ΤΑ ΚΡΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ
Κείμενο: Ρόζα Κράμερη - Photo: Ζωή Χατζηγιαννάκη
Πριν από μερικές δεκαετίες κανείς δεν πίστευε ότι ένα ελληνικό κρασί θα μπορούσε να γίνει brand name. H Σαντορίνη τα κατάφερε, αποδεικνύοντας ότι τα θαύματα δεν χτίζονται τυχαία. Η αλήθεια είναι ότι αν υπάρχει ένα ελληνικό θαύμα τα τελευταία χρόνια, αυτό είναι το κρασί της Σαντορίνης. Οχι μόνο γιατί κατάφερε να καταστήσει ένα τοπικό προϊόν διεθνές, αλλά γιατί αποτελεί πρότυπο για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να λειτουργεί η εξωτερική πολιτική του κρασιού. «Από την πρώτη φορά που δοκιμάζεις ένα ασύρτικο, μένεις έκπληκτος από την ομορφιά», ομολόγησε ο Eric Asimov πριν από μερικές εβδομάδες στους New York Times, σε ένα άρθρο του για την άνοιξη του ελληνικού κρασιού. Από τους δύσκολους κριτές, δεν χαρίζει μεγάλα λόγια. Η περίπτωση, βέβαια, δεν είναι τυχαία. Ενας σπάνιος συνδυασμός από ασύρτικο (που αποτελεί 80% της παραγωγής), αηδάνι, μανδηλαριά και μαυροτράγανο, που οφείλουν τη φήμη τους σε έναν από τους αρχαιότερους αμπελώνες και τους δέκα καλύτερους στον κόσμο σε λευκά κρασιά, λόγω της ηφαιστειακής τέφρας, που εμπόδισε την επιδημία φυλλοξήρας. Στην αρχή, τίποτα δεν ήταν ακριβώς δεδομένο. «Το να προσπαθείς να ανταγωνιστείς μεγάλους αμπελώνες με χρόνια παρουσία σε διεθνείς αγορές είναι από μόνο του άθλος», εξηγεί ο Πάρις Σιγάλας, που από την πρώτη στιγμή υπερασπίστηκε την ανάγκη της εξωστρέφειας. «Υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι, όμως, που διαισθάνθηκαν ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '80 ότι το μέλλον της Σαντορίνης είναι στο εξωτερικό. Ηταν αυτοί που έφεραν τους πρώτους Αμερικανούς δημοσιογράφους στο νησί, που πήγαιναν σε εκθέσεις και επέμεναν όταν οι υπόλοιποι τα είχαν ήδη εγκαταλείψει».
«Η Σαντορίνη είναι αναμφισβήτητα το grand cru της Ελλάδας», ομολογεί ο Ματθαίος Αργυρός. «Ο στόχος, όμως, δεν είναι να γίνει μόδα, γιατί η μόδα έχει ημερομηνία λήξης. Χρειάζεται να απλώσουμε το δίκτυο επαφών, να γίνει σημείο αναφοράς». «Ο επόμενος στόχος είναι να προστατεύσουμε τον αμπελώνα», υποστηρίζει ο Ματθαίος Δημόπουλος, της Ενωσης Συνεταιρισμών Σαντορίνης, που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής. Η Βουργουνδία, για παράδειγμα, έκανε πριν από μερικές μέρες μία ακόμα απόπειρα να προτείνει τον αμπελώνα της για μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της U.N.E.S.C.O. «Είναι σημαντικό να ενισχύσουμε αυτήν την εικόνα της Σαντορίνης. Να δημιουργήσουμε μια συνέχεια. Ειδικά σήμερα, που οι εξαγωγές είναι ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσουμε την επιβίωση του αμπελώνα».
ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ
«Δέκα οινοποιεία υπάρχουν στο νησί, και όποιο και να διαλέξεις, είναι αδύνατον να δοκιμάσεις κακό ασύρτικο» —Jordan Mackay, Chow, Ιούλιος 2011
«Από την πρώτη φορά που δοκίμασα το ασύρτικο, το ερωτεύτηκα. Νομίζεις ότι κάθε γουλιά συμπυκνώνει τη δροσιά από δεκάδες βότσαλα από τα βράχια του νησιού» —Eric Asimov, Νew York Times, Δέκα αξέχαστα κρασιά κάτω των 20 δολαρίων, Ιούλιος 2012
«Με προσωπικότητα και χαρακτήρα, το ασύρτικο της Σαντορίνης είναι το πιο εκλεπτυσμένο κρασί στον κόσμο» —Thei Zervaki, Huffington Post, Οκτώβριος 2011
«Πώς άλλαξαν οι καιροί... Κάποτε υπήρχε μόνον η Αχάια Κλάους και η Δεμέστιχα. Σήμερα η Σαντορίνη είναι το πιο δημοφιλές κρασί στη Νέα Υόρκη. Ισως έχει να κάνει με την κουζίνα και το γεγονός ότι για τους περισσοτέρους η Σαντορίνη είναι ένας κρυμμένος παράδεισος. Οπου βρείτε όμως ελληνικά κρασιά, δοκιμάστε τα. Σαντορίνη, Νάουσα, Νεμέα, αξίζουν τον κόπο...» —Wine & Spirits, Aπρίλιος 2013
Top 5
ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ/WINE BARS ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΜΕ ΚΡΑΣΙΑ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ
01. Le Bernardin του Eric Ripert, με 3 αστέρια Μichelin
02. Bar Boulud και Boulud Sud του Daniel Boulud. Στο δεύτερο, η Σαντορίνη είναι το πιο δημοφιλές κρασί.
03. Momofuku Ssäm Bar του David Chang
04. Μοnkey Bar του Graydon Carter του Vanity Fair, όπου έχουν γυριστεί και σεκάνς από το Mad Men
05. Neta, sushi bar με εξαιρετικές κριτικές από τους New York Times. Το ασύρτικο θεωρείται ιδανικό για sushi.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου