Έσπειραν ανέμους και θερίζουν θύελλες

Και ξαφνικά όλοι πέφτουν από τα σύννεφα με τα ποσοστά της χρυσής αυγής.

Πάντα με εντυπωσίαζε η υποκρισία των πολιτικών.

Το πώς κατάφερναν  να παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο.

Και η ευκολία τους να λένε ψέματα με τον πιο αθώο τρόπο.

Η πολιτική τάξη φέρει βαριά ευθύνη  απέναντι στον λαό διότι δεν ανέλαβε το παραμικρό ποσοστό ευθύνης για τα προβλήματα που φόρτωσε στις πλάτες του.

Μια έντιμη  και ηθική πολιτική τάξη θα είχε απολογηθεί ενώπιων του λαού.

Θα είχε περιορίσει στο ελάχιστο το κόστος της κοινοβουλευτικής  λειτουργίας σε ένδειξη συμπαράστασης στην εθνική προσπάθεια ανόρθωσης της οικονομίας

Θα σταματούσε το αλληλοφάγωμα και θα προσπαθούσε ενωμένη να λύσει το κρίσιμο πρόβλημα της χώρας μας.

Αποξενωμένη και απόμακρη από τον εργαζόμενο λαό, και τις χιλιάδες δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητα του, η πολιτική τάξη εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα και να βρισκόμαστε, ας πούμε, στο 2007.

Αυτή η προκλητική συμπεριφορά είναι που εξοργίζει μέρος του κόσμου και το σπρώχνει στα άκρα.

Δεν είναι άνθρωποι παραπλανημένοι που λέει ο κ. αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που σπεύδει προς άγραν πελατείας.

Είναι οι άνθρωποι που άφησε στο περιθώριο η πολιτική τάξη που τα χρόνια της ευημερίας φρόντιζε μόνο να αυξήσει τις τραπεζικές της καταθέσεις και τις κομματικές επιδοτήσεις.

Ποια χείρα πνευματικής βοηθείας έτειναν  τα αντιμνημονιακά  αριστερά κόμματα στους παρίες εργαζόμενους του μεροκάματου περί των οποίων κόπτονται;

Όταν οι χουντικές οργανώσεις πούλαγαν στο πόπολο αρχαιολατρία και χριστιανισμό  η αριστερά της τσέπης ή η άλλη της απολίθωσης πούλαγε αρπαχτές  με Νταλάρα και Βασίλη ενώ παράλληλα υπερθεμάτιζαν στην διαίρεση, την διάσπαση και τον κατακερματισμό της κοινωνίας.

Με μεθόδους μαρτύρων του Ιεχωβά οι χουντικές οργανώσεις προσηλύτιζαν πόρτα- πόρτα από στόμα σε στόμα τον κάθε αδαή, αφελή ή καιροσκόπο.

Την ιδία ώρα η αριστερά πούλαγε στα ΒΠ πασαπόρτια κοινωνικής καταξίωσης  μέσω της αριστερής ταυτότητας.

Σήμερα που ζητούν την επάνοδο των απολωλότων προβάτων είναι όμως πια αργά.

Δεκαετίες αποξένωσης από την τάξη του μεροκάματου τους έκανε να ξεχάσουν την γλώσσα επικοινωνίας που είχε ανοίξει ένας Θεοδωράκης με τους Λαμπράκηδες.

Η πλήρης Πασοκοποιηση κομμάτων, κοινωνίας και πνευματικής ηγεσίας μας έφερε στο σημείο να ψάχνουμε σήμερα να βρεθούμε μεταξύ μας και να μην αναγνωριζόμαστε.

Γι αυτό θα ξανακαταλήξω στον ίδιο επίλογο.

Δυστυχώς ή ευτυχώς η λύση βρίσκεται στα χέρια της Εσπερίας αφού εμείς σταθήκαμε ανίκανοι να προτείνουμε μια Ελληνική πρόταση αντί να αναμασούμε αργεντίνικα ταγκό, Κουβανέζικες μαράκες και ρώσικες μπαλαλάικες.

Έτσι από Δανία του νότου φτάσαμε στην Ελλάδα του νόστου και πάλι καλά που αποφύγαμε και την Ελλάδα της δραχμής που μας σερβίριζαν οι τρελαμένοι της προκατ καπελωμένης αγανάκτησης.