Ο αέρας που αναπνέουμε δημιουργήθηκε από ηφαίστεια

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ  ΚΛΙΜΑ

Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2014 17:44

UPD:17:44

                  

EPA/DEDY SAHPUTRA

Τα ενεργά ηφαίστεια δεν απελευθερώνουν μόνο λάβα και ηφαιστειακά πετρώματα, αλλά και τεράστιες ποσότητες αερίων από τα έγκατα της Γης, ειδικά όταν βρίσκονται δίπλα στα όρια ενεργών τεκτονικών πλακών.

• Νέα μελέτη συνδέει την προέλευση της παρουσίας αζώτου στην ατμόσφαιρα της Γης με τις τεκτονικές δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία βουνών και ηφαιστείων στον πλανήτη μας. Το γεγονός αυτό εξηγεί σε ένα βαθμό γιατί η ατμόσφαιρα της Γης είναι σημαντικά πιο πλούσια σε άζωτο, σε σχέση με τους κοντινότερους πλανήτες όπως η Αφροδίτη και ο Άρης.
  Η επιστημονική ομάδα του Ινστιτούτου Κάρνεγκι στην Ουάσιγκτον μελέτησε την τεκτονική χημική σύνθεση και ανακάλυψε πως το άζωτο ξεκίνησε να συσσωρεύεται στην ατμόσφαιρα της Γης πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια.
  Η σύνθεση του αέρα που αναπνέουμε είναι εν μέρει αποτέλεσμα φωτοσυνθέσεων που λαμβάνουν χώρα εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Η δραστηριότητα των φυτών άλλαξε έτσι την ατμόσφαιρα, εισάγοντας οξυγόνο αντί για άνθρακα που αρχικά ήταν το κύριο συστατικό. Όμως το οξυγόνο αποτελεί μόνο το 20 τοις εκατό του αέρα, ενώ το άζωτο, του οποίου η προέλευση δεν είχε αποσαφηνιστεί πλήρως, αποτελεί το 78 τοις εκατό.
  Για να ερευνήσουν το μυστήριο οι καθηγητές Σάμι Μιχαήλ και Ντιμίτρι Σβεργιένσκι μελέτησαν πώς το άζωτο ταξιδεύει μέσα στο φλοιό της Γης προτού απελευθερωθεί από τα ηφαίστεια, μαζί με μεγάλες ποσότητες θείου, ατμών, και διοξειδίου του άνθρακα.
  Αυτό συμβαίνει επειδή τα ενεργά ηφαίστεια δεν απελευθερώνουν μόνο λάβα και ηφαιστειακά πετρώματα, αλλά και τεράστιες ποσότητες αερίων από τα έγκατα της Γης, ειδικά όταν βρίσκονται δίπλα στα όρια ενεργών τεκτονικών πλακών.
  Σύμφωνα με τους επιστήμονες το άζωτο στο φλοιό της Γης τείνει να σχηματίζει ιόντα αμμωνίας τα οποία συχνά ενσωματώνονται σε πυριτικά ορυκτά, που βρίσκονται σε αφθονία στο φλοιό. Τα ορυκτά αυτά αντιδρούν με οξυγόνο και στη συνέχεια τα μόρια αμμωνίας διασπώνται σε νερό και άζωτο, το οποίο τελικά απελευθερώνεται στην επιφάνεια μέσω των ηφαιστείων.
  Ο Μιχαήλ πιστεύει ότι αυτό το φαινόμενο εξηγεί τις διαφορές με τον Άρη και την Αφροδίτη και την ελάχιστη παρουσία αζώτου στους πλανήτες αυτούς.