Στο ίδιο έργο θεατές.

 

''Ακαδημαϊκοί και φοιτητές  για το σχέδιο "Αθηνά": Γινόμαστε φτηνοί εργάτες''

(οι εφημερίδες)

Στα πλαίσια της μόνιμης ακινησίας, που πρέπει να διέπει την ελληνική  πραγματικότητα, ξεσηκώθηκαν διαμαρτυρόμενοι οι θιγόμενοι του εκπαιδευτικού νοικοκυρέματος.

Κάποιες δεκάδες φοιτητών και εκπαιδευτικών, με τεράστια πανό ( αλήθεια που βρίσκονται τα χρήματα ; ) δυσανασχετούν γιατί καταργούνται οι σχολές τους.

Αγαπητοί σπουδαστές.

Ελπίζω να έχετε καταλάβει ότι η σημερινή Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα των γονιών σας και των παππούδων σας.

Εσείς απλώς είστε τα θύματα της  αφροσύνης των παππούδων και των γονιών σας.

Γι αυτό έχετε δίκιο να φωνάζετε.

Για το συμμάζεμα όμως του σπάταλου και υπερφίαλου κράτους θα έπρεπε να υπερθεματίζετε αντί να αντιδράτε.

Αναρωτηθήκατε ποτέ πως ήταν δυνατόν ένα κράτος με ξεχαρβαλωμένη οικονομία χωρίς παραγωγή και παραγωγικότητα να πληρώνει στους βολεμένους προγόνους σας τέτοιους μισθούς και συντάξεις ;

Πως μια χώρα βασισμένη στην κατανάλωση και στη φούσκα των ακινήτων μπορούσε να υπάρχει επί δεκαετίες με ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο ;

Πόσους, σχεδόν, αργόμισθους του υδροκέφαλου αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα μπορούσε να θρέψει ο ήδη ετοιμόρροπος και υπερδανεισμένος ιδιωτικός ;

Όλοι έχουμε δικαίωμα στη δουλειά και δίκαια φωνάζετε.

Όμως τη δουλειά δεν μπορεί να την προσφέρει το δημόσιο αν δεν πάρει χρήματα από τον ιδιωτικό τομέα που παράγει κέρδη και αξία.

Άρα την αμοιβή της εργασίας σας θα την κρίνει κάποιος εργοδότης και όχι ο βουλευτής τους νομού σας που ψήφιζαν τόσα χρόνια οι αγαπημένοι σας πρόγονοι.

Δυστυχώς αυτοί οι πρόγονοι εξαντλήσαν όλα τα περιθώρια για τον εαυτό τους και άφησαν τα βλαστάρια τους απ' έξω.

Αυτό πληρώνετε σήμερα και γι αυτό πρέπει να φωνάζετε.

Αν δεν μπει σήμερα μια τάξη,σε όλα τα στραβά και τα ανάποδα, τότε το μέλλον σας θα γίνει τρισχειρότερο από σήμερα

Τότε πράγματι θα δουλεύετε μόνο σαν φτηνοί εργάτες, μερικοί από εσάς, οι τυχεροί.

Τα δε παιδιά σας δε θα περάσουν ποτέ την πόρτα της τριτοβάθμιας .

Ούτε θα έχουν τη τύχη να ξημεροβραδιάζονται ξάπλα στις καφετέριες  με το i phone ανά χείρας.

Επειδή εσείς, πουλάκια μου,  δεν θα παίρνετε ούτε το ένα δέκατο της σύνταξης του μπαμπά
και της μαμάς και σίγουρα όχι από τα σαράντα σας όπως εκείνοι.