Το…δικό μας μνημόνιο(;!)

Τετάρτη, 17 Απριλίου 2013

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΤΟ χρέος (μας) προϋπήρχε των μνημονίων (τους). Το φτιάξαμε πεντάρα-πεντάρα χτίζοντας λιθαράκι-λιθαράκι το «σύστημα». Θα μας τα’ διναν τα λεφτά. Με τα δικά τους κίνητρα περιτυλιγμένα με συμφέροντα και την τοκογλυφική τους αύρα. Θα τα παίρναμε χωρίς όρους και μόνο με την «εθνική» μας πίστη. Πότε; Πώς; Αν είχαμε φτιάξει το δικό μας μνημόνιο. Έγκαιρα, προκαταβολικά και…αυθορμήτως, βλέποντας τη φάκα. Πριν μας το απαιτήσουν οι δανειστές μας και νιώσουμε ταπεινωμένοι.

ΔΕΝ υπήρξε ποτέ ένα...........

τέτοιο «εσωτερικό» και προστατευτικό μνημόνιο, προληπτικό του εξευτελισμού μας. Γιατί; Γιατί προϋπήρξε…ξεφτίλα. Στην Ελλάδα όπου (ακόμα) κλέβουν προτομές για τον χαλκό και μουντζουρώνουν πινακίδες. Με ντόπιους ολετήρες κάθε επιπέδου μοιρασμένους σε τομείς, διάσπαρτους σε πόστα, «εργάτες» ακούραστους της βάσης, με άξιους «εργοδηγούς» της κορυφής-μελετητές του «συστήματος».

ΝΑ τα κάνουμε χειροπιαστά, όσο γίνεται; Δεν λέμε κάτι καινούριο. Η βάση ψήφιζε ό,τι βολικότερο για το μετεκλογικό ρουσφέτι και η κορυφή της χτύπαγε τον ώμο. Τα ταμεία άδειαζαν για να γεμίσουν με προκαταβολές κομματικά θησαυροφυλάκια, πριν ένα ποσοστό τους καταλήξει σε τσέπες «εργαζομένων» (στο κόμμα). Τ’ άδειαζαν και γεμάτα ιατρεία και προθάλαμοι «αξονικών». Με τους φαρμακέμπορους να τρίβουν τα χέρια πίσω απ’ τον…ανίδεο φαρμακοποιό και τους εισαγωγείς σε πάρτι πίσω απ’ το νοσοκομείο. Κι από μεγαλόμισθους και πολυσθίτες, προνόμια βουλευτών και φοροκλοπή;

ΑΝ κάποια κυβέρνηση απεπειράτο να ξεκινήσει κάτι πρωτοτυπώντας, σύσσωμη η αντιπολίτευση τραβούσε τη σπάθα. Οι συνδικαλιστές στο δρόμο, μοβόρικα και αιτούντες προνόμια «έγκαιρης προσέλευσης και για ζέσταμα μηχανής» που μας έκαναν «διάσημους» στον κόσμο. Και, βέβαια, στο πλευρό του εργαζομένου «δια πάσαν νόσον του και αμαρτίαν», σ’ ένα παιχνίδι ανταποδοτικής σχέσης με ανταλλακτική σταθερά την ψήφο, παιχνίδι πονηρό-μικρογραφία εκείνου σε επίπεδο κοινοβουλευτικό.

ΔΕΝ σκεφθήκαμε για δικό μας μνημόνιο κι άντε να…πειράξεις πολιτικό, να τον φανταστείς στη «στενή». Δεν το σκεφθήκαμε να μειώσουμε αστρονομικούς μισθούς κηφήνων του δημοσίου κι αν κάποιοι «λιμενεργάτες» (κι αυτοί με απίθανα μεροκάματα) απεργούσαν, έσπευδε το ΚΚΕ να καθαρίσει, όπως κάποτε ο αείμνηστος Χαρίλαος για τους πιλότους. Με τους ΠΑΜΕίτες σε καίρια πόστα και με το δάκτυλο στη σκανδάλη.

ΔΕΝ σπεύσαμε για δικό μας, «εσωτερικό» και προληπτικό μνημόνιο-μας ήρθε απ’ τους δανειστές και ουρανοκατέβατο. Και, βέβαια, διατηρούμε το δικαίωμα να αρνηθούμε τον εκβιασμό(;) τους κι ας…υπογράψαμε. Να βασιστούμε στις…δυνάμεις μας για «μιαν απ’ ίδια». Χωρίς δικά τους μνημόνια, και με αναβιωμένες όλες τις…αρετές μας.