Πολιτική μπαλκονιού με συνθήματα γηπέδου και στην τρίτη χιλιετία ;

Θαυμάζεις να ακούς τους πολιτικούς μας να εκφωνούν πανηγυρικούς.

Τι ευφραδείς, τι επιχειρήματα, τι καλλιέπεια .

Τέτοια που λες: Να ένας άξιος άνθρωπος να πάρει την εξουσία να διοικήσει τη χώρα.

Και όταν έρθει, με το καλό, εν χορδαίς και οργάνοις, ο λαλίστατος στα πράγματα ξαναβλέπουμε μια από τα ίδια μην πω και χειρότερα.

Άκουσα με μεγάλη προσοχή τα όσα είπε ο κ. Τσίπρας στο Λονδίνο.

Θα αντιπαρέλθω τις διαπιστώσεις, διότι όλοι θαρρώ συμφωνούμε στο ποια είναι τα προβλήματα του τόπου μας.

Το μεγάλο ζήτημα είναι η αντιμετώπιση  και εκεί πήραμε τις εξής απαντήσεις.

1.Επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.

2.Ανάπτυξη αντί για λιτότητα

3.Όχι απλώς αλλαγή κυβέρνησης αλλά αλλαγή καθεστώτος

4.Σοσιαλισμός αντί  καζινοκαπιταλισμού.

Με εξαίρεση τις δυο πρώτες προτάσεις, που τις έχουμε ακούσει να επαναλαμβάνονται κατά κόρο χωρίς να υλοποιούνται, οι επόμενες δυο ακούγονται ενδιαφέρουσες παρ’ ότι κι αυτές ξαναυποσχεμένες και απραγματοποίητες.

1.Ας έρθουμε λοιπόν στην επαναδιαπραγμάτευση. Γιατί η διεθνής των δανειστών θα κάνει το χατίρι του κ. Τσίπρα και  δεν το έκανε στους προηγούμενους ;

2.Πως θα αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα με την έλλειψη εμπιστοσύνης και θα πείσει τους τρομοκρατημένους να έρθουν να επενδύσουν ;

3.Αλλαγή καθεστώτος σε μια ευρωπαϊκή χώρα της ΟΝΕ ακούγεται σαν παραμύθι για να μη πω ανέκδοτο.

4.Σοσιαλισμός. Κάτι μου θυμίζει που θα ερχόταν στις δεκαοκτώ κάποιου Οκτώβρη πριν από τριάντα κάτι χρόνια και ακόμα το περιμένουμε.

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΓΥΡΩ ΜΑΣ. Η ΧΩΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΚΙΝΔΥΝΟ.

Με γενικολογίες ,αοριστολογίες και ευφυολογήματα πολιτική σοβαρής παρέμβασης και λύσης στα προβλήματα της χώρας δεν γίνεται.

Αν ο κ Τσίπρας θεωρεί ότι έχει τη μαγική λύση τι τον εμποδίζει να την καταθέσει ενώπιων ημών των πολιτών, των δανειστών, των υπολοίπων κομμάτων και όλοι μαζί να αποφασίσουμε τι είναι συμφέρον για την χώρα.

Εφ όσον θεωρούμε τη σωτηρία της χώρας ύψιστο καθήκον και έχουμε τη λύση στα χέρια μας δεν την κρατάμε ως λάφυρο πολέμου ούτε ως τζοβαϊρικά για παζάρεμα αλλά την καταθέτουμε ενώπιων όλων και αφήνουμε τον λαό να αποφασίσει για το μέλλον του.

Εδώ ακούμε μόνο ακριτομυθίες.

Λεπτομέρειες δεν υπάρχουν.

Πως θα πληρωθούν αυτά που χρωστάμε ;

Πως θα λειτουργήσουν οι υπηρεσίες ;

Πως θα λειτουργήσουν οι τράπεζες ;

Πως θα φορολογηθούν οι πολίτες και πως οι επιχειρήσεις;

Που θα βρεθούν χρήματα για το πλουσιοπάροχο κοινωνικό κράτος που υπόσχονται ;

Ποιοι συγκεκριμένα βουλευτές θα αναλάβουν την οικονομία ,την υγεία, την παιδεία, την άμυνα, την εξωτερική πολιτική και με τι προσόντα;

Υπάρχει σχέδιο, σε περίπτωση εξόδου ως ανεπιθύμητων, να συνεχίσουμε να υπάρχουμε σαν κράτος ;

Οικονομία και διοίκηση  χωρίς αριθμούς αλλά μόνο με συνθήματα ξαναεμφανίστηκε στο τόπο μας και δυστυχώς μας έφερε ως εδώ. 

Ειλικρινά δεν θα ήθελα να ξαναζήσω μέρες ΠΑΣΟΚ στην τρίτη χιλιετία.