Από τους αρμούς στις ρωγμές μια απελπισία δρόμος
Θέλει η επιθυμία για εξουσία να κρυφτεί αλλά η αγωνία δεν την αφήνει. Η στέρηση από μια συνήθεια δεν είναι εύκολα αντιμετωπίσιμη. Η απώλεια της εξουσίας, η οποία ουρανοκατέβατη τους ήρθε κατακέφαλα και τους άφησε σε αφασία επι μια σκάρτη πενταετία, δεν ξεπερνιέται εύκολα. Όπου σταθούν κι όπου βρεθούν εξουσία λένε και κλαίνε. Η Μπέτυ, ο Πολάκης, η Έφη, ο Αλέκσης. Του Αλέκση του ξεφεύγουν και κάτι health και wealth αλλά στην κανονικότητα power ήθελε να πει και μπερδεύτηκε. Και να σου αυτή η κανονικότητα που τους βγήκε μπροστά και τους έφαγε στη στροφή και το φυσάν και δεν κρυώνει. Διότι όντως η κανονικότητα δεν ταιριάζει στην Έφη όπως το πένθος δεν ταιριάζει στην Ηλέκτρα. Σε συνθήκες κανονικότητας θα βρισκόταν η Έφη υπουργός ; Δεν της είχε διασχίσει το μυαλό της ίδιας θα διέσχιζε το μυαλό της κανονικότητας να κάνει υπουργό την Έφη ; Γι’ αυτό μιλούν συνέχεια για αρμούς για ρωγμές και τέτοια. Μια χαραμ