Δουλοί γαρ φρόνημα το αιφνίδιον και απροσδόκητον .

Δουλοί γαρ φρόνημα το αιφνίδιον και απροσδόκητον

και το πλείστω παραλόγω ξυμβαίνον.

ΘΟΥΚΙΔΙΔΟΥ ΞΥΓΓΡΑΦΗ ΒΙΒΛΙΟ Β ΚΕΦ 61

Με αυτά τα λόγια επέπληξε ο Περικλής τους Αθηναίους στο δεύτερο χρόνο του πολέμου.  Οι ήττες και ο λοιμός τους είχαν σπάσει το ηθικό (φρόνημα).

Έβαλαν το χέρι τους και οι πολιτικοί αντίπαλοι ότι τάχα κακώς τους έσυρε στον πόλεμο και άρχισαν οι γκρίνιες, τα παράπονα και τέλος η οργή και οι κατηγορίες.

Τότε τους κάλεσε ο Περικλής στη Πνύκα για να τους πει ότι ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος αν ήθελαν να παραμείνουν ελεύθεροι και ανεξάρτητοι πολίτες και να συνεχίσουν να κατέχουν την περιουσία τους.

Και καταλήγει στο ίδιο κεφάλαιο : απαλγήσαντας δε τα ίδια του κοινού της σωτηρίας αντιλαμβάνεσθαι.

Αν και η γλώσσα μας είναι ίδια μεταφράζω για την αποφυγή παρεξηγήσεων.

‘’γιατί σμπαραλιάζει  το φρόνημα {ηθικό) όταν κάτι έρχεται αναπάντεχα κι απρόσμενα….

…. όμως εσείς πρέπει να ξεπεράσετε τα προσωπικά σας και να προετοιμαστείτε για να αναλάβετε την σωτηρία της πατρίδας ‘’.

Πατρίδα για τους προγόνους μας ήταν το ‘’κοινόν’’.

Εμείς σήμερα το λέμε κοινόχρηστο και σε αυτό όμως ακόμα δεν μπορούμε να ομονοήσουμε.

Έτσι οτιδήποτε κοινόχρηστο είναι άγρια βανδαλισμένο και κατεστραμμένο.

Τα βαγόνια του ΗΣΑΠ, τα σχολειά όλων των βαθμίδων, οι πλατείες, τα πάρκα και τα παγκάκια, οι τοίχοι  αλλά και τα τείχη  ακόμα της πόλης, Θεμιστόκλεια και Κονώνεια.

Ποια περιμένετε μετά να είναι η τύχη μας ;

Όταν  είμαστε ανίκανοι να προστατεύσουμε το κοινόν που μας εμπιστεύτηκαν .

Σαν τους Αθηναίους που μετά την δόξα και την ευδαιμονία του ‘’χρυσού αιώνα’’ περιέπεσαν στη δίνη του πελοποννησιακού πολέμου και του λοιμού και λιγοψύχησαν

έτσι κι εμείς βρεθήκαμε …

απ τα ψηλά στα χαμηλά

κι απ τα πολλά στα λίγα

βρε πως κατάντησα στη ζωή

κι από το πρώτο το σκαλί

στο τελευταίο πήγα

μα κανένας δε μου φταίει  για το χάλι μου

σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου.

Επειδή η ζωή είναι μια καμπύλη άλλοτε θα βρισκόμαστε στην κορυφή κι άλλοτε στο βυθό.

Αυτό αν το κατανοήσουμε δεν θα μας καταβάλλει η όποια αναποδιά.

Εξ άλλου ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται.

Εμπρός λοιπόν βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την ΕΛΛΑΔΑ.

Αν μας πάρει από κάτω θα καταντήσουμε σαν τους τότε Αθηναίους που η συμφορά τους καταρράκωσε και παραμέλησαν τις εργασίες τους, την ευσέβεια στους θεούς, την υπακοή στους νόμους  και επιδόθηκαν σε εφήμερες και επιβλαβείς ενασχολήσεις πιστεύοντας ότι ο θάνατος θα έλθει αναπόφευκτα.

Στο χέρι μας είναι να πάρουμε τις τύχες της πατρίδας μας και να δείξουμε τι αξίζουμε εμείς που μιλάμε τη γλώσσα του Λεωνίδα, του Μιλτιάδη, του Θεμιστοκλή, του Αλεξάνδρου, που ταπείνωσαν αυτούς που νόμιζαν ότι μπορούσαν να μπουν νικητές στη γη των θεών του Ολύμπου.