Αντί στεφάνου

Είθε ο θάνατος του άτυχου Βαγγέλη να γίνει η αφορμή να σπάσει το απόστημα και να αποκαλυφθεί η σαπίλα της ελληνικής επαρχίας.

Τότε, η μετάσταση του, ίσως πιάσει τόπο.

Η ελληνική επαρχία  μας έχει «χαρίσει» δεκάδες Κωσταλέξια, Δουνεϊκα, Ζωνιανά, Μανωλάδες, Πρέβεζες, Βέροιες, Ζακύνθους, Λάρισες, και μύρια άλλα, όλα υπό την κάλυψη των τοπικών πολιτικών αρχών.

Τελευταίο παράδειγμα η υπόθεση Σπυροπούλου όπου, δήθεν, ο αιρετός πατήρ αγνοούσε την εγκληματική δράση της κόρης του.

Οι κοινωνίες σε όλο τον δυτικό πολιτισμένο κόσμο λειτουργούν με νόμους και κανόνες.

Στις χώρες του τρίτου κόσμου λειτουργούν με συνθήκες μαφιών, συμμοριών και συνδικάτων εγκλήματος.

Οι πρακτικές των επαρχιωτών πολιτικών της μεταπολίτευσης κατάντησαν την ελληνική επαρχία Κολομβία της Ευρώπης.

Το κουκούλωμα, η ατιμωρησία, η παρανομία, το όργιο της φοροδιαφυγής, οι μαϊμού επιδοτήσεις και τα θαλασσοδάνεια χειροτέρεψαν την ήδη προβληματική ηθική των Ελλήνων της επαρχίας.

Οι άνθρωποι, με τις πλάτες των πολιτικών, είχαν την εντύπωση ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα και το έκαναν ανενδοίαστα και ανερυθρίαστα θεωρώντας ότι πράττουν το δέον.

Σε αυτό το σημείο καλό είναι να σημειώσουμε ότι το μείζον πρόβλημα της σημερον, που έμεινε να αποκαλούμε κρίση, δεν είναι τόσο το οικονομικό που εσκεμμένα προβάλλεται.    Το οικονομικό τσάκισε τον ιδιωτικό τομέα, που γλείφει σε μιαν άκρη τις πληγές του αγνοημένος αλλά περήφανος ,ενώ τα «φιλολαϊκά» ΜΜΕ χύνουν δάκρυα για τα χαμένα κατοστάρικα των προνομιούχων του δημόσιου τομέα που έχουν το θράσος να παρουσιάζονται ως θύματα.  

Το μείζον πρόβλημα, που από εδώ και πέρα θα το συναντούμε ολοένα και πιο συχνά, είναι η κοινωνική και ηθική εξαθλίωση που επετεύχθη με την μεσολάβηση  των πολιτικών, όλων των παρατάξεων, που έσυραν ένα λαό στα πόδια τους να εκλιπαρεί για ένα ρουσφέτι , τσακίζοντας την αξιοπρέπεια του και την περηφάνια του.                                                                                              Ταυτόχρονα τα «φιλολαϊκά» ΜΜΕ με τα κατάλληλα προγράμματα επέτειναν την ροπή προς την εύκολη ζωή, την ηθική απομείωση, την απαξίωση αρχών, θυσιών και οραμάτων.                                   Όλα μπορούν να γίνουν χωρίς γνώσεις, χωρίς θυσίες, χωρίς κόπο, με το «κατάλληλο» πρόσωπο και λίγο «σπρώξιμο».

Αυτό το μοντέλο δεν πρόβαλλαν τις δεκαετίες της «φούσκας» τα ΜΜΕ των ολιγαρχών που σήμερα, δήθεν, θα ελεγχθουν και θα τιμωρηθούν ;

Τις ίδιες αηδίες δεν εξακολουθούν να προσφέρουν ακόμα και τώρα την εποχή της κρίσης ;

Που είναι το όραμα, που είναι η ελπίδα, που είναι η διέξοδος ;

Στον τζόγο, στα τηλεπαιχνίδια, στον πουλημένο και ντρογκαρισμενο αθλητισμό, στα σήριαλ ή στις μεταμεσονύκτιες τηλεπωλησεις με τα ροζ τηλέφωνα ;

Και αίφνης ήρθε η πανελλήνια ευαισθησία με τον άτυχο Βαγγελη.                                                       Κι αυτή μέσα από τα κανάλια!                                                                                                                    Για να παρελαύνουν όλοι οι «δήθεν» με μοναδικό σκοπό να ανεβάσουν τις μετοχές τους.

Διότι αν νοιαζόντουσαν για τους Βαγγέληδες αυτής της χώρας θα έπρεπε να είχαν ανοίξει τα στοματάκια τους  εδώ και χρόνια που οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ διέφθειραν αυτήν την κοινωνία συνειδητά και με σχέδιο.

Τώρα είναι αργά και τα ψεύτικα δάκρυα τους το μόνο που κάνουν είναι να τους χαλάνε το μακιγιάζ και να αποκαλύπτουν το αργυρώνητο ρυτιδιασμένο τους πρόσωπο που πούλησαν στην τηλεοπτική πιάτσα για μια μεζονέτα και ένα Καγιέν.