Ένα κράτος κουβάρι για να τ’ αρπάζουνε με χάρη.

Δυο αιώνες το κράτος μας διοικείται από νομικούς.

Μέχρι και δυο τρεις δεκαετίες πριν οι νομικοί αποτελούσαν την τρανή πλειοψηφία του κοινοβουλίου.

Αποτέλεσμα αυτής της αναπηρίας είναι  ένα κράτος με απίστευτα πολύπλοκο  και οπισθοδρομικό νομικό πλαίσιο που μας έχει δεμένους χειροπόδαρα και δεν μπορούμε να κουνήσουμε ρούπι. 

Νομοί -ζόμπι υπεραιωνόβιοι εξακολουθούν να ρυθμίζουν ακόμα τις ζωές μας.

Από κοντά και ένα σύνταγμα- κουρελού που τα άρθρα του έρχονται να στρογγυλέψουν δεκάδες ερμηνευτικές  διατάξεις με σκοπό να τα προσαρμόσουν ανάλογα με τα συμφέροντα του εκάστοτε ενδιαφερόμενου.

Με αυτό λοιπόν το νομικό μπέρδεμα μπήκαμε στην τρίτη χιλιετία και ενωθήκαμε οικονομικά με την ΕΕ.

Θα μου πείτε, τώρα, τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι.

Η αλεπού-Ελλάδα είναι ζώο αρπακτικό.

Έχει μάθει να αρπάζει ότι μπορεί και ότι βρει για να ζει.

Το παζάρι- η αγορά- είναι ένας χώρος που διέπεται από  κανόνες.

Η αλεπού δεν μπορεί να μπει όμως σε κανόνες.

Αυτή έχει μάθει να ζει με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, όπως η εξουσία στον τόπο μας.

Με άλλα λόγια όλοι οι δημοσυντήρητοι που θεωρούν το κράτος τσιφλίκι τους.

Πολιτικοί και κόμματα, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, δημόσιοι αργόμισθοι, κρατικοχορηγούμενα ΜΜΕ, ευφάνταστες ΜΚΟ και ότι άλλο βάλει ο νους σας που αρμέγει το εισόδημα των εκτός των τειχών.

Ο νομικός λαβύρινθος, που είπαμε πριν, είναι ακριβώς προσαρμοσμένος για να συντηρεί και να αυξάνει όλο αυτό το παρασιτολόι που ζει από εμάς τους πολίτες β’ κατηγορίας.

Η επελθούσα κρίση θα μπορούσε να ήταν μια αφορμή να ξεκινήσει το ξήλωμα αυτού του αναχρονιστικού φορτίου που κουβαλάμε δυο αιώνες  τώρα για προίκα.

Επειδή τα συμφέροντα της εξουσίας, όμως, είναι ισχυρά και πολλή ηδονή προσφέρουν σε όσους  τα γεύονται, γι’ αυτό και δεν θέλουν να τα χάσουν.

Καλούμαστε έτσι, οι απ’ έξω, να κουβαλάμε όλο αυτό το βάρος στη πλάτη τσαλαβουτώντας στη λασπουριά των νομικών κωλυμάτων  και των τερτιπιών που μας έχουν τελματώσει.

Όσο εξακολουθούμε να φερόμαστε σαν τα υποζύγια αυτής της γελοίας εξουσίας των βολεμένων,  τόσο αυτοί θα χορεύουν και θα γλεντούν στη καμπούρα μας.

Όλο αυτό το σύστημα πρέπει να εκδιωχθεί και να στηθεί ένα καινούργιο κράτος, πάνω σε μια σύγχρονη βάση, με ισότητα και ισονομία για όλους και όχι μόνο για τους κατόχους των μετοχών του ιδιοτελούς δημοσίου.

Πόσο κοστολογεί, λέτε, αυτό το έκτρωμα, που μας έφτιαξαν για κράτος , τη ζωή ενός βολεμένου και πόσο τη ζωή ενός β’ κατηγορίας πολίτη ;

Βάλτε στο ένα τάσι μιας ζυγαριάς τους άνεργους, τους άστεγους, τους αυτόχειρες, τους ακαταμέτρητους και μη επιδοτούμενους επιχειρηματίες και γενικά όλους αυτούς που ρήμαξε  η άθλια πολιτική των κομμάτων, δηλαδή τους δευτεροκλασάτους.

Όλος αυτός ο άμοιρος ντουνιάς δεν πατσίζει ούτε  καν με τους έγκλειστους καταδικασμένους πρίγκιπες του δημοσίου  που εξακολουθούν να εισπράττουν κανονικά τα μιστά τους.

Αυτό το κράτος μας κληροδότησαν  οι βαγαπόντες επαρχιώτες  νομικοί και οι μοραΐτες τσιφλικάδες που μας κυβερνούν  εδώ και δυο αιώνες.

Είναι σε θέση οι άπειροι γραφειοκράτες της ΕΕ να καταπολεμήσουν την αλεπού-Ελλάδα ;

Ή θα δούμε πάλι τους Μαυρομιχαλέους να πανηγυρίζουν πάνω από το πτώμα του Καποδίστρια ;