Πατριώτες και τσιρκολάνοι.

Έλειψα κάποιες μέρες από τον ‘’πολιτισμό’’ και τις ειδήσεις.

Επιστρέφοντας,  με το καλό  σήμερα, αντίκρισα κάτι τεράστιους τίτλους, με φρίκη να μας αποκαλύπτουν, ότι εξέδωσε ταξιδιωτική οδηγία η Κομισιόν για τα μέλη των αποστόλων της στην Αθήνα.

Δεν ξέρω ποιοι έχουν συμφέρον να διογκώνουν και να διαστρέφουν τα πράγματα.

Πολύ δε περισσότερο να προσπαθούν να δημιουργήσουν ρήξη και ένταση με την Ένωση.

Παρατηρώ και στα δικτυακά στέκια ότι υπάρχει μια ελαφρόμυαλη αντιμετώπιση σε αυτό το θέμα.

Διατηρώ επίσης πολλές, πλέον, επιφυλάξεις για το ρόλο των μέσων ενημέρωσης και των επαγγελματιών της ενημέρωσης, που κατ’ ευφημισμόν εξακολουθούν να αποκαλούνται δημοσιογράφοι.

Ένας άλλος περίεργος ρόλος είναι αυτός των πολιτικών κόμματων που παίζουν με τη φωτιά ή τις κουμπάρες, δεν μπορώ να καταλάβω.

Εγώ ως μέσος πολίτης κατάλαβα ότι η χώρα μου βρίσκεται σε κίνδυνο και πρέπει όλοι να βοηθήσουμε για να σωθεί.

Αγόγγυστα δέχομαι λοιπόν το κάθε μέτρο, την κάθε περικοπή, την όποια βιοτική υποβάθμιση, πιστεύοντας ότι πράττω το πατριωτικό μου καθήκον.

Παράλληλα προσπαθώ να αντλήσω αισιοδοξία από τις όποιες καλές ειδήσεις και την μαεστρία της φυλής μας να ξεπερνά τα δύσκολα.

Απογοητεύομαι όμως καθημερινά, και νιώθω απίστευτα βλάκας, όταν βλέπω γύρω μου ομάδες, συντεχνίες, σωματεία, ομοσπονδίες και άλλες τέτοιες ‘’τσαχπινιές’’ να κραυγάζουν, να απειλούν, να απαιτούν και να ωρύονται για δικαιώματα, για κεκτημένα, για υπεσχημένα και άλλα παρόμοια μεταπολιτευτικά.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι τρελοί.

Πολιτευτάδες, κόμματα, μέσα ενημερώσεις και συνδικαλήσταρχοι τους έχουν ‘’σπρώξει’’ στο μεϊντάνι, σαν τους τσιρκολάνους, με την παρότρυνση: ‘’ Φωνάξτε και κάτι θα πάρετε’’

Όσοι λοιπόν είναι διατεθειμένοι να γίνουν ‘’θέαμα’’ τσιμπολογούν και κάτι ψιχουλάκια.

Οι υπόλοιποι, που θαρρούμε ότι φυλάμε Θερμοπύλες, περιμένουμε καρτερικά την ώρα που η πατρίδα, αναγνωρίζοντας την συνεισφορά μας, θα επιστρέψει ότι μας οφείλει ή θα μας επαναφέρει στην προτέρα οικονομική βαθμίδα μας.