Ελία Σουλεϊμάν: «Ανέρχεται ο φασισμός και η αδιαφορία»
ΑΘΗΝΑ 25/10/2014
Οι αντιδράσεις στον διεθνή Τύπο – «αναγνωρίζουν την Ουαλία και το Χονγκ Κονγκ σαν έθνη αλλά όχι την Παλαιστίνη» έγραφαν για την Ακαδημία οι ξένοι δημοσιογράφοι - βοήθησαν να ανοίξει, έστω και χρόνια αργότερα, ο δρόμος για τα Όσκαρ σε επόμενες ταινίες από την παλαιστινιακή κινηματογραφική παραγωγή.
Ο Ελία Σουλεϊμάν βρέθηκε χθες στην Αθήνα και παρέδωσε masterclass, ενώ προλόγισε την ταινία του «Ο χρόνος που απομένει» (2009), όπως και άλλες ταινίες του, που προβάλλονται στο 27ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.
Ο 54χρονος σκηνοθέτης και ηθοποιός ακολουθεί μια ζωή σαν σύγχρονος «νομάδας». Έχει περιπλανηθεί από τη Ναζαρέτ, τη γενέτειρά του, στη Νέα Υόρκη, την Ελβετία κι από εκεί στο Παρίσι, όπου πλέον είναι η έδρα του μαζί με τη σύζυγό του, τη σαγηνευτική Λιβανέζα τραγουδίστρια, Γιασμίν Χαμντάν (εντυπωσίασε με το τραγούδι και τον χορό της στη σκηνή της τελευταίας ταινίας του Τζιμ Τζάρμους «Οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί»).
Οι ταινίες του Ελία Σουλεϊμάν διαθέτουν χιούμορ και ελλειπτικότητα, μιλούν για καταστάσεις σκληρές, δίνουν βάρος στην ποίηση της εικόνας, δεν διαθέτουν πολλούς διαλόγους ούτε και κραυγαλέες καταγγελίες.
«Στην πρώτη μου ταινία, μετά σταμάτησαν, με χαρακτήρισαν αμφιλεγόμενο σκηνοθέτη. Ίσως γιατί έλεγα την ιστορία με χιούμορ. Με είπαν ακόμα και σιωνιστή, όχι μόνο οι Παλαιστίνιοι αλλά και κριτικοί από αραβικές χώρες, αριστεροί κινηματογραφικοί παραγωγοί, επειδή δεν έδειχνα θυματοποιημένη την Παλαιστίνη» απαντά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, όταν ρωτήθηκε γιατί επιλέγει να μην δείχνει γεγονότα που συγκλονίζουν τα παλαιστινιακά εδάφη.
«Ο κινηματογράφος δεν θέλει δόγματα ούτε πασιφανή διδάγματα. Για μένα η κινηματογραφική δημιουργία προϋποθέτει απόσταση και συναισθηματική αποσύνδεση από τα γεγονότα της στιγμής. Τα γεγονότα τα καταγράφει η Ιστορία. Ενώ ο κινηματογράφος, με αφορμή τα γεγονότα και μέσα από ένα επώδυνο εσωτερικό ταξίδι του δημιουργού, συνθέτει την ποίηση της εικόνας. Με αυτόν τον τρόπο ο θεατής απολαμβάνει την ταινία και επηρεάζεται ώστε να θέσει τα δικά του ερωτήματα» σημείωσε.
Σε ό,τι αφορά την απήχηση που έχουν οι ταινίες του στο κοινό που τις παρακολουθεί σε διάφορα σημεία του πλανήτη και στο Ισραήλ, τονίζει: «Έχουν ανταπόκριση κι αυτό με ευχαριστεί. Δε σημαίνει ότι επειδή είμαι Παλαιστίνιος, πρέπει να γυρίζω ταινίες τοπικές. Επίσης, οι ταινίες μου διδάσκονται σε Πανεπιστήμια του Ισραήλ».
Απαντώντας στην ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Μένετε στο Παρίσι αλλά ταξιδεύετε συχνά στη χώρα που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε. Κάθε φορά που επιστρέφετε, βλέπετε ραγδαίες αλλαγές;», επισημαίνει:
«Το Ισραήλ είναι ένας μικρόκοσμος που αντανακλά αυτό που συμβαίνει γενικότερα. Όλος ο κόσμος οπισθοδρομεί, δεν είναι μόνο το Ισραήλ. Αυτό που συμβαίνει εκεί συμβαίνει και αλλού και είναι επί της ουσίας μια συνεχής απώλεια της ηθικής στάσης απέναντι στη ζωή. Με άλλα λόγια αυτός που ανέρχεται είναι ο φασισμός και η αδιαφορία, η οποία δεν έχει να κάνει μόνο με την υπόθεση του παλαιστινιακού λαού αλλά και με άλλα θέματα, όπως ο Έμπολα, η πείνα κι άλλες καταστροφικές καταστάσεις που ανάγονται στην παγκοσμιοποίηση. Γιατί η παγκοσμιοποίηση δημιούργησε ένα τέρας, αλλά το γνωρίζαμε ότι αυτό θα δημιουργούσε, ότι θα κατατρόπωνε τους ανθρώπους. Κι εσείς στην Ελλάδα υποφέρετε από αυτό, με άλλες συνθήκες. Στην Παλαιστίνη σαφώς τα πράγματα είναι χειρότερα από παλιότερα, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει επίγνωση ότι το αίτημα για Δικαιοσύνη δεν αφορά μόνο μια τοπική περίπτωση, αλλά παγκόσμια».
Ο Ελία Σουλεϊμάν, όπως επίσης και ο Άγγλος σεναριογράφος Πολ Λάβερτυ, είναι τιμώμενα πρόσωπα του 27ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου