Μαύρες φωνές, σκοτεινές ψυχές

Ζουμπουλάκης Γιάννης 

Με αφορμή το «Get on up» για τη ζωή του Τζέιμς Μπράουν, μια ματιά στις ωραιότερες ταινίες για τους Μαύρους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  24/10/2014 21:27 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:  06:00

               

Ο Φόρεστ Γουίτακερ ως Τσάρλι -Bird- Πάρκερ.

 

Με μια καραμπίνα στο χέρι ένας υψηλόσωμπος, μαύρος άντρας που φορά πράσινη αθλητική φόρμα εισβάλλει σε μια αίθουσα όπου πραγματοποιείται κάτι σαν εκπαιδευτικό συνέδριο. Αρχίζει και μιλά ήσυχα και με σχετική ευγένεια κουνώντας την καραμπίνα. Ο τρόμος σκιάζει τους γραβατωμένους παρευρισκομένους που είναι όλοι τους λευκοί. Τι συμβαίνει με αυτόν τον τύπο;

Η σκηνή μοιάζει να έχει βγει από κάποιο θρίλερ_ κάθε άλλο όμως. Πρόκειται για την εισαγωγή της  βιογραφίας του «νονού» της funk soul Τζέιμς Μπράουν «Get on up» που προβάλλεται αυτή την εποχή στις αίθουσες· μια από τις δυο μουσικές βιογραφίες που έχουν προγραμματιστεί για εφέτος καθώς θα ακολουθήσει και το «Jimi: All is by my side» που ασχολείται με την περίπτωση ενός άλλου θρυλικού μουσικού, του κιθαρίστα της ροκ Τζίμι Χέντριξ (1942-1970).

Οπως είπε στο ΒΗΜΑ ο σκηνοθέτης του «Get on up» Τέιτ Τέιλορ, ο Μπράουν ήταν ένας πολύ σκληρός άνθρωπος και έζησε μια θυελλώδη ζωή επειδή παρέμεινε πάντα κυριευμένος από την ανασφάλεια και τον φόβο ότι αν δεν πρόσεχε τα βήματά του, θα επέστρεφε εκεί απ' όπου ξεκίνησε, δηλαδή από το πουθενά.

Ο ταραχώδης βίος και τα δεκάδες προβλήματα όμως, ήταν, είναι και θα είναι το αλάτι και το πιπέρι  για την αφήγηση κάθε ιστορίας, κάθε δημόσιου προσώπου. Αν όλα στην ζωή τους ήταν άσπρα δεν θα υπήρχε λόγος να την παρακολουθήσουμε. Αρκεί να θυμηθούμε μερικές από τις ταινίες που ασχολήθηκαν με Μαύρους καλλιτέχνες

Η κυρία τραγουδά τα μπλουζ (1972) του Σίντνεϊ Τζ. Φιούρι

Ρόλος ζωής για την Νταϊάνα Ρος που ανέλαβε να υποδυθεί την Μπίλι Χάλιντεϊ (1915-1959), μια από τις πιο τραγικές φυσιογνωμίες της αμερικανικής μουσικής βιομηχανίας. Η απίστευτη φωνή της Χάλιντεϊ συνδυαζόταν με ένα τραυματικό παρελθόν (πόρνη στην ηλικά των 10 ετών!), τον εθισμό της στο αλκοόλ αλλά και τα ναρκωτικά. Η Ρος  απέσπασε την μοναδική υποψηφιότητά στα Οσκαρ

Bird (1988) του Κλιντ Ιστγουντ

Με μάτι στοχαστή και βαθύ σεβασμό απέναντι στο αντικείμενό του, μα και με έναν Φόρεστ Γουίτακερ να τρίβουμε τα μάτια μας, ο Κ. Ιστγουντ, μας αποκαλύπτει την ευαίσθητη ψυχή, την απέραντη κινηματογραφοφιλία και το πάθος του για την τζαζ.  Το θέμα της ταινίας ωστόσο, δεν είναι τόσο η βιογραφία του ναρκομανούς σαξοφωνίστα Τσάρλι Πάρκερ (1920-1955), όσο το ότι μέσα στην τρομαχτική εσωτερική οδύνη του, κατάφερε να υπηρετήσει την αγάπη του για την Τέχνη του, την μουσική του.

Tίνα (1993) του Μπράιαν Γκίμπσον

Η Αντζελα Μπάσετ πήρε στους ώμους της τον βίο και την πολιτεία της Ανα Μέϊ Μπούλοκ, κοινώς Τίνα Τέρνερ (1939 - ), που ξεκίνησε τραγουδώντας spirituals στη χορωδία του χωριού της και αφού πέρασε τη Σκύλλα και την Χάρυβδη έφτασε να γίνει μια από τις σημαντικότερες σόου γούμαν του κόσμου. Το τι τράβηξε γιά να τα καταφέρει, είναι το σημείο στο οποίο η ταινία εμμένει παρουσιάζοντας τον Αϊκ Τέρνερ (Λόρενς Φίσμπερν), τον τραγουδιστή που ανέδειξε και παντρεύτηκε την Τίνα, σαν ένα τέρας που ανάμεσα στα λεφτά, τις γυναίκες τα ναρκωτικά και το ποτό, την ξυλοφόρτωνε αβέρτα, προφανώς ζηλεύοντας το ταλέντο της. Μπάσετ και Φίσμπερν διεκδίκησαν το Οσκαρ Α' ρόλου.

Introducing Dorothy Dandridge (2000) της Μάρθα Κούλιτζ

Σε μια από τις λιγότερο γνωστές στιγμές της καριέρας της και λίγο πριν κερδίσει το Οσκαρ για τον «Χορό των τεράτων», η Χάλι Μπέρι έκανε εξαιρετική δουλειά παίζοντας την Μαύρη ηθοποιό και τραγουδίστρια Ντόροθι Ντάντριτζ (1922-1965) που έμεινε στην ιστορία για τον ρόλο της «Κάρμεν Τζόουνς». Η ταινία δεν παίχθηκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες και έχει μεταδοθεί από την τηλεόραση με τίτλο «Χαμένος άγγελος»

Ray (2004) του Τέιλορ Χάκφορντ

Όπως και το «Get on up» του Τέιτ Τέιλορ, έτσι και αυτή η αξιόλογη βιογραφία που σκηνοθέτησε ο δημιουργός του «Ιπτάμενος και τζέντλεμαν» δεν αγιοποιεί τον Ρέι Τσαρλς (1930-2004) τον τυφλό δημιουργό τραγουδιών όπως «Hit the road Jack» και «Georgia on my mind». Λέει την ιστορία του όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά. Μάλιστα ,υπάρχουν φορές που ο Ρέι Τσαρλς της ταινίας (ο Τζέιμι Φοξ απέσπασε το Οσκαρ Α' ρόλου) είτε με την ένεση της ηρωίνης στο μπράτσο, είτε ηχογραφώντας μέσα στο στούντιο γίνεται εξαιρετικά αντιπαθής •ένα τραυματισμένο αγρίμι, το οποίο σε όλη την ζωή του αναγκάσθηκε να παλέψει για να σταθεί όρθιο.

Dreamgirls (2006) του Μπιλ Κόντον

Υποψήφιο για οκτώ Οσκαρ δραματικό μιούζικαλ εμπνευσμένο από την ιστορία του συγκροτήματος «The Supremes». Δείχνει τεράστιο ενδιαφέρον για το παρασκήνιο της αμερικανικής μουσικής βιομηχανίας με ήρωες έναν κυνικό μουσικό παραγωγό (Τζέιμι Φοξ), ένα φωνητικό ταλέντο (η Τζένιφερ Χάντσον, «παιδί» του American Idol, που  βραβεύτηκε με Οσκαρ Β' ρόλου) και έναν δραστήριο αλλά αυτοκαταστροφικό βετεράνο τραγουδιστή (Εντι Μέρφι).