Με το που φεύγουμε από το πατρικό μας σπίτι, αρχίζουμε να θηλάζουμε το κράτος
17.04.2013 11:41
Τερατογένεση χαρακτήρισε ο φιλόσοφος και συγγραφέας Στέλιος
Ράμφος τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων στο πλαίσιο συζήτησης για τα
αίτια της κρίσης στο Μέγαρο Μουσικής , ενώ ο νομπελίστας οικονομολόγος
Χριστόφορος Πισσαρίδης τόνισε πως αν ξέραμε τι γίνεται στις τράπεζες δεν
θα είχε χάσει κανείς χρήματα αφού οι περισσότεροι θα είχαν αποσύρει τις
καταθέσεις τους.
Ο Στέλιος Ράμφος εμφανίστηκε σχετικά αισιόδοξος τονίζοντς πως «Οι άνθρωποι στην Ελλάδα κατέχονται από συμβολισμούς που έχουν ως βασικές σταθερές για την κοινωνία: την οικογένεια, την εντοπιότητα, τη συντεχνία». Πρόσθεσε όμως με το που απογαλακτιζόμαστε από την οικογένεια αρχίζουμε να θηλάζουμε το κράτος, υπογραμμίζοντας ότι πρέπει να γίνει επιτέλους η διάκριση ανάμεσα στο κράτος και στην κοινωνία. Είπε ότι εξαιτίας αυτής της αδυναμίας προκαλείται και η τερατογένεση που λέγεται μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, που καταλήγει σε ένα ζήτημα προσβολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι μεν είναι διασφαλισμένοι, οι δε στο έλεος της τύχης και των περιστάσεων.
Από την πλευρά του ο κ. Πισσαρίδης επεσήμανε πως το ισχύον φιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο έχει αποτύχει ως προς την κοινωνική του διάσταση και τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα. Τόνισε χαρακτηριστικά: «όπου είναι εύκολο με την ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών να κρύψει κάποιος την πληροφόρηση προς ίδιον όφελος, αυτό είναι το σημαντικό σήμερα, κάτι που είδαμε ξεκάθαρα και στην πρόσφατη περίπτωση της Κύπρου: αν ήξεραν τι γινόταν πραγματικά στις τράπεζες, δεν θα είχε χάσει κανείς χρήματα, επειδή απλούστατα οι περισσότεροι θα είχαν αποσύρει τις καταθέσεις τους».
Ο Χριτόφορος Πισσαρίδης, αναζητώντας τις βασικές παραμέτρους της κρίσης, επεσήμανε – σύμφωνα με την ηλεκτρονική έκδοση του Βήματος- ότι πρέπει «να αλλάξουν οι θεσμοί που εξυπηρετούν τους λίγους» για να εκσυγχρονιστεί επιτέλους η ελληνική οικονομία, να υπερκερασθεί η γραφειοκρατία των προνομιούχων. «Για κάποιους λόγους που νομίζω ότι πάνε πίσω στον Εμφύλιο και στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, ορισμένες μερίδες του πληθυσμού κατάφεραν να φτιάξουν θεσμούς υπέρ τους, σκεφθείτε λ.χ. τον δημόσιο τομέα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το κομμάτι του πληθυσμού που μένει απέξω να αναζητεί τρόπους παράκαμψης αυτών των όρων και να στρέφεται στην παρανομία» υπογράμμισε.
Αναφερόμενος στο ευρώ είπε: «Για να πετύχει όμως το κοινό νόμισμα και να προχωρήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση, θα πρέπει να συμφωνήσει η Γερμανία της φράου Μέρκελ η οποία όμως δεν είναι σύμφωνη με αυτό, και υπό αυτή την έννοια δεν φαίνεται η Γερμανία να έχει θέση σε αυτή την ευρωζώνη ως ισότιμος εταίρος. Μια αποχώρηση από το ευρώ, μεμονωμένα, είτε της Ελλάδας είτε της Κύπρου, θα έφερνε σήμερα μια μεγάλη καταστροφή στις οικονομίες τους γιατί θα σήμαινε πτώχευση και μόνον, έναν φοβερό πληθωρισμό, αδυναμία χρηματοδότησης και κάλυψης στοιχειωδών αναγκών δεδομένου ότι «δεν παράγουμε τίποτα».»
Ο Στέλιος Ράμφος εμφανίστηκε σχετικά αισιόδοξος τονίζοντς πως «Οι άνθρωποι στην Ελλάδα κατέχονται από συμβολισμούς που έχουν ως βασικές σταθερές για την κοινωνία: την οικογένεια, την εντοπιότητα, τη συντεχνία». Πρόσθεσε όμως με το που απογαλακτιζόμαστε από την οικογένεια αρχίζουμε να θηλάζουμε το κράτος, υπογραμμίζοντας ότι πρέπει να γίνει επιτέλους η διάκριση ανάμεσα στο κράτος και στην κοινωνία. Είπε ότι εξαιτίας αυτής της αδυναμίας προκαλείται και η τερατογένεση που λέγεται μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, που καταλήγει σε ένα ζήτημα προσβολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι μεν είναι διασφαλισμένοι, οι δε στο έλεος της τύχης και των περιστάσεων.
Από την πλευρά του ο κ. Πισσαρίδης επεσήμανε πως το ισχύον φιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο έχει αποτύχει ως προς την κοινωνική του διάσταση και τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα. Τόνισε χαρακτηριστικά: «όπου είναι εύκολο με την ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών να κρύψει κάποιος την πληροφόρηση προς ίδιον όφελος, αυτό είναι το σημαντικό σήμερα, κάτι που είδαμε ξεκάθαρα και στην πρόσφατη περίπτωση της Κύπρου: αν ήξεραν τι γινόταν πραγματικά στις τράπεζες, δεν θα είχε χάσει κανείς χρήματα, επειδή απλούστατα οι περισσότεροι θα είχαν αποσύρει τις καταθέσεις τους».
Ο Χριτόφορος Πισσαρίδης, αναζητώντας τις βασικές παραμέτρους της κρίσης, επεσήμανε – σύμφωνα με την ηλεκτρονική έκδοση του Βήματος- ότι πρέπει «να αλλάξουν οι θεσμοί που εξυπηρετούν τους λίγους» για να εκσυγχρονιστεί επιτέλους η ελληνική οικονομία, να υπερκερασθεί η γραφειοκρατία των προνομιούχων. «Για κάποιους λόγους που νομίζω ότι πάνε πίσω στον Εμφύλιο και στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, ορισμένες μερίδες του πληθυσμού κατάφεραν να φτιάξουν θεσμούς υπέρ τους, σκεφθείτε λ.χ. τον δημόσιο τομέα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το κομμάτι του πληθυσμού που μένει απέξω να αναζητεί τρόπους παράκαμψης αυτών των όρων και να στρέφεται στην παρανομία» υπογράμμισε.
Αναφερόμενος στο ευρώ είπε: «Για να πετύχει όμως το κοινό νόμισμα και να προχωρήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση, θα πρέπει να συμφωνήσει η Γερμανία της φράου Μέρκελ η οποία όμως δεν είναι σύμφωνη με αυτό, και υπό αυτή την έννοια δεν φαίνεται η Γερμανία να έχει θέση σε αυτή την ευρωζώνη ως ισότιμος εταίρος. Μια αποχώρηση από το ευρώ, μεμονωμένα, είτε της Ελλάδας είτε της Κύπρου, θα έφερνε σήμερα μια μεγάλη καταστροφή στις οικονομίες τους γιατί θα σήμαινε πτώχευση και μόνον, έναν φοβερό πληθωρισμό, αδυναμία χρηματοδότησης και κάλυψης στοιχειωδών αναγκών δεδομένου ότι «δεν παράγουμε τίποτα».»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου