Διεκδίκηση ψήφου κάνοντας τα αντίθετα
Ανδρέας ΑνδριανόπουλοςΗ περίπτωση της ΝΔ χρειάζεται ψυχανάλυση. Διεκδικεί την ψήφο εκείνων ακριβώς τους οποίους κοντεύει με την πολιτική της να αφανίσει.
Με το επιχείρημα της εξασφάλισης σταθερότητας. Για να
συνεχίσει την διάλυση της αστικής τάξης και της αγοράς ώστε να διασωθεί ο
δημόσιος τομέας και οι συντεχνίες του!
Διότι τελικά αυτή είναι η πραγματικότητα. Η «σωτηρία» στην οποία μας οδηγεί, διαχρονικά το τελευταίο διάστημα, η αγιοποιημένη στήριξη της κυβέρνησης είναι η ολική περίπου καταστροφή της ιδιωτικής οικονομίας και των ατομικών περιουσιών ώστε να περισωθεί ό,τι γίνεται από τον δημόσιο τομέα και το κράτος.
Είναι δυνατόν να είναι αυτός ο στόχος μιάς παράταξης που στηρίζει – υποτίθεται – την οικονομία της αγοράς; Προσφέροντας την ίδια ώρα επιχειρήματα σε συμπλεγματικούς αριστερούς για δήθεν προώθηση θέσεων νεοφιλελεύθερων κι ενδεχόμενα συντηρητικών;
Το δίλημμα που προβάλλεται δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. «Ελιά η ΝΔ» οφείλει να είναι η επιλογή των μετριοπαθών κεντροδεξιών/αριστερών, μας λένε. Διότι κάθε τι άλλο θα μας οδηγήσει στην καταστροφή. Με τον Βαγγέλη Βενιζέλο όμως Υπ. Οικονομικών είχαμε ακούσει περίπου τα ίδια, αν δεν ψηφιζόταν τότε το Ν/Σ για το χαράτσι μέσω ΔΕΗ στην ιδιοκτησία. Αργότερα, πάλι επί Παπαδήμου, είχαμε ακούσει παρόμοιες παραινέσεις για άλλα οικονομοκτόνα νομοθετήματα. Και τελευταία, τουλάχιστον δύο φορές, η Βουλή κλήθηκε να ψηφίσει σκανδαλωδώς ανατρεπτικές ρυθμίσεις (φόρους, ανακεφαλαιοποιήσεις Τραπεζών με χρέωση των φορολογουμένων, απαλλαγή δημόσιων λειτουργών από τις όποιες ευθύνες για οικονομικές τους πράξεις κ.α.) με το ίδιο κινδυνολογικό μοτίβο.
Αφού όμως έγιναν τόσα ανατριχιαστικά κι’ απαράδεκτα για να σωθούμε, γιατί και πάλι οφείλουμε να υπομείνουμε κι άλλα; Αφού θεωρητικά θα έπρεπε να είμαστε ήδη σωσμένοι!!
Στο συνακόλουθο αλαλούμ ψαρεύουν όλοι σε θολά νερά. Εξαπατώντας τους εκλογείς και επιχειρώντας να υφαρπάξουν ψήφους. Υποσχόμενοι άλλα από αυτά που προτίθενται – η που μπορούν - να κάνουν!!
Ο Πρωθυπουργός, διαβεβαιώνοντας τους οπαδούς του πως μοιράζεται μαζί τους την περηφάνια για τις φιλελεύθερες ιδέες τους, επιμένει πως αγωνίζεται για λιγότερους φόρους. Συνθλίβει όμως τα όνειρά τους στηρίζοντας τις κρατικοπαρεμβατικές αντιλήψεις του υφισταμένου του υπ. Οικονομικών και των κρατιστών Γερμανών εταίρων μας, με εμμονές σε φόρους κατά της ιδιοκτησίας. Ο γκουρού όμως των αγορών και υποδόρια συνείδηση της όποιας συντηρητικής πολιτικής,
Βρετανός Σάμουελ Μπρίταν, επιμένει πως για τους ομοϊδεάτες του η εξασφάλιση και η προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας συνιστά περίπου ιδεολογικό φετίχ (Financial Times, 28 Νοεμβρίου 2013). Η Βρετανία, αν και πέρασε κι’ από χέρια σοσιαλδημοκρατών, ακόμη αρνείται να επιβάλει φόρους στην ιδιοκτησία (βλ. “Tory tax on property is perfect for the Piketty age”, FT, 5 Μαΐου 2014). Σε ποιούς λοιπόν ακριβώς απευθύνεται η σημερινή ΝΔ; Mετά την απομάκρυνση από την κάλπη έπεται, να μην το ξεχνάμε, και ο ενιαίος φόρος ακινήτων.
Η σχετική αφασία όμως εν όψει των ευρωεκλογών δεν περιορίζεται στην Ελλάδα. Σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη ουδείς πραγματικά αναλογίζεται τις συνέπειες μιάς σαρωτικής αντι-ευρωπαικής ψήφου.
Οι ευρωσκεπτικιστές, ανεξάρτητα ιδεολογικών διαφοροποιήσεων, στέλνουν ένα έντονο μήνυμα άρνησης της ορθοδοξίας των Βρυξελλών και των απόψεων του Ευρωπαικού κατεστημένου για το μέλλον. Το τι θα γίνει στις εκλογές για Πρόεδρο στην Ουκρανία, οι αντιδράσεις της Ρωσίας και το ενεργειακό πρόβλημα της Ευρώπης αλλά και η άρνηση πολλών λαών του Νότου να δεχθούν την καταλυτική αντίληψη του Βορρά για το μέλλον – ενός αύριο δηλ. κατακλυσμένου από ασήκωτους φόρους και δύσκαμπτη γραφειοκρατία – δεν δείχνει να προβληματίζει όσους αναλογίζονται την επόμενη ημέρα για την Ευρώπη.
Είναι φανερό πως μετά τις επερχόμενες εκλογές δεν θα χάσουμε μόνο τον κ. Βενιζέλο από την Ελλάδα. Πολλοί άλλοι πολιτικοί ηγέτες θα δούν την λαική τους στήριξη να εξανεμίζεται και την νομιμοποιητική τους βάση να εξαερώνεται . Ουδείς δείχνει να γνωρίζει τι συνέπειες θα υπάρξουν τότε…
* Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο. Έχει διδάξει σε ΗΠΑ, Ρωσία και Ελλάδα ενώ υπήρξε visiting scholar του Κολλεγίου St. Edmund's του Πανεπιστημίου του Cambridge και δύο φορές εταίρος δημόσιας πολιτικής του μεγάλου ερευνητικού κέντρου Woodrow Wilson Center της Ουάσινγκτον. Διετέλεσε σύμβουλος της Ρωσικής Κυβέρνησης για ζητήματα Ανταγωνισμού και Απελευθέρωσης των Αγορών. Τώρα διευθύνει το Ινστιτούτο Διπλωματίας του Αμερικανικού Κολλεγίου της Ελλάδας (Deree) και διδάσκει Επικοινωνία και Ανάλυση Ρίσκου στον Πανεπιστήμιο του Καλίνινγκραντ (πρ. Konigsberg) στη Ρωσία.
Διότι τελικά αυτή είναι η πραγματικότητα. Η «σωτηρία» στην οποία μας οδηγεί, διαχρονικά το τελευταίο διάστημα, η αγιοποιημένη στήριξη της κυβέρνησης είναι η ολική περίπου καταστροφή της ιδιωτικής οικονομίας και των ατομικών περιουσιών ώστε να περισωθεί ό,τι γίνεται από τον δημόσιο τομέα και το κράτος.
Είναι δυνατόν να είναι αυτός ο στόχος μιάς παράταξης που στηρίζει – υποτίθεται – την οικονομία της αγοράς; Προσφέροντας την ίδια ώρα επιχειρήματα σε συμπλεγματικούς αριστερούς για δήθεν προώθηση θέσεων νεοφιλελεύθερων κι ενδεχόμενα συντηρητικών;
Το δίλημμα που προβάλλεται δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. «Ελιά η ΝΔ» οφείλει να είναι η επιλογή των μετριοπαθών κεντροδεξιών/αριστερών, μας λένε. Διότι κάθε τι άλλο θα μας οδηγήσει στην καταστροφή. Με τον Βαγγέλη Βενιζέλο όμως Υπ. Οικονομικών είχαμε ακούσει περίπου τα ίδια, αν δεν ψηφιζόταν τότε το Ν/Σ για το χαράτσι μέσω ΔΕΗ στην ιδιοκτησία. Αργότερα, πάλι επί Παπαδήμου, είχαμε ακούσει παρόμοιες παραινέσεις για άλλα οικονομοκτόνα νομοθετήματα. Και τελευταία, τουλάχιστον δύο φορές, η Βουλή κλήθηκε να ψηφίσει σκανδαλωδώς ανατρεπτικές ρυθμίσεις (φόρους, ανακεφαλαιοποιήσεις Τραπεζών με χρέωση των φορολογουμένων, απαλλαγή δημόσιων λειτουργών από τις όποιες ευθύνες για οικονομικές τους πράξεις κ.α.) με το ίδιο κινδυνολογικό μοτίβο.
Αφού όμως έγιναν τόσα ανατριχιαστικά κι’ απαράδεκτα για να σωθούμε, γιατί και πάλι οφείλουμε να υπομείνουμε κι άλλα; Αφού θεωρητικά θα έπρεπε να είμαστε ήδη σωσμένοι!!
Στο συνακόλουθο αλαλούμ ψαρεύουν όλοι σε θολά νερά. Εξαπατώντας τους εκλογείς και επιχειρώντας να υφαρπάξουν ψήφους. Υποσχόμενοι άλλα από αυτά που προτίθενται – η που μπορούν - να κάνουν!!
Ο Πρωθυπουργός, διαβεβαιώνοντας τους οπαδούς του πως μοιράζεται μαζί τους την περηφάνια για τις φιλελεύθερες ιδέες τους, επιμένει πως αγωνίζεται για λιγότερους φόρους. Συνθλίβει όμως τα όνειρά τους στηρίζοντας τις κρατικοπαρεμβατικές αντιλήψεις του υφισταμένου του υπ. Οικονομικών και των κρατιστών Γερμανών εταίρων μας, με εμμονές σε φόρους κατά της ιδιοκτησίας. Ο γκουρού όμως των αγορών και υποδόρια συνείδηση της όποιας συντηρητικής πολιτικής,
Βρετανός Σάμουελ Μπρίταν, επιμένει πως για τους ομοϊδεάτες του η εξασφάλιση και η προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας συνιστά περίπου ιδεολογικό φετίχ (Financial Times, 28 Νοεμβρίου 2013). Η Βρετανία, αν και πέρασε κι’ από χέρια σοσιαλδημοκρατών, ακόμη αρνείται να επιβάλει φόρους στην ιδιοκτησία (βλ. “Tory tax on property is perfect for the Piketty age”, FT, 5 Μαΐου 2014). Σε ποιούς λοιπόν ακριβώς απευθύνεται η σημερινή ΝΔ; Mετά την απομάκρυνση από την κάλπη έπεται, να μην το ξεχνάμε, και ο ενιαίος φόρος ακινήτων.
Η σχετική αφασία όμως εν όψει των ευρωεκλογών δεν περιορίζεται στην Ελλάδα. Σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη ουδείς πραγματικά αναλογίζεται τις συνέπειες μιάς σαρωτικής αντι-ευρωπαικής ψήφου.
Οι ευρωσκεπτικιστές, ανεξάρτητα ιδεολογικών διαφοροποιήσεων, στέλνουν ένα έντονο μήνυμα άρνησης της ορθοδοξίας των Βρυξελλών και των απόψεων του Ευρωπαικού κατεστημένου για το μέλλον. Το τι θα γίνει στις εκλογές για Πρόεδρο στην Ουκρανία, οι αντιδράσεις της Ρωσίας και το ενεργειακό πρόβλημα της Ευρώπης αλλά και η άρνηση πολλών λαών του Νότου να δεχθούν την καταλυτική αντίληψη του Βορρά για το μέλλον – ενός αύριο δηλ. κατακλυσμένου από ασήκωτους φόρους και δύσκαμπτη γραφειοκρατία – δεν δείχνει να προβληματίζει όσους αναλογίζονται την επόμενη ημέρα για την Ευρώπη.
Είναι φανερό πως μετά τις επερχόμενες εκλογές δεν θα χάσουμε μόνο τον κ. Βενιζέλο από την Ελλάδα. Πολλοί άλλοι πολιτικοί ηγέτες θα δούν την λαική τους στήριξη να εξανεμίζεται και την νομιμοποιητική τους βάση να εξαερώνεται . Ουδείς δείχνει να γνωρίζει τι συνέπειες θα υπάρξουν τότε…
* Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο. Έχει διδάξει σε ΗΠΑ, Ρωσία και Ελλάδα ενώ υπήρξε visiting scholar του Κολλεγίου St. Edmund's του Πανεπιστημίου του Cambridge και δύο φορές εταίρος δημόσιας πολιτικής του μεγάλου ερευνητικού κέντρου Woodrow Wilson Center της Ουάσινγκτον. Διετέλεσε σύμβουλος της Ρωσικής Κυβέρνησης για ζητήματα Ανταγωνισμού και Απελευθέρωσης των Αγορών. Τώρα διευθύνει το Ινστιτούτο Διπλωματίας του Αμερικανικού Κολλεγίου της Ελλάδας (Deree) και διδάσκει Επικοινωνία και Ανάλυση Ρίσκου στον Πανεπιστήμιο του Καλίνινγκραντ (πρ. Konigsberg) στη Ρωσία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου