Φρανγκεστάιν πτυχιούχα ελπίδα μου…
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ
Τελευταία
φορά που αξιολογήθηκε εκπαιδευτικός της Ρουσφετόβιας ήταν το 1981. Τα αποτελέσματα του «έργου» της απολαμβάνουσας
επί 32 συναπτά έτη, το απυρόβλητο της μη
αξιολόγησης , «κρίσης» των δειλών μη κρινόμενων «λειτουργών» που ενώ
πολέμησαν λυσσωδώς τη θρησκεία του «μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε» ως αναχρονιστικό αντιεπιστημονικό κατάλοιπο
ασύμβατο με τη νέα τάξη πραγμάτων της παγκοσμιοποίησης απαιτώντας την κατάργηση
της διδασκαλίας της στην γραμμή
παραγωγής πιστοποιημένων τενεκέδων που λέγεται εκπαιδευτικό σύστημα, το ίδιο
ακριβώς κατάλοιπο του «μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε», επί ισάριθμα χρόνια το θεοποίησαν ξεδιάντροπα
ως...... «δημοκρατικό κεκτημένο» της «επιστημοσύνης» τους, είναι πλέον χειροπιαστά!
Άργησαν
τρεις δεκαετίες αλλά επιτέλους τα απολαμβάνουμε!
Μαθητές
λυκείου στο ερώτημα «τί γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου» απαντούν την επανάσταση κατά των Γερμανών, αστοιχείωτοι που αν δεν είχε καταργηθεί η βάση
εισαγωγής θα τους απαγορευόταν ακόμα και η διέλευση από το προαύλιο ιστορικών
σχολών παίρνουν πτυχίο απ αυτές, αρχιτενεκέδες
φοιτητοπατέρες χτίζουν τους καθηγητές τους και υπό την υπεράσπιση
βαψοκοτσιδάριων «προοδευτικών» πολιτευτάδων αθωώνονται από ποινικά δικαστήρια διότι «τελούσαν υπό νομική πλάνη θεωρώντας πως στο
πλαίσιο διαμαρτυρίας αντίστοιχες ενέργειες (= χτίσιμο) καταγράφονται συχνά »,
κομματικές νεολαίες καθορίζουν την εκλογή πρυτάνεων, ΑΕΙ και ΤΕΙ καταλαμβάνονται γιατί απλά νόμος
είναι το δίκιο του κατά συνείδηση αγραμμάτου που θέλει εύκολη και γρήγορη πιστοποίηση
της αγραμματοσύνης του για να διοριστεί στο Δημόσιο, τσαμπουκαλεμένοι αριστεροί διεκδικούν εύκολα
θέματα σε μαθήματα που σχετίζονται με την οικονομία του καπιταλισμού (βλ.
επιχειρησιακή έρευνα) , ανάγωγοι
τσόγλανοι μικρογραφίες ξεφτιλισμένων πολιτικάντηδων κρατούν
ομήρους ασπρομάλληδες καθηγητές τους σε δημόσια ΤΕΙ που θεωρούν τσιφλίκια τους ,
κληρωτίδες ανάλογες με εκείνες του λόττο
και του τζόκερ αντί να στηθούν σε τζογάδικα στήνονται σε ιστορικά πειραματικά
και πρότυπα σχολεία, και καθορίζουν τις διαχωριστικές
γραμμές μεταξύ αξιοσύνης και τενεκεδισμού
και η λίστα δεν έχει τελειωμό!
Συγχωρέστε
με αλλά αν οι παραπάνω νεανίες φρανγκεστάιν , του
ξεφτιλισμένου εκπαιδευτικού σωλήνα της Ρουσφετόβιας, είναι οι αυριανές ελπίδες της
δηλώνω υπερήφανος και ευτυχής απελπισμένος…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου