ΣΤΑΘΜΙΣΤΗΣ - ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ

                             Συνηθίζεται σε όλο τον κόσμο οι χώρες να γιορτάζουν διάφορα γεγονότα σημαντικά στην ιστορική τους διαδρομή. Κυρίως έχουν να κάνουν με επετείους απελευθέρωσης, εξέγερσης, σημαντικής νίκης σε πολεμική σύρραξη. Από τους ρωμαίικους ‘’θριάμβους’’ μέχρι σήμερα οι εκδηλώσεις αυτές εστίαζαν στην επίδειξη στρατιωτικής ισχύος. Αυτό λάμβανε και   λαμβάνει χώρα από την φιλελεύθερη δύση μέχρι την ολοκληρωτική ανατολή και βάλε. Για τον λόγο αυτό με εκπλήσσει η αντίρρηση, η αντίδραση, η οργή και τα χολερικά σχόλια κάποιων αντιδραστικών, οι οποίοι έσπευσαν να χλευάσουν την φετινή εκδήλωση για την επέτειο των διακοσίων χρόνων από την έναρξη του ξεσηκωμού, της Ελληνικής Επανάστασης. Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που αποστρέφονται αυτό το κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας. Τους μυρίζει απλυσιά, τσαρουχίλα, βαρβατίλα, κάτι, τέλος πάντων, που δεν ταιριάζει με το σαλονάκι, την βεράντα θέα θάλασσα, ή την θωρακισμένη BMW στο πάρκινγκ. Αποτελεί βέβαια μεγάλη παρ

                                           Όταν εφαρμόστηκε στην υγεία μας το ΕΣΥ έγινε υποδοχή εφάμιλλη μεταγραφής αεροδρομίου. Αργότερα, όπως σε όλες τις υπηρεσίες του δημοσίου, έκανε την εμφάνιση του ο συνδικαλισμός και τον αρχικό   ενθουσιασμό αντικατέστησε μια γκρίνια ένα φαούδι μια μιζέρια όμοια με κάθε άλλης υπηρεσίας. Τότε ο κακός δράκος του δημοσίου φορέα κατέκαυσε την εικόνα των φανταχτερών εγκαινίων ρίχνοντας μας σε μαύρη απελπισία και απογοήτευση. Παρά   τα φαρμακερά βέλη, παρά τα φακελάκια, παρά τις ουρές και τις λοβιτούρες, πτωχοί τε και άρχοντες σ’ αυτό καταφεύγουν να σωθούν από του Χάρου τα δόντια. Από γενέσεως ως τα σήμερα pandemic period covid 19 Ελλείψεις ; Ναι υπάρχουν. Αρρυθμίες ; Πολύ πιθανόν να εμφανιστούν. Σφάλματα ; Παντού μπορεί να συμβούν. Όμως το προσωπικό, με τις όποιες ατέλειες, προσπαθεί φιλότιμα και υπεράνθρωπα να ανταποκριθεί στο ζητούμενο που έχει θέσει ως σκοπό του, διαχρονικά. Την σωτηρία της ανθρώπινης ζωής ! Υπά

                                  Θεωρητικά είναι ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο θα έπρεπε να μας έχει απασχολήσει ως Έλληνες εδώ και πολλά χρόνια. Τα σαράντα κύματα, από τα οποία πέρασε η κοινωνία μας, δεν άφησαν χώρο και χρόνο να ασχοληθούμε αφού κάθε τρεις και λίγο περί άλλα τυρβάζουμε. Α) Τι είδους εκπαίδευση οραματιζόμαστε για τα παιδιά μας ; Β) Πως επιθυμούμε να είναι ο δάσκαλος τους ; Γ) Ποιο σχολικό κτίριο αντιπροσωπεύει τις αντιλήψεις μας ; Τι ακριβώς πιστεύουμε ότι πρέπει να μαθαίνει ένα παιδί που θα πάει σχολείο το 2022 και θα τελειώσει το 2034 ; Αν κάνω αυτή την ερώτηση σε 100 γονείς αυτής της κατηγορίας οι 95 θα με κοιτάξουν παράξενα και θα αλλάξουν δρόμο. Ξέρετε ο προγραμματισμός δεν είναι και το πιο τρομερό χαρακτηριστικό της φυλής μας. Συνηθίσαμε να πορευόμαστε με τη λογική : Όσα πάνε κι όσα έρθουν ή Μέχρι τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει Πόσοι από εσάς μπορούν να αναλογιστούν τι θα ισχύει το 2034 ; Επομένως τι πρέπει να προτάξω στην εκπαίδευσ