Μια συνέντευξη της θρυλικής Justin
Μάρω Παπαδοπούλου
Η παράσταση που λάτρεψαν κοινό και κριτικοί “Ντε Σαντ Στη Ζυστίν” του Cezaris Graužinis, με την Μάρω Παπαδοπούλου, παρουσιάζεται στο Θέατρο Αυλαία.
Το «ΝΤΕ ΣΑΝΤ. ΣΤΗ ΖΥΣΤΙΝ» είναι ένας κωμικός μονόλογος βασισμένος σε μοτίβα από το «La Nouvelle Justine» καθώς και σε αποσπάσματα από τα πιο γνωστά κείμενα του Μαρκήσιου Ντε Σαντ. To «La Nouvelle Justine» είναι ένα από τα πρώτα έργα του Μαρκήσιου ντε Σαντ και παρακολουθεί τη ζωή της Ζυστίν, μιας δωδεκάχρονης παρθένας, άπορης και κατατρεγμένης, μέχρι την ηλικία των είκοσι έξι ετών. Η ταλαντούχα ηθοποιός Μάρω Παπαδοπούλου αναλύει το έργο και αποκαλύπτει τα σχέδιά της σε μια ενδιαφέρουσα ομολογουμένως συνέντευξη από καρδιάς.
Όταν τελείωσες τη σχολή, έκανες μεγάλα όνειρα;
Το όνειρό μου ήταν να μπορώ να παίζω όσο περισσότερο γινόταν, να γράψω «ώρες πτήσεις» όπως έλεγε και ο δάσκαλός μου ο Άκης Δαβής.
Πόσο δύσκολο είναι για μια νέα ηθοποιό να ερμηνεύσει μονόλογο;
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή μοιάζει άθλος, κυρίως το να μάθεις ένα μεγάλο κείμενο και να είσαι μόνος στη σκηνή με βοήθεια μόνο τον εαυτό σου, τη μνήμη, την τεχνική, και τα αντανακλαστικά ώστε να καλύψεις το όποιο λάθος. Στην πορεία και όσο το κατακτάς, είναι ένα μεγάλο μάθημα, μια ερεθιστική πρόκληση, μια τεράστια απόλαυση και μια ισχυρή δόση αυτοπεποίθησης.
Το έργο ‘’ Ντε Σαντ, στη Ζυστίν’’, είναι ακραίο με σκληρούς διαλόγους; Πώς θα το χαρακτήριζες;
Ακραία είναι αυτά που περιγράφονται, όμως σκληρό δεν θα το χαρακτήριζα καθόλου. Σκληρή είναι πολλές φορές η πραγματικότητα που ζούμε και οι πράξεις των ανθρώπων. Το έργο είναι γραμμένο σε μια ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη γλώσσα που απέχει κατά πολύ από τη χυδαιότητα και τη σκληρότητα του καθημερινού μας λόγου. Έτσι αναδύεται και το βαθύ σαρκαστικό του χιούμορ και η αλληγορία του.
Ποια ήταν η σκηνοθετική ματιά του Cezaris Grauzinis;
Ο Γκραουζίνις σπανίως ζητά να παίξεις κάποιο «ρόλο». Σε βοηθά να βγάλεις ως ηθοποιός τις ποιότητες της προσωπικότητας σου, τις οποίες ταιριάζει μαγικά με το κείμενο. Ο συγκεκριμένος μονόλογος βασίστηκε κατά πολύ στις αρχές του stand-up comedy, δηλαδή στην αμεσότητα της επαφής με το κοινό, τις ανατροπές, τη ζωντάνια, το εδώ και τώρα. Είναι μια πρόκληση και για μένα και για τον θεατή.
Πώς βλέπεις να διαγράφεται το μέλλον σου;
Όσο μεγαλώνω μαθαίνω να εκτιμώ και να ζω το τώρα και αυτά που ήδη έχω. Πραγματικά δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον. Μόνο να ευχηθώ να είμαι υγιής και εγώ και η οικογένεια μου και να μπορώ να ζω απ’ αυτό που αγαπώ. Μοιάζει ουτοπικό στις μέρες μας αλλά θα το παλέψω όσο μπορώ.
Πώς ανακάλυψες για πρώτη φορά ότι το θέατρο είναι ο τρόπος μέσα από τον οποίο μπορείς να εκφράζεσαι;
Το ανακάλυψα αφού τόλμησα να μην συνεχίσω τη ζωή μου ως αρχιτέκτονας, αφού αυτό σπούδασα αρχικά, και να μπω στη Σχολή του Θεάτρου. Εκεί σταδιακά σιγουρεύτηκα ότι το Θέατρο είναι το δημιουργικό μου «σπίτι».
Τι σημαίνει ταλέντο για εσένα;
Το ταλέντο δεν είναι μόνο κάτι έμφυτο και ενστικτώδες. Πιστεύω σχετίζεται και με την καλλιέργεια του πνεύματος, την αίσθηση του μέτρου και της ισορροπίας. Επίσης για μένα σημαντικό είναι να έχεις αντίληψη, να μπορείς να καταλαβαίνεις τι σου ζητιέται και να μπορείς να το αποδώσεις. Κι απ’ την άλλη να έχεις ένα εσωτερικό κριτήριο για να επιβιώνεις καλλιτεχνικά και σε δύσκολες συνθήκες. Και φυσικά ταλέντο χωρίς δουλειά δεν πάει μακριά. Φυσικά το «μακριά» είναι σχετικό για τον καθένα…
Εσύ πώς ανακάλυψες το ταλέντο σου;
Σιγά-σιγά, δουλεύοντας, κρίνοντας αυστηρά τον εαυτό μου, μη επαναπαυόμενη στα εύκολα και στα δεδομένα. Φυσικά πάντα η όποια ικανότητα επιβεβαιώνεται και από το καθρέφτισμα των άλλων.
Τι σε τρομάζει στη σημερινή εποχή;
Πολλά. Αλλά δεν θέλω να αφήνομαι στην παγίδα και στην ακινητοποίηση του φόβου. Θέλω να επενδύω στην εσωτερική αισιοδοξία, στην πίστη ότι η ζωή με ότι καλό έχει, μπορεί να συνεχίζεται και στο ότι κάποιοι άνθρωποι, ακόμα κι αν είναι λίγοι, δεν αφήνουν τη φλόγα να σβήσει σε σκοτεινές εποχές.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;
Συμμετέχω στην διαδικτυακή σειρά «Τη Μάνα μου τη λένε Γιάννη». Ο δεύτερος κύκλος των επεισοδίων (ο πρώτος υπάρχει ήδη στο διαδίκτυο) θα προβληθεί σύντομα από τον Antenna-web tv. Υπάρχουν προτάσεις και συζητήσεις για τον επόμενο θεατρικό χειμώνα.
Το «ΝΤΕ ΣΑΝΤ. ΣΤΗ ΖΥΣΤΙΝ» είναι ένας κωμικός μονόλογος βασισμένος σε μοτίβα από το «La Nouvelle Justine» καθώς και σε αποσπάσματα από τα πιο γνωστά κείμενα του Μαρκήσιου Ντε Σαντ. To «La Nouvelle Justine» είναι ένα από τα πρώτα έργα του Μαρκήσιου ντε Σαντ και παρακολουθεί τη ζωή της Ζυστίν, μιας δωδεκάχρονης παρθένας, άπορης και κατατρεγμένης, μέχρι την ηλικία των είκοσι έξι ετών. Η ταλαντούχα ηθοποιός Μάρω Παπαδοπούλου αναλύει το έργο και αποκαλύπτει τα σχέδιά της σε μια ενδιαφέρουσα ομολογουμένως συνέντευξη από καρδιάς.
Όταν τελείωσες τη σχολή, έκανες μεγάλα όνειρα;
Το όνειρό μου ήταν να μπορώ να παίζω όσο περισσότερο γινόταν, να γράψω «ώρες πτήσεις» όπως έλεγε και ο δάσκαλός μου ο Άκης Δαβής.
Πόσο δύσκολο είναι για μια νέα ηθοποιό να ερμηνεύσει μονόλογο;
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή μοιάζει άθλος, κυρίως το να μάθεις ένα μεγάλο κείμενο και να είσαι μόνος στη σκηνή με βοήθεια μόνο τον εαυτό σου, τη μνήμη, την τεχνική, και τα αντανακλαστικά ώστε να καλύψεις το όποιο λάθος. Στην πορεία και όσο το κατακτάς, είναι ένα μεγάλο μάθημα, μια ερεθιστική πρόκληση, μια τεράστια απόλαυση και μια ισχυρή δόση αυτοπεποίθησης.
Το έργο ‘’ Ντε Σαντ, στη Ζυστίν’’, είναι ακραίο με σκληρούς διαλόγους; Πώς θα το χαρακτήριζες;
Ακραία είναι αυτά που περιγράφονται, όμως σκληρό δεν θα το χαρακτήριζα καθόλου. Σκληρή είναι πολλές φορές η πραγματικότητα που ζούμε και οι πράξεις των ανθρώπων. Το έργο είναι γραμμένο σε μια ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη γλώσσα που απέχει κατά πολύ από τη χυδαιότητα και τη σκληρότητα του καθημερινού μας λόγου. Έτσι αναδύεται και το βαθύ σαρκαστικό του χιούμορ και η αλληγορία του.
Ποια ήταν η σκηνοθετική ματιά του Cezaris Grauzinis;
Ο Γκραουζίνις σπανίως ζητά να παίξεις κάποιο «ρόλο». Σε βοηθά να βγάλεις ως ηθοποιός τις ποιότητες της προσωπικότητας σου, τις οποίες ταιριάζει μαγικά με το κείμενο. Ο συγκεκριμένος μονόλογος βασίστηκε κατά πολύ στις αρχές του stand-up comedy, δηλαδή στην αμεσότητα της επαφής με το κοινό, τις ανατροπές, τη ζωντάνια, το εδώ και τώρα. Είναι μια πρόκληση και για μένα και για τον θεατή.
Πώς βλέπεις να διαγράφεται το μέλλον σου;
Όσο μεγαλώνω μαθαίνω να εκτιμώ και να ζω το τώρα και αυτά που ήδη έχω. Πραγματικά δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον. Μόνο να ευχηθώ να είμαι υγιής και εγώ και η οικογένεια μου και να μπορώ να ζω απ’ αυτό που αγαπώ. Μοιάζει ουτοπικό στις μέρες μας αλλά θα το παλέψω όσο μπορώ.
Πώς ανακάλυψες για πρώτη φορά ότι το θέατρο είναι ο τρόπος μέσα από τον οποίο μπορείς να εκφράζεσαι;
Το ανακάλυψα αφού τόλμησα να μην συνεχίσω τη ζωή μου ως αρχιτέκτονας, αφού αυτό σπούδασα αρχικά, και να μπω στη Σχολή του Θεάτρου. Εκεί σταδιακά σιγουρεύτηκα ότι το Θέατρο είναι το δημιουργικό μου «σπίτι».
Τι σημαίνει ταλέντο για εσένα;
Το ταλέντο δεν είναι μόνο κάτι έμφυτο και ενστικτώδες. Πιστεύω σχετίζεται και με την καλλιέργεια του πνεύματος, την αίσθηση του μέτρου και της ισορροπίας. Επίσης για μένα σημαντικό είναι να έχεις αντίληψη, να μπορείς να καταλαβαίνεις τι σου ζητιέται και να μπορείς να το αποδώσεις. Κι απ’ την άλλη να έχεις ένα εσωτερικό κριτήριο για να επιβιώνεις καλλιτεχνικά και σε δύσκολες συνθήκες. Και φυσικά ταλέντο χωρίς δουλειά δεν πάει μακριά. Φυσικά το «μακριά» είναι σχετικό για τον καθένα…
Εσύ πώς ανακάλυψες το ταλέντο σου;
Σιγά-σιγά, δουλεύοντας, κρίνοντας αυστηρά τον εαυτό μου, μη επαναπαυόμενη στα εύκολα και στα δεδομένα. Φυσικά πάντα η όποια ικανότητα επιβεβαιώνεται και από το καθρέφτισμα των άλλων.
Τι σε τρομάζει στη σημερινή εποχή;
Πολλά. Αλλά δεν θέλω να αφήνομαι στην παγίδα και στην ακινητοποίηση του φόβου. Θέλω να επενδύω στην εσωτερική αισιοδοξία, στην πίστη ότι η ζωή με ότι καλό έχει, μπορεί να συνεχίζεται και στο ότι κάποιοι άνθρωποι, ακόμα κι αν είναι λίγοι, δεν αφήνουν τη φλόγα να σβήσει σε σκοτεινές εποχές.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;
Συμμετέχω στην διαδικτυακή σειρά «Τη Μάνα μου τη λένε Γιάννη». Ο δεύτερος κύκλος των επεισοδίων (ο πρώτος υπάρχει ήδη στο διαδίκτυο) θα προβληθεί σύντομα από τον Antenna-web tv. Υπάρχουν προτάσεις και συζητήσεις για τον επόμενο θεατρικό χειμώνα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου