Ένας γαλατάς 89 ετών στην Ηλιούπολη φτιάχνει το καλύτερο παγωτό στην πόλη
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ / ΦΑΓΗΤΟ-ΠΟΤΟ
Καθώς και εξαιρετικό γιαούρτι και κρέμες, ενώ κλείνει το καλοκαίρι γιατί δεν υπάρχει πρόβειο γάλα.
Σε ένα μικρό στενό στην Ηλιούπολη, στο νούμερο 15 της Χρυσοστόμου Σμύρνης, θα συναντήσεις ένα από τα πιο παλιά γαλακτοπωλεία της Αθήνας που μοσχοβολάει άρωμα βανίλιας και κρατάει γερά στην κρίση, πουλώντας 150 κιλά γιαούρτι την ημέρα, εδώ και 60 χρόνια.
Η ιστορία του ξεκινάει το 1935, τότε που ο Βασίλης Μπακογιάννης, παιδάκι ακόμη 12 χρόνων, φεύγει με τα πόδια από το χωριό του -Πυρά Ηρακλέους της ορεινής Φωκίδας- για να εργαστεί σε ένα εργαστήριο γάλακτος στην Κοκκινιά. Για κάποιο καιρό όλα βαίνουν καλώς μέχρι που η κατοχή και οι κακουχίες της τον ξαναγυρίζουν στο χωριό. Ύστερα από τον πόλεμο, όμως, επιστρέφει στην Αθήνα και πιάνει δουλειά σε ένα αντίστοιχο εργαστήριο στο Παγκράτι, γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του, αγοράζουν τα δικά τους πρόβατα στον Υμηττό κι αρχίζουν μαζί να φτιάχνουν αυθεντικά γιαούρτια με την τέχνη του παππού Νίκου Μπακογιάννη –που ήταν ένας από τους μεγαλύτερους τσέλιγκες στο χωριό, άσσος στην παρασκευή γιαουρτιού.
«Κάθε μέρα στις 5 τα ξημερώματα, ανεβαίναμε στον Υμηττό, παίρναμε τα γάλατα από τα πρόβατα και πριν ξημερώσει αρχίζαμε τη διανομή σε όλη την Αθήνα» μου λέει ο κ. Βασίλης- ο «πρώτος διδάξας» της οικογενειακής επιχείρησης, καλοσυνάτος και 89 χρόνων παρακαλώ. «Εκείνα τα χρόνια μοιράζαμε το γάλα με καρότσες το πρωί, γυρίζαμε στο μαγαζί για να πήξουμε το γιαούρτι και το απόγευμα περνάγαμε από όλες τις νοικοκυρές και τους νοικοκυραίους για να γεμίσουμε τα πιάτα τους με γιαούρτι. Στις 22.00 θυμάμαι τελείωνα στο Χίλτον και ξανά πίσω στην γυναίκα για να ξεκουραστώ. Δουλεύαμε ασταμάτητα και καθημερινά αλλά εκείνα τα χρόνια ήταν τίμια κι αγνά. Ο κόσμος είχε όρεξη για ζωή μετά την κατοχή, είχε έρθει η ώρα της χαράς. Θυμάμαι μάλιστα όταν αγόρασα το πρώτο μου αυτοκίνητο και γύρναγα στις συνοικίες για τη διανομή, έβαζα στα μεγάφωνα να παίζει δημοτικά κι όταν σταμάταγα για να πουλήσω το γιαούρτι, οι γυναίκες ερχόντουσαν κι έστηναν χορό. Τόσο μας είχε λείψει η μουσική και το γλέντι, μεγάλη πολυτέλεια η μουσική, πολλή δουλειά και λίγες δραχμές στις τσέπες -το γιαούρτι τότε το πουλούσα 2,5 δραχμές το κιλό».
Με μεράκι και θυσίες το γιαούρτι, η κρέμα και το ρυζόγαλό του γίνονται ξακουστά σε όλη την Αθήνα και η πελατεία του μεγαλώνει φοβερά. Το 1955 αποφασίζει να χτίσει το δικό του μαγαζί στην Ηλιούπολη και η επιχείρηση συνεχίζει. Στο πέρασμα των χρόνων ο κ. Βασίλης δίνει τη σκυτάλη στον γιο του Γιάννη, που σπούδασε μηχανικός αλλά τα παράτησε όλα για να ακολουθήσει την τέχνη της οικογενειακής παράδοσης.
«Από μικρό παιδί με θυμάμαι στο μαγαζί, εδώ μεγάλωσα» μου εξηγεί ο κ. Γιάννης- γιος και τωρινός ιδιοκτήτης του γαλακτοπωλείου. «Παρακολουθούσα με προσοχή την τεχνική του πατέρα κι αγάπησα την δουλειά με τις δυσκολίες της και της χαρές της. Το να παρασκευάζεις γιαούρτια όπως παλιά είναι επιλογή με πολλές θυσίες – πρώτη και καλύτερη, πως δεν έχεις ρεπό. Κάθε μέρα χωρίς σταματημό -ξύπνημα στις 5 και «στρώσιμο» μέχρι τις 22.00- και τις Κυριακές. Τα πρόβατα βλέπετε αρμέγονται κάθε μέρα εδώ και 25 χρόνια από δικούς μας τσοπάνηδες που έχουν βοσκοτόπια, έξω από την Κόρινθο στα γύρω βουνά και το γάλα πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Το καλοκαίρι πάλι που είναι η περίοδος ζευγαρώματος κι αναπαραγωγής των «ζωντανών» κλείνουμε 3 μήνες γιατί ακολουθούμε τους ρυθμούς της φύσης και την σεβόμαστε πιστά».
«Η συνταγή μας είναι απλή- καλό γάλα και τα ακριβότερα υλικά.
Καθημερινά στο μαγαζί θα βρείτε φρέσκο γιαούρτι -βάλσαμο για το
ανοσοποιητικό με φυσικά λιπαρά που βοηθούν στο «ευ ζην» χωρίς
συντηρητικά και χρώματα, ρυζόγαλο, και κρέμες βανίλια και σοκολάτα (1,30
ευρώ) –λίγα στη ζάχαρη για να είναι υγιεινά- αλλά και παγωτό βανίλια,
σοκολάτα με κομματάκια κουβερτούρας στα 11 ευρώ το κιλό και καϊμάκι στα
12 ευρώ με σαλέπι και μαστίχα Χίου που φέρνω κατευθείαν από τη Χίο
-συνταγή 50 χρόνων που σε γυρίζει σε άλλες εποχές, τότε που έτρωγες
παγωτό από τον παγωτατζή της γειτονιάς.»
«Καθημερινά πουλάμε 150 κιλά γιαούρτι κι έχουμε το κεφάλι μας ψηλά, γενιές και γενιές έχουν μεγαλώσει με τα προϊόντα μας και τα συγχαρητήριά τους είναι μεγάλη υπόθεση για εμάς. Αυτή είναι η επιβράβευσή μου. Πολλοί μάλιστα έχουν μάθει και το ωράριό κι έρχονται για να τα πάρουν ζεστά -στις 14.30 το γιαούρτι και το απόγευμα οι κρέμες ή μας ζητούν να τους κρατήσουμε γάλα για να φτιάξουν τις πίτες και τα γλυκά τους. Την επόμενη χρονιά θα φέρω και μέλι ελάτου από έναν φίλο μελισσοκόμο με 60 μελίσσια στο χωριό γιατί μου το ζητάνε οι πελάτες και δεν θέλω να χαλάω χατίρια».
Λίγο πριν φύγω ο κ. Βασίλης με αποχαιρετά «Είναι σκληρή δουλειά να είσαι τίμιος μου λέει «αλλά να ξέρετε πως είναι η καλύτερη δουλειά. Τώρα πια σας έχω αφήσει αντικαταστάτη ανώτερο από μένα κι όταν γυρνάω στο χωριό μπορώ να βλέπω τον κάμπο κάτω, ν’ ακούω τα πουλάκια και να ηρεμίζω γιατί σε όλη μου τη ζωή δίναμε στον κόσμο γνήσιο γιαούρτι με αγνά υλικά, κερδίσαμε την αγάπη τους και όποιος αγαπάει δεν ξεχνά…»
Μπακογιάννης, Χρυσοστ. Σμύρνης 15, Πλ. Κανάρια, Ηλιούπολη, τηλ 210 9736.971, ανοιχτό καθημερινά από τις 9.00 μέχρι τις 22.00.
Φωτογραφίες: Γιάννης Αντύπας 08.05.2014
Ο κύριος Βασίλης Μπακογιάννης.
Σε ένα μικρό στενό στην Ηλιούπολη, στο νούμερο 15 της Χρυσοστόμου Σμύρνης, θα συναντήσεις ένα από τα πιο παλιά γαλακτοπωλεία της Αθήνας που μοσχοβολάει άρωμα βανίλιας και κρατάει γερά στην κρίση, πουλώντας 150 κιλά γιαούρτι την ημέρα, εδώ και 60 χρόνια.
Η ιστορία του ξεκινάει το 1935, τότε που ο Βασίλης Μπακογιάννης, παιδάκι ακόμη 12 χρόνων, φεύγει με τα πόδια από το χωριό του -Πυρά Ηρακλέους της ορεινής Φωκίδας- για να εργαστεί σε ένα εργαστήριο γάλακτος στην Κοκκινιά. Για κάποιο καιρό όλα βαίνουν καλώς μέχρι που η κατοχή και οι κακουχίες της τον ξαναγυρίζουν στο χωριό. Ύστερα από τον πόλεμο, όμως, επιστρέφει στην Αθήνα και πιάνει δουλειά σε ένα αντίστοιχο εργαστήριο στο Παγκράτι, γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του, αγοράζουν τα δικά τους πρόβατα στον Υμηττό κι αρχίζουν μαζί να φτιάχνουν αυθεντικά γιαούρτια με την τέχνη του παππού Νίκου Μπακογιάννη –που ήταν ένας από τους μεγαλύτερους τσέλιγκες στο χωριό, άσσος στην παρασκευή γιαουρτιού.
«Κάθε μέρα στις 5 τα ξημερώματα, ανεβαίναμε στον Υμηττό, παίρναμε τα γάλατα από τα πρόβατα και πριν ξημερώσει αρχίζαμε τη διανομή σε όλη την Αθήνα» μου λέει ο κ. Βασίλης- ο «πρώτος διδάξας» της οικογενειακής επιχείρησης, καλοσυνάτος και 89 χρόνων παρακαλώ. «Εκείνα τα χρόνια μοιράζαμε το γάλα με καρότσες το πρωί, γυρίζαμε στο μαγαζί για να πήξουμε το γιαούρτι και το απόγευμα περνάγαμε από όλες τις νοικοκυρές και τους νοικοκυραίους για να γεμίσουμε τα πιάτα τους με γιαούρτι. Στις 22.00 θυμάμαι τελείωνα στο Χίλτον και ξανά πίσω στην γυναίκα για να ξεκουραστώ. Δουλεύαμε ασταμάτητα και καθημερινά αλλά εκείνα τα χρόνια ήταν τίμια κι αγνά. Ο κόσμος είχε όρεξη για ζωή μετά την κατοχή, είχε έρθει η ώρα της χαράς. Θυμάμαι μάλιστα όταν αγόρασα το πρώτο μου αυτοκίνητο και γύρναγα στις συνοικίες για τη διανομή, έβαζα στα μεγάφωνα να παίζει δημοτικά κι όταν σταμάταγα για να πουλήσω το γιαούρτι, οι γυναίκες ερχόντουσαν κι έστηναν χορό. Τόσο μας είχε λείψει η μουσική και το γλέντι, μεγάλη πολυτέλεια η μουσική, πολλή δουλειά και λίγες δραχμές στις τσέπες -το γιαούρτι τότε το πουλούσα 2,5 δραχμές το κιλό».
Με μεράκι και θυσίες το γιαούρτι, η κρέμα και το ρυζόγαλό του γίνονται ξακουστά σε όλη την Αθήνα και η πελατεία του μεγαλώνει φοβερά. Το 1955 αποφασίζει να χτίσει το δικό του μαγαζί στην Ηλιούπολη και η επιχείρηση συνεχίζει. Στο πέρασμα των χρόνων ο κ. Βασίλης δίνει τη σκυτάλη στον γιο του Γιάννη, που σπούδασε μηχανικός αλλά τα παράτησε όλα για να ακολουθήσει την τέχνη της οικογενειακής παράδοσης.
«Από μικρό παιδί με θυμάμαι στο μαγαζί, εδώ μεγάλωσα» μου εξηγεί ο κ. Γιάννης- γιος και τωρινός ιδιοκτήτης του γαλακτοπωλείου. «Παρακολουθούσα με προσοχή την τεχνική του πατέρα κι αγάπησα την δουλειά με τις δυσκολίες της και της χαρές της. Το να παρασκευάζεις γιαούρτια όπως παλιά είναι επιλογή με πολλές θυσίες – πρώτη και καλύτερη, πως δεν έχεις ρεπό. Κάθε μέρα χωρίς σταματημό -ξύπνημα στις 5 και «στρώσιμο» μέχρι τις 22.00- και τις Κυριακές. Τα πρόβατα βλέπετε αρμέγονται κάθε μέρα εδώ και 25 χρόνια από δικούς μας τσοπάνηδες που έχουν βοσκοτόπια, έξω από την Κόρινθο στα γύρω βουνά και το γάλα πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Το καλοκαίρι πάλι που είναι η περίοδος ζευγαρώματος κι αναπαραγωγής των «ζωντανών» κλείνουμε 3 μήνες γιατί ακολουθούμε τους ρυθμούς της φύσης και την σεβόμαστε πιστά».
Ο Γιάννης Μπακογιάννης γιος του κύριου Βασίλη και συνεχιστής της παράδοσης.
«Καθημερινά πουλάμε 150 κιλά γιαούρτι κι έχουμε το κεφάλι μας ψηλά, γενιές και γενιές έχουν μεγαλώσει με τα προϊόντα μας και τα συγχαρητήριά τους είναι μεγάλη υπόθεση για εμάς. Αυτή είναι η επιβράβευσή μου. Πολλοί μάλιστα έχουν μάθει και το ωράριό κι έρχονται για να τα πάρουν ζεστά -στις 14.30 το γιαούρτι και το απόγευμα οι κρέμες ή μας ζητούν να τους κρατήσουμε γάλα για να φτιάξουν τις πίτες και τα γλυκά τους. Την επόμενη χρονιά θα φέρω και μέλι ελάτου από έναν φίλο μελισσοκόμο με 60 μελίσσια στο χωριό γιατί μου το ζητάνε οι πελάτες και δεν θέλω να χαλάω χατίρια».
Λίγο πριν φύγω ο κ. Βασίλης με αποχαιρετά «Είναι σκληρή δουλειά να είσαι τίμιος μου λέει «αλλά να ξέρετε πως είναι η καλύτερη δουλειά. Τώρα πια σας έχω αφήσει αντικαταστάτη ανώτερο από μένα κι όταν γυρνάω στο χωριό μπορώ να βλέπω τον κάμπο κάτω, ν’ ακούω τα πουλάκια και να ηρεμίζω γιατί σε όλη μου τη ζωή δίναμε στον κόσμο γνήσιο γιαούρτι με αγνά υλικά, κερδίσαμε την αγάπη τους και όποιος αγαπάει δεν ξεχνά…»
Μπακογιάννης, Χρυσοστ. Σμύρνης 15, Πλ. Κανάρια, Ηλιούπολη, τηλ 210 9736.971, ανοιχτό καθημερινά από τις 9.00 μέχρι τις 22.00.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου