Από τις πλάνες στα ψεύδη

 

                    

 

 Ο ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ πιστος στην αποψη του να μην παρεμβαινει σε προεκλογικες περιοδους ειχε "σιγησει" πολιτικα ολο το προηγουμενο διαστημα.

Ανακαλυπτοντας σημερα αυτο το αρθρο του φανατικου υποστηρικτη του τεως πρωθυπουργου αποφασισε να παραβιασει τις αρχες του και να το δημοσιευσει προς γνωση και συμμορφωση.

 

 

 

Μαλούχος Γεώργιος Π.  

 

Η κρίση επί των προθέσεων ενός ηγέτη που οι πράξεις του ορίζουν τη μοίρα ενός λαού κι ενός τόπου είναι περιττή ηθικολογία. Όμως η κρίση επί των πεπραγμένων του και των αποτελεσμάτων τους είναι επιβεβλημένη δημοκρατία.  
Αν επιστρατεύσει κανείς κάθε απόθεμα καλής πίστης ίσως δεχθεί αυτό που είπε ο Αλέξης Τσίπρας δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα: ότι είχε υποτιμήσει όσα θα έβρισκε μπροστά του, δηλαδή τους δανειστές. Και ότι όλα όσα έλεγε τα έλεγε επειδή δεν είχε καταλάβει τι (του) γινόταν. Ετσι πέρασε από τον πεντοζάλη στο 3^ο Μνημόνιο.
Οσο κι αν αυτά μοιάζουν απίστευτα, ας τα δεχθούμε ως αληθινά: στο τέλος τέλος, δεν είναι εύκολη μια τέτοια ομολογία πρωτοφανούς αφέλειας, ακόμα κι αν, προφανώς, γίνεται για να φανεί το άσπρο μαύρο με σκοπό να κρατηθεί η εξουσία.
Όμως το να δηλώνει, εμμέσως έστω, αφελής ένας πρωθυπουργός είναι ένα θέμα. Αλλά το να θεωρεί όλους τους άλλους, ιδίως όταν τόσοι τον έχουν ψηφίσει, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Κι αυτό συμβαίνει τώρα. Και πλέον δεν αφορά μια πλάνη, αλλά ένα ψέμα.
Το πρώτο ψέμα αποδείχθηκε ότι ήταν όταν ζήτησε την εξουσία υποσχόμενος ότι θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο – κάτι που ίσως να αποτελούσε και πλάνη. Όταν πήρε την εξουσία, έκανε το αντίθετο: έφερε κι άλλο μνημόνιο. Το δεύτερο ήταν ότι ως πρωθυπουργός, έκανε δημοψήφισμα (με τις γνωστές ολέθριες συνέπιες) και σε αυτό ζήτησε από τον λαό το μεγάλο «Όχι» το οποίο πήρε και μετέτρεψε σε μεγαλύτερο «Ναι».
Ακόμα λοιπόν κι αν το πρώτο ψέμα ήταν αποτέλεσμα πλάνης και άγνοιας, αυτό δεν μπορεί να ισχύει για το δεύτερο, αν και εν προκειμένω ίσως υπάρχει δικαιολογία: ίσως ήλπιζε σε ένα «Ναι», ίσως δεν πίστευε ούτε ο ίδιος στο (τόσο ηχηρό δε) «Όχι» στο οποίο εγκλωβίστηκε. 
Σήμερα, εν όψει των εκλογών, ο αρχηγός του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ κάνει κάτι χειρότερο: λέει το τρίτο του συνολικό, μεγάλο, εντελώς ασυγχώρητο πλέον ψέμα – γιατί αυτό είναι όλη του η καμπάνια: δήθεν είναι διαφορετικός, δήθεν τα κατάφερε καλύτερα από τους άλλους, δήθεν δεν θα συνεργαστεί. Κυρίως όμως, δήθεν αντιπροσωπεύει το νέο. Αλλά νέο και ψέμα δεν πάνε μαζί: το ψέμα είναι η καρδιά του παλιού, με ότι ρούχο κι αν το ντύσεις.
Ως τώρα, ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάψει πολύ γρήγορα ένα τεράστιο κεφάλαιο που υπερβαίνει κατά πολύ τον ίδιο.
Καλά θα κάνει να σταματήσει εδώ και να πει την αλήθεια.
Αλλωστε, τη γνωρίζουν όλοι…