ΣΤΑΘΜΙΣΤΗΣ - ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ

Ο Κυριάκος και το αριστερό δίπολο Τον γείτονα μου τον Κυριάκο τον είδα την Τρίτη μετά τις εκλογές. Ήταν φανερά απογοητευμένος και δεν μπορούσε να πιστέψει πως έχασε την πρωτιά ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσπάθησα, με κάτι μισές κουβέντες, να τον παρηγορήσω αλλά η κατάσταση του χειροτέρευε. -Εκείνο που δεν μπορώ να χωνέψω είναι πως μετά από τόσα που έγιναν : αγανακτισμένοι, διαμαρτυρίες, απεργίες, αυτοκτονίες, γιούχα, γιαούρτια, πήγαν και ψήφισαν τον Σαμαρά.    Προσπάθησα να του πω για τον φόβο που καλλιεργήθηκε όμως ήταν ανένδοτος. -Δες τα αποτελέσματα στην Β’ Αθηνών και στην Β’ Πειραιά. Από κει βγήκε ο Σαμαράς. Από τις φτωχογειτονιές. Του υπενθύμισα ότι στη Β’ Αθηνών ανήκουν και τα νότια και τα βόρεια προάστια της Αθήνας , εκτός από τις δυτικές συνοικίες που μάλλον είχε κατά νου. Η επιμονή του όμως δεν εκάμπτετο. -Για να μη χάσουν τις πέντε έξι χιλιάδες στη τράπεζα προτίμησαν τον Σαμαρά. Συνέχιζε ακάθεκτος το ίδιο τροπάριο. Ο Κυριάκος είναι εδώ και αρκετά χρόνια, απ

Πόση σφαλιάρα, τελικά, σας χρειάζεται Εμπειρία πρώτη. Βάζοντας το πιάτο στο τραπέζι άνοιξα και το ραδιόφωνο να ακούσω τις ειδήσεις. (τρώγοντας   χωνεύεις καλυτέρα ότι σου σερβίρουν) Κι άκουσα ξανά την ίδια φωνή. Με το ίδιο απειλητικό ύφος και φαντάζομαι τα ίδια γουρλωμένα μικρά γουρουνίσια ματάκια. -Πρότεινα αυτό, είπα εκείνο, έκανα το άλλο. Λέω, θεέ μου, δεν είναι δυνατόν. Αυτός, στο κράτος των Αθηνών, βγήκε πέμπτος με 7% ! Τι μας τσαμπουνάει, πάλι, ότι θα κάνει και θα δείξει. Μα γι’ αυτό λέμε ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, κυρία μου. Ιδού η απόδειξη. Ξανά στην καρέκλα οι εξουσιομανείς. Να δω την, μη εκλεγείσα, Αννούλα σε πόστο και να σκίσω τις καλτσοδέτες μου. Εμπειρία δεύτερη Σαν ενημερώνεσαι απ’ το ραδιόφωνο έχεις πολλά πλεονεκτήματα και   ένα μειονέκτημα. Ένα από τα πλεονεκτήματα είναι ότι δεν βλέπεις τις αντιπαθέστατες μούρες αυτών που λένε   και αυτών που είναι τα νέα. Το μοναδικό μειονέκτημα είναι οι διαφημίσεις του γυφτομα

     Η πυρκαγιά είναι μέσα μας Μια Ελλάδα με   δυο   πρόσωπα. Δυο   Ελλάδες   διαφορετικές ,αντιμέτωπες. Από την μια η Ελλάδα που αγωνίζεται αντιστέκεται και στο τέλος, σε πείσμα όλων, νικά. Από την άλλη η Ελλάδα της αδιαφορίας, του παρτακισμού,   που καίει και   καταστρέφει   ότι φτιάχνει η πρώτη. Το μεγάλο πρόβλημα , δυστυχώς , είναι ότι αυτές οι δυο Ελλάδες συνυπάρχουν μέσα μας. Είμαστε, ταυτοχρόνως,   και   αγωνιστές   και αδιάφοροι. Το ίδιο δημιουργικοί και το ίδιο καταστροφικοί. Να πω διχασμένες   προσωπικότητες ; Να πω ανώριμοι και με έλλειψη αυτογνωσίας ; Όλα μέσα μπορεί να είναι. Είναι όμως και κάτι πιο σημαντικό. Αυτό που έλεγε, με σατιρικό τρόπο, ο Σουρής : ‘’Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει’’. Ίσως αυτό είναι που δημιουργεί αυτή την αυτόνομη , την ελεύθερη και ανεξάρτητη σκέψη. Το που οδηγεί, στις μέρες μας, αυτή η ιδιαιτερότητα ,ίσως ,ήρθε η ώρα να το μάθουμε. Γεγονός , πάντως, είναι ότι, πέραν του φρονήματος, χρειάζεται

Πολιτισμός Ανοίγει ο δρόμος για την δημιουργία Μουσείου στην Ακαδημία Πλάτωνος. 14/06/2012 |  22:49 Τελευταία Ενημέρωση: 22:49  14/06/2012     Σε μια ημέρα - κόλαση από τη ζέστη τις πυρκαγιές και την πολιτική και κοινωνική αβεβαιότητα που μας ταλανίζει η μόνη είδηση που θα άλλαζε κάπως το κλίμα είναι αυτή : Ανοίγει ο δρόμος για την προκήρυξη του ανοικτού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για το Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών στην Ακαδημία Πλάτωνος, στο βορειοδυτικό άκρο του αρχαιολογικού χώρου της περιοχής. Με τροποποίηση της σύμβασης που είχε υπογραφεί μεταξύ υπουργείου Πολιτισμού και της Περιφέρειας Αττικής, οι αναγκαίες προμελέτες για την κατασκευή του Μουσείου χρηματοδοτούνται με το ποσό των 2 εκατομμυρίων ευρώ. Στο Μουσείο θα φιλοξενηθούν τα σημαντικότερα από τα χιλιάδες ευρήματα που έχουν φέρει στο φως οι ανασκαφές στο ιστορικό κέντρο και τις συνοικίες της Αθήνας τα τελευταία 50 χρόνια. Στόχος είναι να χρησιμοποιηθούν υλικά απόλυτα φιλικά

Διεύθυνση Λουκάς Καρυτινός   Σκηνοθεσία, Σκηνικά, Κοστούμια & Φωτισμοί Στέφανο Πόντα Διανομή Κόμης Ντι Λούνα Δημήτρης Πλατανιάς (10,12,14/6) Βιττόριο Βιτέλλι (13/6) Λεονόρα Ιάνο Τάμαρ (10,13/6) Τσέλια Κοστέα (12,14/6) Ατσουτσένα Μαριάννα Πεντσέβα (10,13/6) Τιτσίνα Βων (12,14/6) Μανρίκο Βάλτερ Φρακκάρο (10,13/6) Ρούντυ Παρκ (12,14/6) Φερράντο Δημήτρης Καβράκος Ινές Γιούλη Καραγκούνη Ρουίθ Χαράλαμπος Αλεξανδρόπουλος Ένας γέρος Τσιγγάνος θεόδωρος Μωραΐτης Ένας αγγελιαφόρος Χαράλαμπος Βελισάριος Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ   Ο Τροβαδούρος του Τζουζέππε Βέρντι (1813-1901) ανήκει στις πλέον χαρακτηριστικές ιταλικές όπερες του ρομαντισμού. Στην Ισπανία, που τόσο είχε εμπνεύσει την Ευρώπη του 19ου αιώνα με το πλήθος των ακραίων αντιθέσεών της, Τσιγγάνες και καλόγριες, κόμητες και επαναστάτες ζουν φλογερούς έρωτες και άσβεστα μίση γύρω από τη φωτιά ή κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι. Τα συναισθήματα εκφράζονται μέσα από μουσική μελω

Γίνηκε λοιπόν το σημείο ! Αναφέρθηκε ο τρισμέγιστος πρόεδρος ( να τη χαίρεστε την καινούργια σας   αγάπη) του ΠΑΣΟΚ , στο βρώμικο 89. Τι τις θες κυρ ‘’βοηθέ’’ του Κασιμάτη, μέγα συνταγματολόγε της όπισθεν, και σωτήρα της πατρίδας, τις αναφορές στο παρελθόν; Πες ότι τότε διάβαζες, σαν κάποιους άλλους, να απαλλαγείς από το άγος. Γιατί και σήμερα, αν δεν υπήρχαν οι εισαγγελείς – ήρωες, πάλι για ένα κωλοσπιτο θα μιλούσαμε, για τον Άκη, και θα είχαμε το βρώμικο 12 σε συνέχεια του βρώμικου 89. Έλα, όμως, που το 12 δεν είχαμε Κουρηδες με ΑΥΡΙΑΝΕΣ και κανάλια 29. Δεν είχαμε Λαμπράκηδες του ΔΟΛ. Και Λευτέρηδες Παπαδόπουλους   από την Καισαριανή. Δεν είχαμε Γιαννόπουλους και Λαλιώτηδες από την Αρκαδία. Κωστόπουλους από το Βόλο.   Και άλλα κατασκευάσματα, που έκαναν   πλύση εγκέφαλου σε μικρούς και μεγάλους, με το αζημίωτο πάντα, για να βγάλουν λαδί ,τον πρωθυπουργό, και τη φακλανα, πρώτη κυρία. Για αυτό το λόγο έρεε, τότε,   άφθονο το δανεικό χρήμα, που πληρώνου

Άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία διεκδικεί η χώρα μας. Την απαγόρευση των δημοσιοποιήσεων των δημοσκοπήσεων   κάπου δέκα ημέρες πριν τις εκλογές. Μια ακατανόητη νομοθετημένη απόφαση. Προφανώς, αυτοί που την έφεραν στη βουλή και την ψήφισαν, κάποιο λόγο θα είχαν. Έτσι βρίσκει ευκαιρία ο κάθε υποψήφιος να εμφανίζεται και να λέει ότι θέλει, αφού οι εταιρίες δημοσκοπήσεων τελούν υπό καθεστώς   απαγόρευσης. Άκουσα, λοιπόν, χθες κάποιον, ομολογώ, άγνωστο κύριο από τον ΣΥΡΙΖΑ να λέει ότι το κόμμα του αντιπροσωπεύει το 32% του εκλογικού σώματος. Δεν γνωρίζω πως γίνεται μέσα σε σαράντα ημέρες ένα κόμμα από το 17% να φτάσει στο 32% ! Αλλά να υποθέσω ότι είναι έτσι τα πράγματα. Η αριστερά στη χώρα μας, μετά από τα όσα τράβηξε, άδικα, σχεδόν τριάντα χρόνια, υπέστη ένα είδος αγιοποίησης. Η αριστερή τοποθέτηση αποτέλεσε το καλύτερο πασαπόρτι, από την πτώση της χούντας και μετά, για ένα σωρό φρούτα, που ενέσκηψαν, οιονεί ακρίδων, από το πουθενά και άλωσαν τα πάντα. Οι ίδ