ΣΤΑΘΜΙΣΤΗΣ - ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ

Με την κυρία Βάσω συγκατοικούμε, σχεδόν δέκα χρόνια, στην ιδία πολυκατοικία στο Παγκράτι σε διπλανά διαμερίσματα. Είναι μια κυρία γύρω στα ογδόντα. Ζει με μια σύνταξη χηρείας του ΙΚΑ των πεντακοσίων ευρώ. Πληρώνει νοίκι 300 ευρώ το μήνα και ζει με τα υπόλοιπα 200. Πάσχει από ρευματοειδή πολυαρθρίτιδα και τακτικά επισκέπτεται το ΙΚΑ για να παίρνει κάποια φάρμακα που έχει ανάγκη. Παρόλη την ασθένεια, που την ταλαιπωρεί, είναι μια πάντα γελαστή και ανοιχτόκαρδη γυναίκα. Από το στόμα της δεν έχω ακούσει ποτέ κάποιο παράπονο. Όταν σχολιάζουμε κάποια αρνητικά γεγονότα της επικαιρότητας παίρνει θέση και λέει την άποψη της κλείνοντας όμως πάντα με τον κλασικό επίλογο. ‘’Έχει ο θεός θα το ξεπεράσουμε κι αυτό’’. Μια ημέρα η γυναίκα μου την ρώτησε αν παίρνει το προνοιακό επίδομα που δικαιούται. ‘’Κόρη μου εγώ πια τα έφαγα τα ψωμιά μου. Αυτά που είναι να πάρω εγώ ας τα δώσουν σε κάποιο νεότερο που θα πιάσουν τόπο και ίσως τα έχει και περισσότερη ανάγκη’’. ‘’Για

δημοσιεύθηκε στις 27/07/2012 στο Protagon του Γιάνη Βαρουφάκη  Στις 20 Αυγούστου η κυβέρνηση θα πάρει την πιο σημαντική - ίσως την τελευταία σημαντική - απόφασή της. Είναι η μέρα που λήγει ένα ομόλογο από εκείνα που δεν κουρεύτηκαν επειδή τα είχε αγοράσει η ΕΚΤ (η οποία, ως γνωστόν, θεωρεί ότι τα δικά της ομόλογα, αντίθετα με των μικρο-ομολογιούχων και των ασφαλιστικών ταμείων, είναι κάτι σαν ιερές αγελάδες). Για να το αποπληρώσει, το ελληνικό δημόσιο πρέπει να δανειστεί από κάπου 3,2 δις ώστε να αποπληρώσει στο 100% την ΕΚΤ η οποία, σημειωτέον, τα είχε αγοράσει πέρσι προς 2,3 δις - άρα, η ΕΚΤ έχει λαμβάνειν κι ένα ουκ ευκαταφρόνητον κέρδος της τάξης των 900 εκατομμυρίων (*). Δεν είναι τυχαίο ότι η τρόικα έφυγε για να επιστρέψ

Στη χώρα μας, από την δεκαετία του εβδομήντα και μετά, σημειώθηκε σημαντική   οικονομική  βελτίωση του βιοτικού   επιπέδου. Με αφετηρία την Αθήνα σιγά σιγά και οι υπόλοιπες πόλεις και τα χωριά αναπτύχθηκαν αποκτώντας όλα αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο πολιτισμό μας. Είναι τα στοιχεία αυτά που περιλαμβάνουν και οι στατιστικές έρευνες που πραγματοποιούνται για να διαπιστώσουν τον βαθμό οικονομικής ευημερίας μιας κοινωνίας. Η άνοδος, όμως, του βιοτικού επιπέδου δεν συνοδεύτηκε. δυστυχώς, στα μέρη μας και από την αντίστοιχη άνοδο του μορφωτικού, πνευματικού και ποιοτικού τοιούτου. Έτσι πολύ συχνά συναντούμαι φαινόμενα σουσουδισμού, καρακιτσαριού, κατινισμού και άλλες ανάρμοστες συμπεριφορές που, δυστυχώς επαναλαμβάνω, υποπίπτει μεγάλο μέρος των συμπατριωτών μας. Κυκλοφορεί ευρέως μια υφέρπουσα απρέπεια, τέτοια, που, όσοι μεγαλώσαμε στην Αθήνα του πενήντα, δεν την συναντούσες στις μικρές ήσυχες γειτονίες της. Τότε οι δρόμοι ήσαν χωμάτινοι και απ

Πολύς ντόρος   γίνεται για την περικοπή των συντάξεων, που πρέπει να γίνει, για να μειωθούν οι δαπάνες στην τάλαινα οικονομία μας. Αναφερόμενα, μάλιστα,   τα ΜΜΕ στο θέμα, προβάλλουν στιγμιότυπα από πορείες συνταξιούχων, οπού ηγούνται κάτι υπέργηροι, οι πλείστοι υποβασταζόμενοι, για να δρέψουν την αγανάκτηση των καναπεδάτων τηλεθεατών,   που οικτίρουν τους πορευομένους και σιχτιρίζουν το ανάλγητο κράτος. Η αλήθεια δεν είναι, όμως, πάντα αυτή που φαίνεται και ειδικά όταν πρόκειται γα τα ΜΜΕ. Οι εικόνες των πορευομένων συνταξιούχων αφορούν στους συνταξιούχους του ΙΚΑ. Οι συντάξεις του ΙΚΑ ,ως γνωρίζουν οι παρεπιδημούντες το κλεινόν άστυ, κυμαίνονται κατά μέσο όρο,   στα 600 με 700 ευρώ. Οι δε δικαιούχοι, στις περισσότερες περιπτώσεις, έχουν εξαντλήσει τα τριάντα πέντε και βάλε χρόνια εργασίας και έχουν υπερβεί το εξηκοστό ή και το εξηκοστό πέμπτο έτος της ηλικίας τους, για να την λάβουν. Το μεγάλο πανηγύρι δεν έλαβε χώρα με τους συνταξιούχους του ΙΚΑ που πονηρά

Στη γενιά μας, αυτή του Πολυτεχνείου, το σημαντικότερο  αξιακό κριτήριο  υπήρξε το πτυχίο του Πανεπιστημίου. Ήταν το μεράκι των ταλαίπωρων επαρχιωτών, των προηγούμενων δεκαετιών, που μετανάστευαν σιγά σιγά στα άστεα,  να δουν τα παιδιά τους να προκόβουν και να ξεφεύγουν από την μίζερη και κοινωνικά καταφρονεμένη ζωή των αγροτών και επαγγελματιών της επαρχίας, που δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί. «Να πάρεις παιδί μου ένα χαρτί να γίνεις άνθρωπος να ξεφύγεις από την δίκη μας την ταλαιπωρία και τα βάσανα». Συμβούλευαν τα παιδιά τους οι γονείς και τα έσπρωχναν να σπουδάσουν. Στο μυαλό τους, οι δουλειές που πρόσφεραν τα πτυχία των πανεπιστημίων, φάνταζαν παστρικές, σε σχέση με τις δικές τους χειρωνακτικές, που λέρωναν τα χέρια και ταλαιπωρούσαν το κορμί τους. Έγινε και η δωρεάν παιδεία και θεώρησαν οι άνθρωποι ότι άνοιξε μια πόρτα μπρος τους. Έτσι ο γιος του αγωγιάτη έγινε δικηγόρος, η θυγατέρα του τσομπάνη γιατρός , το παιδί του φούρναρη μηχανικός και της μαμής εκπ

"Τελείωσε η περίοδος των αγκυλώσεων". Εξήγγειλε   σήμερα ο πρωθυπουργός. Αναρωτιέμαι πόσες φορές έχουμε ακούσει τα ίδια ή και παρεμφερή λόγια από τους   σωτήρες μας, που εργολαβικά έχουν αναλάβει να μας σώζουν εκ περιτροπής κάθε τόσο. Με πρόχειρους υπολογισμούς στα 38 χρόνια της δημοκρατίας, που γιορτάζουμε σήμερα, να λογαριάζετε κοντά εκατό χιλιάδες άτομα, ενεργά και παροπλισμένα, πέριξ της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και προεδρίας, που τρώνε πίνουν και την Άρτα φοβερίζουν χωρίς να τους καίγεται καρφί για εμάς που πληρώνουμε το φαγοπότι τους τόσα χρόνια. Είναι το τίμημα βλέπετε της εξέλιξης του είδους μας. Ενώ σε μια αγέλη λιονταριών ο αρχηγός, που πιθανόν δεν θα κυνηγήσει, το πολύ- πολύ   να φάει καλύτερο και περισσότερο μερίδιο φαγητού, στις ανθρώπινες κοινωνίες το τίμημα είναι δυσανάλογα μεγαλύτερο. Και στις μεν προχριστιανικές κοινωνίες, ας πούμε ότι οι άνθρωποι ήσαν ανώριμοι και, υφίσταντο τα μαρτύρια των δεσποτικών εξουσιών, που είχα