ΣΤΑΘΜΙΣΤΗΣ - ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ

                                 ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ Η Μαρία Κάλλας δεν έδωσε αγώνες για την Αριστερά, ούτε υπερασπίσθηκε μαχητικά και ευθέως τις «δημοκρατικές αξίες», όπως έκανε, κατά τον κ. Τσίπρα, ο Νίκος Μπελογιάννης. Εκτός αυτού πέθανε από καρδιακή προσβολή και δεν εκτελέσθηκε, άρα κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για ηρωικό θάνατο στην περίπτωσή της. Κανένα κόμμα δεν μπορεί να καρπωθεί την υπεραξία της μνήμης της και κανένας πολιτικός αρχηγός της Αριστεράς δεν θα μπορούσε να βγάλει λόγο στα εγκαίνια του μουσείου της. Η Κάλλας, όσο μπορώ να ξέρω τουλάχιστον, δεν τραγούδησε τη Ρωμιοσύνη του Ρίτσου – μάλλον γιατί δεν ταίριαζε στη φωνή της. Και τέλος η Μαρία Κάλλας δεν οπλοφορούσε, οπότε δεν θα ήταν δυνατόν στα εγκαίνια του δικού της μουσείου ο κ. Κουτσούμπας να εμφανίσει το όπλο της, ως τεκμήριο επαναστατικής γνησιότητας του κόμματος στο οποίο προΐσταται. Ολα α

Σε ολο τον δυτικο κοσμο , οσο ειχα την ευκαιρια να παρακολουθησω, ο ρολος των δημοσιογραφων είναι η ενημερωση του κοινου. Για τον λογο αυτό και τα δελτια των ειδησεων είναι συντομα και αρκουνται στην απλη παραθεση των γεγονοτων.                                                                                       Υπαρχουν βεβαιως και ενημερωτικες θεματικες εκπομπες οπου εκει αναλυονται περισσοτερο τα διαφορα ζητηματα πολιτικα , κοινωνικα , αθλητικα και γινονται και οι αναλογοι σχολιασμοι από εξειδικευμενους δημοσιογραφους και προσκεκλημενους του κάθε χωρου. Στην πατριδα μας, στα δελτια ειδησεων, προσπαθουν να στριμωξουν τα παντα όλα, με την λογικη της ομηριας του τηλεθεατη, ( τωρα που σε βρηκα, τωρα θα σε ταραξω στην ενημερωση ) με αποτελεσμα ο δυσμοιρος να καταληγει, μετα από μια ωρα+ καταιγισμο πληροφοριων, σαν ζαλισμενο κοτοπουλο. Οι παρουσιαστες των ειδησεων μεταλλάσσονται κατά την διαρκεια του δελτιου από ρεπορτερς σε εισαγγελεις , πραγματογνωμονες , ντετεκτιβς , μαν

ΤΟΥ ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ    Δεν ξέρουμε αν η ΔΕΗ «πουληθεί όσο, όσο», όπως φοβάται ο κ. Πάνος Σκουρλέτης. Ξέρουμε ότι θα πουληθεί όσο ακριβώς την χαντάκωσε ο ίδιος ως προϊστάμενος υπουργός της και γενικότερα οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Διότι, πριν αναλάβει τούτη η λαοσωτήριος κυβέρνηση, η τιμή της μετοχής κυμαινόταν το 2014 στα 12 ευρώ. Χθες, μετά την αριστεροδεξιά λαίλαπα, η τιμή ήταν στα 2,79 ευρώ. Επομένως δεν χρειάζονται θεωρίες συνωμοσίας για «βαποράκια συμφερόντων, στελέχη των τεχνικών κλιμακίων των θεσμών που θέλουν να κάνουν ρεσάλτο στη δημόσια περιουσία», όπως είπε ο πρώην υπουργός Ενέργειας στον ΣΚΑΪ (29.3.2017). Μια χαρά απαξιώνει το κοινό μας βιός ο κ. Σκουρλέτης και οι συνάδελφοί το

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ                                   Φωτογραφία: AP Photo/Michael Probst Ο όγκος και οι επιδόσεις του εγκεφάλου του σύγχρονου ανθρώπου είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς εξελικτικής διαδικασίας, ένα από τα κρίσιμα στάδια της οποίας υπήρξε η «ανακάλυψη» των φρούτων. Αυτό αποκαλύπτει η έρευνα που δημοσιεύεται σήμερα στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Ecology & Evolution. Αφού κατάλαβαν πού φυτρώνουν τα φρούτα και πώς μπορούν να τα φάνε, ορισμένα πρωτεύοντα έκαναν «αναπτυξιακό άλμα» όσον αφορά την αύξηση του μεγέθους του εγκεφάλου τους, υποστηρίζουν Αμερικανοί επιστήμονες. «Χάρη σ’ αυτό αναπτύξαμε τους εγκεφάλους μας με τον απίστευτο όγκο», είπε η Αλεξ Ντικάσιεν, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και εκ των συντακτών του άρθρου. Για να καταλήξουν στο συμπέρασμα αυτό οι επιστήμονες μελέτησαν τα αγαπημένα φαγητά περισσότερων από 140 πρωτευόντων. Παρατήρησαν έτσι ότι όσα προτιμούσαν τα φρούτα

   Πέντε αιτίες για το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν κατάφερε να ακολουθήσει την πορεία των υπόλοιπων χωρών, εξόδου από τα μνημόνια, εντοπίζει ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, καθηγητής Παναγιώτης Λιαργκόβας, ο οποίος ωστόσο στέλνει το μήνυμα: Η μόνη δυνατότητά μας είναι διδαχθούμε και να μην επαναλάβουμε τα σφάλματα. Κατά τον χαιρετισμό του στο Συνέδριο του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, με θέμα «Κρίση - Μεταρρυθμίσεις - Ανάπτυξη», ο κ. Λιαργκόβας επικεντρώθηκε στις διαφορές της Ελλάδας με την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο- , που μπήκαν σε μνημόνια μετά από εμάς και βγήκαν στις αγορές πριν από εμάς - μεταξύ αυτών την αύξηση της φορολογίας και το ότι το δημοσιονομικό βάρος επωμίστηκαν οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού καθώς και ότι

               Του Χρήστου Χωμενίδη 1,6%. ΄Ενα κόμμα έξι τοις εκατό. Αυτό είναι σήμερα το ποσοστό τηλεθέασης του κεντρικού δελτίου ειδήσεων της ΕΡΤ. Το επαναλαμβάνω λίγο διαφορετικά μήπως και το χωνέψω: Σε κάθε διακόσιους ανθρώπους μονάχα οι τρεις ενημερώνονται από τη δημόσια τηλεόραση. Σκεφτείτε δε ότι μιλάμε για μια μέση τιμή, για ένα νούμερο που έχει -έτσι κι αλλιώς- ποσοστό απόκλισης 3%. Όπερ σημαίνει πως κάποτε ανεβαίνει στο 4,5%. Και άλλοτε πέφτει στο 0%. Υπάρχουν, με άλλα λόγια, μερικές στιγμές που το συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν παρακολουθεί κανένας απολύτως Έλληνας, ούτε καν η μακιγιέζ που βάφει τον παρουσιαστή του, ούτε καν η μαμά του. Εάν βγαίνατε δηλαδή με έναν τηλεβόα στο μπαλκόνι του σπιτιού σας και ξεφουρνίζατε την προσωπική σας γνώμη σχετικά με τις διαβουλεύσεις με τους "θεσμούς", την προεκλογική περίοδο στη Γαλλία ή την προεδρία Τραμπ, θα σας άκουγαν περισσότεροι συμπολίτες σας από όσοι ακούνε την ΕΡΤ.  Την ΕΡΤ. Π

          Του Ιάσωνα  Πιπίνη Τη δεκαετία του εβδομήντα και του ογδόντα στη Λατινική Αμερική ακουγόταν συχνά το σύνθημα «θέλουμε υποσχέσεις και όχι πραγματικότητες». Το σύνθημα αποτύπωνε, κατ’ αρχήν, την πολιτική κουλτούρα των ψηφοφόρων που αναζητούσαν έναν «μεσσία» για να σώσει τους φτωχούς ή έναν «μάγο» για να λύσει με ένα μαγικό ραβδί τα τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι χώρες τους, τις τεράστιες ανισότητες, την ακραία φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Το σύνθημα φανέρωνε, επιπλέον, την πραγματκή διάσταση της πολιτικής απάτης που κρυβόταν πίσω από το ελκυστικό και αντισυστημικό πρόσωπο των πολιτικών ηγετών του ποπουλισμού, γνωστών ως «καουντίγιο», που υπόσχονταν να σώσουν τους πολίτες, χωρίς εκείνοι να χρειαστεί

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ              Τα άγρια είδη, ως φαίνεται, είναι ωραία στις σελίδες ενός βιβλίου, αλλά όχι στη γειτονιά μας... Οι εικόνες με τις αποκεφαλισμένες καρέτα καρέτα στη Νάξο ήταν αρκετές για προκαλέσουν αποτροπιασμό ακόμα και στον πιο αδιάφορο στην προστασία του περιβάλλοντος άνθρωπο. Πώς άλλωστε να δεχθεί κανείς την αγριότητα με την οποία κάποιος μεταχειρίστηκε το άκακο –και απειλούμενο– θαλάσσιο ζώο; Μια ημέρα αργότερα βρέθηκε στην Ιο νεκρή από σφαίρα μια φώκια μονάχους μονάχους, ένα εξίσου εμβληματικό για τις ελληνικές θάλασσες θηλαστικό. Η οργάνωση «Αρχιπέλαγος» υποστηρίζει ότι οι δράστες ανάλογων εγκλημάτων είναι γνωστοί στις μικρές τοπικές κοινωνίες των νησιών, αλλά «

           "Κίνδυνος μαζικής φυγής των "Πυρήνων" από τις φυλακές Κορυδαλλού με επίκληση εκπαιδευτικών λόγων" φέρεται να έχει αναδειχθεί από απόρρητη έρευνα της ΕΛ.ΑΣ. και ενημέρωση στελεχών του υπουργείου Δικαιοσύνης λίγο χρονικό διάστημα πριν από την αποστολή των δύο δεμάτων-βομβών με αποδέκτες τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τα γραφεία του ΔΝΤ στο Παρίσι. Όπως αναφέρει το "Βήμα της Κυριακής" , στελέχη των υπουργείων Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης έχουν ροή πληροφοριών αλλά και καταγγελιών για "απολύτως ανεξέλεγκτες καταστάσεις και ασυδοσία στις φυλακές Κορυδαλλού που υποβοηθούν τη δράση των ενόπλων". Προχωρώντας στην εκτίμηση ότι "η παράταση της δράσης των "Πυρήνων", η επίθεση το φθινόπωρο κατά της εισαγγελέως Γεωργίας Τσατάνη, όπως και τα δύο δέματα-βόμβες που αναστάτωσαν την Ευρώπη

                                       Του Στέλιου Ζωντού Είναι αυτονόητο ότι όταν είσαι σε πρόγραμμα και επιτήρηση, έχεις εκχωρήσει εκ των προτέρων ποσοστό της εθνικής κυριαρχίας. Και για τις όποιες αποφάσεις παίρνεις οφείλεις να συνεννοείσαι τουλάχιστον με τους δανειστές. Γιατί αλλιώς θα αναγκαστείς να υποστείς το κόστος της επιλογής σου. Οταν το καλοκαίρι του 2017 τελειώσουν τα διαθέσιμα ταμειακά αποθέματα της χώρας, είναι αυτονόητο ότι οι θεσμοί θα σε οδηγήσουν αυτόματα σε νέο σκληρό πρόγραμμα. Οταν αφήνεις να σέρνεται η εκκρεμότητα της αξιολόγησης τόσους μήνες, είναι αυτονόητο ότι η οικονομία θα μπει σε αρνητικό ψυχολογικό κλίμα και κύκλο ύφεσης. Οταν μπαίνεις σε κύκλο ύφεσης, τότε οι επιχειρήσεις είναι δυστυχώς αυτονόητο ότι θα αναζητήσουν περικοπές εξόδων φτάνοντας μέχρι του σημείου να πληρώνουν κομμάτι του μισθού των εργαζομένων με κουπόνια για αγορές προϊόντων. Οταν οκτώ χρόνια τώρα oι πολίτες βιώνουν μειώσεις της τάξης του 30

               Του Γιάννη Αντύπα Αυτό είναι το μόνο καλό «νέο» που βρήκα και δεν είναι ακριβώς νέο. Είναι... φακ νιους. Ο πραγματικός τίτλος του άρθρου είναι... μάντης κακών. Απλώς δε μπορώ, είναι η δική μου φύση που δεν είμαι μάντης, να αφήσω ασχολίαστη την επίδειξη κυνισμού από τον υπουργό Οικονομικών. Ο οποίος αντί να σκύψει το κεφάλι για τις αποτυχίες του στην πραγματική οικονομία και τις διαπραγματεύσεις θέλει να βγει και «ερωτικό» ραντεβού. Για να «διδάξει» τους πολίτες ότι δεν πετυχαίνουμε πάντα τους στόχους μας. Ότι δεν πρέπει να έχουμε φιλοδοξίες παραπάνω από όσες μας επιτρέπει το πλαίσιο αναφοράς μας. Τι να κάνουμε; Γεννηθήκαμε φτωχοί και άσχημοι! Και στην Ελλάδα, όχι στο Χόλιγουντ. Θα αποφύγω τον χαρακτηρισμό, αλλά δεν μου κολλάει με την αριστερά των ονείρων αυτή η στάση ζωής. Και την ίδια ώρα κάνει ότι δεν βλέπει τα κακά που συμβαίνουν γύρω του. Κανείς φυσιολογικός άνθρωπος δεν θέλει είναι εκείνος που λέει στους άλλους τα κακά νέα, αλλά φοβ

                                             Του Γιώργου Καραμπελιά* Με προσχήματα, όλο και πιο γελοία, η κυβέρνηση συνεχίζει μια αέναη δήθεν «διαπραγμάτευση», παρότι είναι πασίγνωστο ότι στην πραγματικότητα έχει αποδεχθεί τις βασικές θέσεις των δανειστών και του ΔΝΤ. Ταυτόχρονα, η οικονομία της χώρας βουλιάζει, οι καταθέσεις συνεχίζουν να καταρρέουν, το ΑΕΠ συρρικνώνεται, η ανεργία μεγαλώνει, τα μαγαζιά κλείνουν, οι τράπεζες καταφεύγουν και πάλι στον ELA και προφανώς, θα καταρρεύσει σύντομα το ασφαλιστικό σύστημα. Παρ’ όλα ταύτα, και ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν σοβαρές αντιθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ –είναι όλοι τους έτοιμοι να υπογράψουν τα πάντα για να διαιωνίσουν την παραμονή τους στην εξουσία–, η κυβέρνηση συνεχίζει το αιώνιο παιγνίδι που ακολουθεί εδώ και δύο χρόνια: μια ατέρμονη διαπραγμάτευση που οδηγεί σε νέα μέτρα, σε νέα μνημόνια, σε νέες επιβαρύνσεις. Επί δύο χρόνια, με βάση αυτό το