Πόσο σύγχρονο είναι το ηγετικό μοντέλο του κ. Τσίπρα;
Παλιότερα ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ είχε δηλώσει στους Ευρωπαίους , ότι εάν «μας βουλιάξετε θα σας πάρουμε μαζί μας στον πάτο» ( if you sink us we will take you with us)!
Το εννοούσε; Κανείς δεν ξέρει. Σήμερα πάντως ο κ. Τσίπρας, παρά το γεγονός ότι κάνει πολλές ορθές κοινωνικές καταγραφές ( όπως η φτωχοποίηση ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού, λόγω της εφαρμογής των ακραίων «γερμανικών» προγραμμάτων λιτότητας ), εξακολουθεί ακατανόητα να εκπέμπει αδικαιολόγητες αμφισημίες σε σχέση με το πρόγραμμα του.
Θυμίζοντας χαρακτηριστικά τα λόγια που έλεγε ο Σαίξπηρ στο «Βασιλιά Ληρ» , δηλαδή « πάρε μάτια γυάλινα και με την πρόκληση ενός πολιτικού και δημοσκόπου , κάνε πώς βλέπεις πράγματα πού δεν τα βλέπεις…».
Τι εννοώ; Ο παλιός του πνευματικός μέντορας , ο Λαπαβίτσας, από παλιά υποστήριζε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να έχει μια στρατηγική ρήξης με την Ευρωζώνη .
Ωστόσο, ταυτόχρονα αποδεχόταν ότι ήταν αναγκαίο με ειλικρίνεια να εξηγηθούν στον ελληνικό λαό οι εφιαλτικές παρενέργειες μιας τέτοιας επιλογής ( όπως o μακρόχρονος αποκλεισμός από τις αγορές κεφαλαίου και η απομόνωση της χώρας ).
Ο σημερινός του μέντορας , ο Βαρουφάκης, υποστηρίζει ότι ο κ, Τσίπρας θα έπρεπε να υποσχεθεί στον ελληνικό λαό «δάκρυα και αίμα», όπως είχε κάνει παλιότερα ο Τσώρτσιλ στην Αγγλία ( αν θα ήθελε στο μέλλον να προχωρήσει σε πιο ριζοσπαστικές ενέργειες για τη διαγραφή του χρέους).
Αντ’ αυτών ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ με το περίφημο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» δίνει πάμπολλες ρουσφετολογικές υποσχέσεις εκ των οποίων οι περισσότερες είναι υπαγορευμένες από τη φιλοσοφία του λεγόμενου « καταναλωτο- κεντρικού καπιταλισμού», όπως τον ονομάζει o ιταλός διανοούμενος Raffaele Simone, γιατί επιθυμεί οπωσδήποτε να πάρει την κυβερνητική εξουσία.
Έτσι προτείνει το αφορολόγητο ποσό να φθάνει τις 12 000 ευρώ σε όλους , ευνοώντας αδικαιολόγητα τη φοροδιαφυγή (αφού γνωρίζει ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, όπως οι γιατροί και οι δικηγόροι, δηλώνουν κυνικά κάτω από το όριο τούτο )!
Ακόμη τοποθετεί παράδοξα το αφορολόγητο για την ακίνητη περιουσία στις 500000 ευρώ ( ευνοώντας πια και κοινωνικά στρώματα με μεγάλη ιδιοκτησία, πράγμα ασύμβατο με μια αριστερή κοσμοθεωρία) .
Όμως με τέτοιες εξαγγελίες –και «παίζοντας» μονίμως τον κήρυκα της ανομίας με την υποστήριξη των γκετοποιημένων συνδικαλιστικών αριστοκρατιών που καταλαμβάνουν παράνομα τα δημόσια κτίρια ή τα πανεπιστήμια - ο κ. Τσίπρας πετυχαίνει ένα μόνο μέγεθος :
Να διαιωνίζει το διεφθαρμένο μεταπολιτευτικό πολιτισμό της ρουσφετολογίας και να μη συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός «καινούργιου μοντέλου πολίτη», αφού η προϋπόθεση κάθε ριζοσπαστικής αλλαγής είναι να αλλάξουμε πρώτα τους εαυτούς μας, όπως έλεγε ήδη από το 1937 ο George Orwell ( The Road to Wigan Pier)!
Επομένως όλα γίνονται στο βωμό ενός παρωχημένου εκλογικού μάρκετινγκ και ποτέ δεν προβάλλονται δημόσια από τον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ κάποιες ευρύτερες αξιακές στοχεύσεις οι οποίες θα ακρωτηριάζουν τις διεφθαρμένες πρακτικές που ακολουθούν πολλοί Έλληνες στη καθημερινή τους ζωή ( όπως η μη εφαρμογή των νόμων , το ρουσφέτι, το «φακελάκι» , η διαφθορά κλπ).
Άλλωστε ο Φρόιντ είχε επιλέξει να βάλει ως προμετωπίδα στην «Ερμηνεία των ονείρων» το παράθεμα από το Βιργίλιο Acheronta movebo (:θα κινήσω τις περιοχές του κάτω κόσμου) για να δείξει ότι δεν θα αλλάξει τίποτε σε αυτόν τον κόσμο, αν δεν μεταβληθεί το αισχρό υπόστρωμα των καθημερινών συνηθειών μας!
Το συμπέρασμα; Το ηγετικό μοντέλο του κ. Τσίπρα είναι σίγουρα ξεπερασμένο! Θέλει απλώς να νικήσει στις επόμενες εκλογές και να μας ξαναγυρίσει στη φιλοσοφία του διεστραμμένου μεταπολιτευτικού κύκλου που μας έφερε στη χρεοκοπία και την παρακμή!
*Ο κ.Καλφέλης Γρηγόρης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ (kalfelis@law.auth.gr)
Το εννοούσε; Κανείς δεν ξέρει. Σήμερα πάντως ο κ. Τσίπρας, παρά το γεγονός ότι κάνει πολλές ορθές κοινωνικές καταγραφές ( όπως η φτωχοποίηση ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού, λόγω της εφαρμογής των ακραίων «γερμανικών» προγραμμάτων λιτότητας ), εξακολουθεί ακατανόητα να εκπέμπει αδικαιολόγητες αμφισημίες σε σχέση με το πρόγραμμα του.
Θυμίζοντας χαρακτηριστικά τα λόγια που έλεγε ο Σαίξπηρ στο «Βασιλιά Ληρ» , δηλαδή « πάρε μάτια γυάλινα και με την πρόκληση ενός πολιτικού και δημοσκόπου , κάνε πώς βλέπεις πράγματα πού δεν τα βλέπεις…».
Τι εννοώ; Ο παλιός του πνευματικός μέντορας , ο Λαπαβίτσας, από παλιά υποστήριζε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να έχει μια στρατηγική ρήξης με την Ευρωζώνη .
Ωστόσο, ταυτόχρονα αποδεχόταν ότι ήταν αναγκαίο με ειλικρίνεια να εξηγηθούν στον ελληνικό λαό οι εφιαλτικές παρενέργειες μιας τέτοιας επιλογής ( όπως o μακρόχρονος αποκλεισμός από τις αγορές κεφαλαίου και η απομόνωση της χώρας ).
Ο σημερινός του μέντορας , ο Βαρουφάκης, υποστηρίζει ότι ο κ, Τσίπρας θα έπρεπε να υποσχεθεί στον ελληνικό λαό «δάκρυα και αίμα», όπως είχε κάνει παλιότερα ο Τσώρτσιλ στην Αγγλία ( αν θα ήθελε στο μέλλον να προχωρήσει σε πιο ριζοσπαστικές ενέργειες για τη διαγραφή του χρέους).
Αντ’ αυτών ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ με το περίφημο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» δίνει πάμπολλες ρουσφετολογικές υποσχέσεις εκ των οποίων οι περισσότερες είναι υπαγορευμένες από τη φιλοσοφία του λεγόμενου « καταναλωτο- κεντρικού καπιταλισμού», όπως τον ονομάζει o ιταλός διανοούμενος Raffaele Simone, γιατί επιθυμεί οπωσδήποτε να πάρει την κυβερνητική εξουσία.
Έτσι προτείνει το αφορολόγητο ποσό να φθάνει τις 12 000 ευρώ σε όλους , ευνοώντας αδικαιολόγητα τη φοροδιαφυγή (αφού γνωρίζει ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, όπως οι γιατροί και οι δικηγόροι, δηλώνουν κυνικά κάτω από το όριο τούτο )!
Ακόμη τοποθετεί παράδοξα το αφορολόγητο για την ακίνητη περιουσία στις 500000 ευρώ ( ευνοώντας πια και κοινωνικά στρώματα με μεγάλη ιδιοκτησία, πράγμα ασύμβατο με μια αριστερή κοσμοθεωρία) .
Όμως με τέτοιες εξαγγελίες –και «παίζοντας» μονίμως τον κήρυκα της ανομίας με την υποστήριξη των γκετοποιημένων συνδικαλιστικών αριστοκρατιών που καταλαμβάνουν παράνομα τα δημόσια κτίρια ή τα πανεπιστήμια - ο κ. Τσίπρας πετυχαίνει ένα μόνο μέγεθος :
Να διαιωνίζει το διεφθαρμένο μεταπολιτευτικό πολιτισμό της ρουσφετολογίας και να μη συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός «καινούργιου μοντέλου πολίτη», αφού η προϋπόθεση κάθε ριζοσπαστικής αλλαγής είναι να αλλάξουμε πρώτα τους εαυτούς μας, όπως έλεγε ήδη από το 1937 ο George Orwell ( The Road to Wigan Pier)!
Επομένως όλα γίνονται στο βωμό ενός παρωχημένου εκλογικού μάρκετινγκ και ποτέ δεν προβάλλονται δημόσια από τον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ κάποιες ευρύτερες αξιακές στοχεύσεις οι οποίες θα ακρωτηριάζουν τις διεφθαρμένες πρακτικές που ακολουθούν πολλοί Έλληνες στη καθημερινή τους ζωή ( όπως η μη εφαρμογή των νόμων , το ρουσφέτι, το «φακελάκι» , η διαφθορά κλπ).
Άλλωστε ο Φρόιντ είχε επιλέξει να βάλει ως προμετωπίδα στην «Ερμηνεία των ονείρων» το παράθεμα από το Βιργίλιο Acheronta movebo (:θα κινήσω τις περιοχές του κάτω κόσμου) για να δείξει ότι δεν θα αλλάξει τίποτε σε αυτόν τον κόσμο, αν δεν μεταβληθεί το αισχρό υπόστρωμα των καθημερινών συνηθειών μας!
Το συμπέρασμα; Το ηγετικό μοντέλο του κ. Τσίπρα είναι σίγουρα ξεπερασμένο! Θέλει απλώς να νικήσει στις επόμενες εκλογές και να μας ξαναγυρίσει στη φιλοσοφία του διεστραμμένου μεταπολιτευτικού κύκλου που μας έφερε στη χρεοκοπία και την παρακμή!
*Ο κ.Καλφέλης Γρηγόρης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ (kalfelis@law.auth.gr)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου