Αιώνιο Ζαγόρι

Μαστροπαύλος Νίκος Γ. 

«Κατάδυση» στα άνθη της πέτρας μέσα στην καταπράσινη θάλασσα, μια ανάσα από την πιο βαθιά ρυτίδα της Γηραιάς Ηπείρου, τον Βίκο, και από τα σμαραγδένια νερά του Αώου και του Βοϊδομάτη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  06:00

                    

 

Οι πύργοι της Aστράκας είναι από τα πλέον επιβλητικά τοπία της ελληνικής εμπειρίας, έτσι όπως ορθώνουν το υψηλό ανάστημά τους πάνω από το Μικρό Πάπιγκο. Με συναρπάζουν καθώς τους κοιτάζω από το παράθυρο στο ατμοσφαιρικό, παροδικό κατάλυμα του ταξιδιώτη, στο Aristi Mountain Resort, και με διακτινίζουν στην αιωνιότητα.

Δημιουργήθηκαν από σοφό χέρι σε κάποιες εποχές με παράξενα ονόματα - Παλαιόκαινος, Πλειστόκαινος - και έμειναν εκεί εκατομμύρια χρόνια να διαχέουν τριγύρω τον χαρακτήρα τους. Γιατί τα σπίτια της Αρίστης που κατηφορίζουν μπροστά μου ως την πλατεία με τον θεόρατο πλάτανο έχουν το ίδιο χρώμα και την ίδια υφή της Αστράκας και αποπνέουν το ίδιο αίσθημα της αιωνιότητας έτσι καλοχτισμένα καθώς είναι. Τα δημιούργησε και αυτά επιδέξιο και σοφό χέρι. Οχι μόνον αυτά, αλλά και τα καλντερίμια, και τα καμπαναριά, και τα γεφύρια. Αυτά είναι τα ανεξίτηλα υλικά του Ζαγοριού, τα άνθη της πέτρας μέσα στην καταπράσινη θάλασσα, σιμά στην πιο βαθιά ρυτίδα της Γηραιάς Ηπείρου, τον Βίκο, και στα σμαραγδένια νερά του Αώου και του Βοϊδομάτη.

Αρίστη για άριστα

Μπορεί το Ζαγόρι να ήταν η χώρα πίσω από το βουνό, αλλά οι ορίζοντές του ήταν πάντοτε ανοιχτοί. Αυτόν τον κοσμοπολιτισμό αποπνέει και το Aristi Mountain Resort (www.aristi.eu),όχι μόνο επειδή βραβεύτηκε ως το πλέον δημοφιλές παραδοσιακό ξενοδοχείο στην Ελλάδα από το παγκόσμιας εμβέλειας περιοδικό «Condé Nast Traveller», αλλά και γιατί η ιδεολογία του είναι τέτοια. Φαίνεται από το σώμα του, από τη διακόσμησή του, από τις υπηρεσίες του και τον προσανατολισμό του προς μια περιοχή που τη λαχταρούν και έρχονται κοντά της άνθρωποι οι οποίοι ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν. Ανθρωποι που γνωρίζουν καλά την Ελλάδα και τον κόσμο.

Αυτή η περιοχή, που ξεκινά από τα ψηλώματα της Αρίστης, κατηφορίζει ως την κοίτη του Βοϊδομάτη και ανεβαίνει από εκείνη την υπέροχη κορδέλα του δρόμου στις Κολυμπήθρες και μετά στο Μεγάλο και στο Μικρό Πάπιγκο, μέχρι πάνω την Αστράκα, τη Δρακόλιμνη και την Γκαμήλα, είναι ένας παράδεισος εικόνων της φύσης και του πολιτισμού. Ισως πουθενά αλλού στην Ελλάδα ο κάματος της πεζοπορίας δεν μετουσιώνεται σε τόση απόλαυση. Και όχι μόνο ο πολύς κόπος, αλλά και η μικρή προσπάθεια. Να, το μονοπάτι στην όχθη του Βοϊδομάτη που ξεκινά από τη γέφυρα της Αρίστης και φτάνει ως την παλιά γέφυρα της Κλειδωνιάς, με το κατάγραφο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων (1658) ενδιάμεσα, κάπου δύο ώρες πεζοπορίας, είναι μια σπάνια απόλαυση.

Το ίδιο και με ράφτινγκ (www.alpinezone.gr) στην ίδια διαδρομή, αλλά μέσα στο ποτάμι, διάρκειας πάλι δύο ωρών μαγείας. Σπουδάζεις όλον αυτόν τον κόσμο, στη σκιά των Πύργων της Αστράκας, και από το σύντομο μονοπάτι, μισής ώρας περίπου, από το Μεγάλο στο Μικρό Πάπιγκο, πάνω από το πέτρινο γεφυράκι στον κλάδο του Βοϊδομάτη που έρχεται από τις περίφημες Κολυμπήθρες. Εδώ, στο Μικρό Πάπιγκο, δεν αισθάνεσαι μόνο επιβλητική τη θέα της Αστράκας, αλλά και την ανάσα της.

Ολα αυτά τα κομψοτεχνήματα πάνω από τα ποτάμια και τα ρέματα μοιάζουν να γεφυρώνουν μοναδικά, όσο οπουδήποτε αλλού, τη φύση και τον τόπο με τον πολιτισμό του, ιδιαιτέρως τον γευστικό. Πηγαίνοντας, λοιπόν, για κυνήγι μανιταριών στο δρυοδάσος δίπλα στο Δίλοφο με τον Μανώλη Διαμαντόπουλο - τέτοιες εξορμήσεις διοργανώνει τα δύο πρώτα Σαββατοκύριακα του Νοεμβρίου το Aristi - κάνουμε παράλληλα και ένα «σαφάρι» πέτρινων τόξων μέσα στα υπέροχα χρώματα του φθινοπώρου στο κεντρικό Ζαγόρι: γεφύρι του Κόκκορη, του καπετάν Αρκούδα, το μικρούλι του Αγίου Μηνά, το τρίτοξο του Πλακίδα ή Καλογερικό. Στην είσοδο του Δίλοφου υπάρχει ένα ακόμη εντυπωσιακό δημιούργημα της πέτρας, το ψηλότερο στο Ζαγόρι, το αρχοντικό Μακρόπουλου. Αλλά και ολόκληρο το Δίλοφο είναι ένα από τα πλέον γοητευτικά άνθη της πέτρας.

Εμπειρία ΖΕΝ

Στο δάσος με τις βελανιδιές, δίπλα στα μελίσσια του Μανώλη, μια αρκούδα στάθηκε τυχερή γιατί βρήκε ένα κατάφορτο δέντρο και σχεδόν το «κλάδεψε» ολοκληρωτικά για να φάει τα βελανίδια. Κι εμείς σταθήκαμε τυχεροί γιατί βρήκαμε αρκετά μανιτάρια ζαρκαδίσια για να μας τα κάνει τηγανιά ο Τάκης Κουνάβος στο εστιατόριό του, Λίθος: τσιγάρισε σε ελαιόλαδο ψιλοκομμένο κρεμμύδι μαζί με κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης, σκόρδο και μαϊντανό από τον κήπο του. Πρόσθεσε τα κομμένα μανιτάρια, τα έσβησε με λευκό κρασί και έβαλε και τριμμένη ντομάτα. Οταν έδεσε το φαγητό, το σέρβιρε πασπαλισμένο με φρέσκο μαϊντανό, μαζί με ζυμωτό ψωμί και εγχώριο τσίπουρο.

Το φαγητό είναι μια πολύ νόστιμη ιστορία στο Ζαγόρι, την οποία εγγυάται και το Zagori Excellence Network (www.z-e-n.gr),ένα καινοτόμο δίκτυο στο οποίο συνεργάζονται οι επιχειρήσεις της περιοχής βάσει υψηλών προδιαγραφών ποιότητας. Στην Ελάτη, λοιπόν, το εστιατόριο «Στα Ριζά» φέρει το διακριτικό σήμα ΖΕΝ και προσφέρει διαλεγμένες νοστιμιές διά χειρός Σάκη και Βάσως, από τις παραδοσιακές ζαγορίσιες πίτες, την κοτόπιτα, την μπλατσαριά και τον φασουλοταβά, ως την προβατίνα τυλιχτή στη λαδόκολλα, το αρνάκι βλάχικο με σπανάκι και γιαούρτι, το ψαρονέφρι τηγανιά και τη γλυκιά τούρτα κατσαρόλας. Αυτό το τελευταίο είναι για να δώσει διάρκεια στη γεύση του Ζαγορίου, που σε ακολουθεί έτσι γλυκιά για πάντα. Ωσπου να έρθεις και να ξανάρθεις, για να την ανανεώνεις εσαεί...

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014