Ο αγώνας του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά για να συνεχίσει να λειτουργεί

 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΓΛΩΣΣΑ

 Κατερίνα I. Ανέστη
Ενα ιδιαίτερο case study θα μπορούσε να αποτελέσει το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ένα χρόνο μετά την πανηγυρική, λαμπερή έναρξη λειτουργίας του.
Ενα case study επιβίωσης, με υπέρογκα κόστη, ανάγκη εξεύρεσης νέων πηγών εσόδων, επιχορηγήσεις-πυροτεχνήματα που έσβησαν μαζί με τα φώτα της γιορτής. Αλλά και με μια επίμονη πρόθεση να επιζήσει και να διαπρέψει, με μια πραγματικά δημιουργική ορμή, όπως εκφράστηκε από τον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή Νίκο Διαμαντή, αλλά και τον δήμαρχο Πειραιά Γιάννη Μώραλη, που δεν προσπάθησε να ωραιοποιήσει ή να στρογγυλέψει τίποτα.

Το αριστουργηματικό κτίριο του Πειραιά με τη σημαντική ιστορία, την καταγεγραμμένη στην κεντρική αρτηρία μνήμης και δημιουργίας του πρώτου λιμανιού της χώρας επέστρεψε πέρυσι με συμβολισμούς πολλούς για τον Πειραιά: Η αναγέννηση, η νέα αφήγηση, η προσφορά στον τόπο, η δημιουργία ενός ξανά ισχυρού brand. Ομως η δομή του και κυρίως το γεγονός ότι δεν υπάρχει εξασφαλισμένη διαρκής και σαφής επιχορήγηση θέτει ερωτήματα για τη συνέχιση λειτουργίας του. Το ένα εκατομμύριο ευρώ που έδωσε πέρυσι ο Αντώνης Σαμαράς δεν αρκούσε για να εξασφαλίσει τη λειτουργία ούτε για να γίνει ένας αξιόπιστος προγραμματισμός.
Ο Γιάννης Μώραλης, κατά τη συνέντευξη τύπου για την παρουσίαση του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή Νίκου Διαμαντή και του νέου ρεπερτορίου ήταν και παραπάνω από σαφής: «Παραλάβαμε μια δύσκολη κατάσταση στη διαχείριση του Δημοτικού Θεάτρου που δεν αφορά το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, αφορά την λειτουργία του. Παραλάβαμε ένα θέατρο με έναν προϋπολογισμό λειτουργικών εξόδων, χωρίς τα κόστη ηθοποιών και παραστάσεων, περίπου στο 1.300.000 ευρώ. Κάτι το οποίο είναι σαφές ότι δεν μπορεί να «σηκώσει» ο Δήμος Πειραιά όταν η συνολική επιχορήγηση στον Ο.Π.Α.Ν. είναι της τάξεως του 1.000.000  ευρώ για να καλύψει και τον αθλητισμό και τον πολιτισμό. Τον Σεπτέμβριο του 2013 με την επαναλειτουργία του Δημοτικού Θεάτρου δόθηκε μια έκτακτη επιχορήγηση από τον τότε πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά και καλώς εδόθη, για να επαναλειτουργήσει το Θέατρο. Η περασμένη διοίκηση όμως έκανε το σφάλμα, κατά την άποψή μου, να θεωρήσει ότι το 1.000.000 θα μπορούμε να το έχουμε κάθε χρόνο από τον εκάστοτε πρωθυπουργό, κάτι το οποίο δεν συνέβη.  Άρα, εμείς παραλάβαμε έναν προϋπολογισμό σαν αυτόν που σας είπα, χωρίς όμως το 1.000.000 που είχε δοθεί ως έκτακτη επιχορήγηση. Οι τρόποι χρηματοδότησης του συγκεκριμένου θεάτρου και ενδεχομένως και άλλων θεάτρων είναι πολύ συγκεκριμένοι. Είναι η επιδότηση που μπορεί να δίνει ο Δήμος Πειραιά μέσω του Ο.Π.Α.Ν. και αυτή είναι 350.000 ευρώ.».
Ο δήμαρχος τόνισε πως θα αναζητηθούν χορηγίες αλλά και αύξηση εσόδων από την αξιοποίηση των μαγαζιών στο ισόγειο του Θεάτρου. Ακόμα και το κυλικείο που θα προσέφερε έσοδα δεν λειτουργεί.  Το στοίχημα που έχει δοθεί είναι μεγάλο, όμως το γεγονός ότι το θέατρο αγκαλιάστηκε όχι μόνο από τους Πειραιώτες αλλά από το σύνολο του κοινού που γέμισε τις αίθουσες ακόμη και με sold out είναι η καλύτερη αφετηρία.

Μια αφετηρία στην οποία ο Νίκος Διαμαντής τοποθετείται με τους εξής πυλώνες: «Σύγχρονες παραγωγές ,ρεπερτόριο υψηλού επιπέδου, καινοτομία, εξωστρέφεια , κινητικότητα και συνεργασίες, άνοιγμα προς την τοπική κοινωνία και την νεολαία, διάχυση στα πολυμέσα, εργαστήρια ,εκθέσεις ,ομιλίες, αποτελούν έναν σύγχρονο παρεμβατικό πολυχώρο . Ουσιαστικά το Δημοτικό θέατρο θα λειτουργεί σαν ένα κέλυφος παραγωγής πολιτισμού και καλλιτεχνικής παρέμβασης σε όλο τον χώρο του Πειραιά και όχι μόνο.» Και ο καλλιτεχνικός διευθυντής αναφέρθηκε στην ανάγκη δημιουργίας ενός ξεκάθαρου οργανογράμματος λειτουργίας, εξορθολογισμού της λειτουργίας του σε οικονομικό, τεχνικό, και λειτουργικό επίπεδο. «Κυρίως χρειάζεται χρόνος και υπομονή, καθώς ο πολιτισμός είναι ανάπτυξη μέλλοντος» κατέληξε.
Το πρόγραμμα του Δημοτικού Θεάτρου
    ΜΑΡΤΙΟΣ
Κεντρική Σκηνή
20,21,22,23 /3
«Η μητέρα του σκύλου» του Παύλου Μάτεσι
σε σκηνοθεσία: Σταύρου Τσακίρη
Ραραού: Η γυναίκα που γνωρίσαμε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου «Η Μητέρα του Σκύλου»,  παρουσιάζει τη ζωή της, σκιαγραφώντας τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μιας Ελλάδας, που προσπαθεί να τα «βολέψει» σε συνθήκες ανέχειας.
Είναι μια γυναίκα που δεν σταματά ποτέ να μάχεται. Ο αγώνας της αδιάκοπος, κι εκείνη αποφασισμένη να επιβιώσει, ακόμη και αν χρειαστεί να βρει καταφύγιο σε μια δική της πραγματικότητα. «Έπρεπε να κολακεύω για να επιζήσω, και επέζησα».
Ο Σταύρος Τσακίρης μεταφέρει στο θέατρο το σπουδαίο μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι, ενώ η Δήμητρα Χατούπη «ζωντανεύει» την κεντρική ηρωίδα, πλαισιωμένη από δέκα αξιόλογους ηθοποιούς.
Ταυτότητα της παράστασης: Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Σταύρος Τσακίρης. Σκηνικά - Κοστούμια: Άγγελος Αγγελή. Δραματολόγος: Δήμητρα Πετροπούλου. Κινησιολογία: Γιάννης Αντωνίου. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Βοηθός Σκηνοθέτη: Έφη Ρευματά. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Δήμητρα Χατούπη, Νίκος Γιαλελής, Γιάννης Δρίτσας, Χρήστος Ευθυμίου, Ηλίας Ζερβός, Άννα Κολιοφώτη, Στεφανία Κριεζή, Μαριλίτα  Λαμπροπούλου Ελίνα Μάλαμα, Τζίνη Παπαδοπούλου, Έφη Ρευματά
25,26,27,28,29/3
«Το ξυλάδικο του Βόλου - Διπλό Βιβλίο του Δημήτρη Χατζή»
σε σκηνοθεσία: Γιώργου Αρμένη
 «Ο πόλεμος τελείωσε, απελευθερώθηκε η Ελλάδα, οι κατακτητές πήραν το δρόμο της επιστροφής, αφήνοντας εκατομμύρια νεκρούς και ερείπια  πίσω.  Σαν να μην έφταναν τα δεινά, το αίμα που χύθηκε, ήρθαν να προστεθούν τα πολιτικό – ιδεολογικά μας μίση, για να συμπληρώσουν την τραγωδία.
Κάπου εδώ έρχεται ο σπουδαίος λογοτέχνης, της Νεότερης Ελλάδας, Δημήτρης Χατζής και καταπιάνεται στο «Διπλό Βιβλίο» , με τον Έλληνα, που παίρνει τον δρόμο της ξενιτιάς και τους ηττημένους που μείναν πίσω, να προσπαθούν μέσα από αντίξοες συνθήκες να ξαναρχίσουν την ζωή τους.
Δουλέψαμε  με σεβασμό πάνω στο έργο του Δημήτρη Χατζή και την αναζήτηση του Ρωμαίικου, που ο ίδιος το κυνηγάει και το ψάχνει σαν το αλαργινό όνειρο».  Γιώργος Αρμένης
Ταυτότητα της παράστασης:
Σκηνοθεσία – Θεατρική Διασκευή: Γιώργος Αρμένης. Σκηνικά: Θεόδωρος Παπαγιάννης . Πρωτότυπη Μουσική: Διονύσης Τσακνής. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Γιώργος Αρμένης . Παντελής Παπαδόπουλος, Στέλιος Νίνης , Βασιλική Φιλιάγκου,  Φάνης Γκίκας.
Μικρές Όπερες στο ΔΘΠ
30,31/3
Φουαγιέ
Α’ «Αρκούδα» του  του William Walton
 Εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο του Άντον Τσέχωφ, «Η αρκούδα» είναι η ομώνυμη όπερα του Βρετανού συνθέτη, William Walton. Πρόκειται για μια ευφυέστατη μεταφορά του θεατρικού έργου η οποία ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στη σκηνή χάρη στην συνδρομή του λιμπρετίστα Paul Dehn. Η μουσική διδασκαλία και η ζωντανή εκτέλεση της μουσικής είναι του Νίκου Βασιλείου. H σκηνοθεσία είναι του Νίκου Διαμαντή.
Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Ειρήνη Αθανασίου , Αρκάδιος Ρακόπουλος ,Μιχάλης Ψύρας, Μιχάλης Κατσούλης
Β’ «Μέντιουμ» του Gian Carlo Μoretti
Η ομάδα The Medium Project παρουσιάζει  το επιτυχημένο «Μέντιουμ» στις «οδηγίες στάσης, πράξης, χώρου, χρόνου και επικλήσεων» της Ράιας Τσακηρίδη και τη μουσική καθοδήγηση του Ανδρέα Τσελίκα. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Μαργαρίτα Συγγενιώτου, Λητώ Μεσσήνη, Κώστας Ζαμπούνης, Ειρήνη Φωτεινάκη, Αντωνία
Γ’ «Η μάντισσα» του Ανρί Σωγκέ από την ομάδα The Medium Project
Στην ''καντάτα'' του αυτή  του 1932 για ''γυναικεία φωνή"(απροσδιόριστη),ο    Γάλλος Σωγκέ ,γνήσιο παιδί του Ευρωπαϊκού Νεοκλασσικισμού ,μα και ήδη αναγνωρισμένος συνθέτης φωνητικών κυρίως έργων-όπερα ''το κοντραμπάσο''  1930 (το κατοπινό "Μοναστήρι της Πάρμας" 1936  εμπνευσμένο απ τον Σταντάλ, θα υμνηθεί από τον Στραβίνσκι).

ΑΠΡΙΛΙΟΣ
17, 18, 19/4
Αχ! Από την ομάδα
Σκηνοθεσία Γιάννης Σκουρλέτης
29,30/4 και 2,3,5,6,7 /5
Εθνική Λυρική Σκηνή
«Θέλω να δω τον Πάπα»
ΜΑΙΟΣ
Κεντρική Σκηνή
1,2,3,4,5/4
 ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ  ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΥΠΡΟΥ [ΘΟΚ]
 «Το Τρίτο Στεφάνι»  του  Κώστα Ταχτσή
σε σκηνοθεσία: Τάκη Τζαμαργιά
Μετά από µία πολύ επιτυχημένη θεατρική περίοδο στην Κεντρική Σκηνή του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (ΘΟΚ), το «Το τρίτο στεφάνι», το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή, έρχεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαµαργιά, δραματοποίηση Σάββα Κυριακίδη και µουσική Ευανθίας Ρεµπούτσικα.
 Μέσα από τις µνήµες και τις αφηγήσεις δύο γυναικών, της Εκάβης  και της Νίνας, ο συγγραφέας σκιαγραφεί τον χαρακτήρα του νεοέλληνα µικροαστού, όπως αυτός διαμορφώθηκε κατά το πρώτο µισό του περασμένου αιώνα. Πάθη, παράνοµοι έρωτες, µαταιώσεις, ψέµατα, απογοητεύσεις, θάνατοι συνθέτουν το παρελθόν των εμβληματικών αυτών γυναικών, αποκαλύπτοντας έτσι την παθογένεια των νεοελλήνων να απελευθερωθούν από τις καταπιεστικές δοµές της οικογένειας και της κοινωνίας. Το προσωπικό συνδιαλέγεται µε το κοινωνικό και εθνικό παρελθόν και την ιστορία της Ελλάδας των νεότερων χρόνων, η οποία βρίθει από ένδοξες αλλά και τραγικές στιγµές. Μια ερμηνεία στο παρόν της κρίσης αξιών και ταυτότητας του σήµερα, µέσα από µια κωμικοτραγική Ταχτσική ιστορία του χθες.
video: https://www.youtube.com/watch?v=LRWZRZgoYoY

Ταυτότητα της παράστασης: Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς. Δραματοποίηση: Σάββας Κυριακίδης,Σκηνικά: Εδουάρδος Γεωργίου
Κοστούμια: Λάκης Γενεθλής. Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα. Κινησιολογία: Λία Χαράκη. Σχεδιασμός Φωτισμών: Γεώργιος Κουκουμάς
Μουσική Επιμέλεια/Σύνθεση Ήχων: Γιώργος Κολιάς. Στίχοι τραγουδιού: Θοδωρής Γκόνης. Ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης):
 Ανδρέας Τσέλεπος , Στέλλα Φυρογένη , Ιωάννα Σιαφκάλη Αντωνία Χαραλάμπους , Ηρόδοτος Μιλτιάδους, Θέα Χριστοδουλίδου, Σώτος Σταυράκης , Δημήτρης Αντωνίου, Ζωή Κυπριανού Ντίνος Λύρας Πολυξένη Σάββα, Αννίτα Σαντοριναίου,  Λουκάς Ζήκος,
Έλενα Δημητρίου, Κύνθια Παυλίδου, Χριστίνα Χριστόφια, Ερμίνα Κυριαζή, Παναγιώτης Λάρκου, Κρίστη Παπαδοπούλου, Νιόβη Χαραλάμπους,  Γιώργος Κυριάκου.

9,10/5
«Ωραία Ελένη» του Όφενμπαχ - Θέατρο OLVIO
Σκηνοθεσία Παναγιώτης Αδάμ
22 – 31/5
Θέατρο Τέχνης
Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, αυτά με τα κουφώματα ασφαλείας και τους βασικούς καναπέδες τους, σε κατάσταση αμοκ ή η ανουσιότητα του να ζείς»
Κείμενο- σκηνοθεσία Λένα Κιτσοπούλου
ΙΟΥΝΙΟΣ
12,13,14/6
Φεστιβάλ νεανικής δημιουργίας «INPORT FESTIVAL»
Εικαστικά στο ΔΘΠ
 Έκθεση  Χρήστου Μποκόρου
Εγκαίνια  Δευτέρα 4 Μαΐου 2015
Διάρκεια Ιούνιος 2015
Ο Χρήστος Μποκόρος, παρουσιάζει στο ΔΘΠ, «Τα στοιχειώδη».
Η ζωγραφική του, άσκηση αυτογνωσίας, στοχάστηκε τη σχέση του με την καταγωγή και τη βιωμένη Ιστορία. Ο Χρήστος Μποκόρος παιδεύεται με το μέτρο στα ζητούμενα του ανθρώπου. Στοχάζεται τα απολύτως αναγκαία στη ζωή μας. Πως θα ορθώσουμε το ανάστημά μας, απαλλαγμένοι από τα περιττά. Τίτλος της έκθεσης: "Τα στοιχειώδη".
Πάνω σε σανίδια από ορεινές γέφυρες, ζωγραφίζει κοπιώντες και πεφορτισμένους και τα ελάχιστα απαραίτητα της ζωής: λίγο φαί, νερό να ευπρεπιστούμε, ένα κατάλυμα, και μια πόρτα ανοιχτή. Η στενότητα και το μήκος των έργων επισημαίνουν τη στενότητα και το μήκος της οδού που διαβαίνουμε ως την απέναντι όχθη. Τα πεπατημένα ξύλα, ανακαλούν το πλήθος των αγνώστων που τα περπάτησαν. Πάνω τους η ζωγραφική, επιμελημένο σήμα απ’ το πέρασμά μας, αντιστέκεται στη ζωή που μας δαπανά αδαπάνητη.
Μεγάλη Εβδομάδα στο ΔΘΠ
Μεγάλη Τρίτη 7 Μαΐου 2015
«Το Πάσχα της ζωής μου ….» Ψίθυροι και εξομολογήσεις. Λογοτέχνες, ποιητές, καλλιτέχνες διαβάζουν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά κείμενα για το «Πάσχα της ζωής τους».