Ζήτω η φοροδιαφυγή!
Τα λεφτά που δεν υπάρχουν, οι ηλεκτρονικές συναλλαγές που θα
έλυναν πολλά προβλήματα και η απουσία πολιτικής βούλησης για να μην
ξεβολευτεί η πελατεία
Αποτελεί κοινό μυστικό ότι ένα μεγάλο μέρος από τους φόρους που έχει προϋπολογίσει να εισπράξει το κράτος για το προσεχές διάστημα, δεν θα πληρωθούν. Πολύ απλά διότι τα χρήματα αυτά δεν υπάρχουν. Το -δεύτερη φορά αριστερά- οικονομικό επιτελείο γνωρίζει ότι η φοροδοτική ικανότητα για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού έχει εξαντληθεί, αλλά επιμένει στην συνταγή που λάτρεψαν οι Κυβερνήσεις του μνημονίου και ανοίγει ξανά τη συζήτηση για την αλλαγή του φορολογικού. Μπορεί να διαψεύδει τις διαρροές που αφορούσαν μαζικές αυξήσεις συντελεστών και κατάργηση φοροαπαλλαγών αλλά η αξιοπιστία του Υπουργείου είναι –όπως και να το κάνουμε- περιορισμένη…
Το μόνο που καταφέρνει αυξάνοντας τις επιβαρύνσεις (έστω για
όσους θεωρεί ότι έχουν), είναι να μεγαλώνει η σούμα των ανείσπρακτων
οφειλών. Μια παλιά και γνωστή συνταγή. Ο εκάστοτε υπουργός δηλώνει
αποφασισμένος να τα εισπράξει. Από ποιους όμως; Από πτωχευμένους
επιχειρηματίες, μπατίρηδες επαγγελματίες και …νεκρούς οφειλέτες;
Όπως σε όλα τα πράγματα υπάρχει μια βέλτιστη σχέση μεταξύ επιπέδου φορολογίας και φορολογικών εσόδων. Αν αυξάνεις διαρκώς τους συντελεστές, δεν συνεπάγεται ότι θα αυξάνονται ταυτόχρονα και τα έσοδα. Κάπως σαν τον γάιδαρο του Χότζα, που όταν τον έμαθε να μην τρώει, ψόφησε. Έτσι αν αυξήσεις τους συντελεστές σε υπερβολικά επίπεδα, πολλοί θα σκεφθούν ότι δεν αξίζει να εργάζονται. Οι περισσότεροι όμως θα σκεφθούν εξαρχής τρόπους για να φοροδιαφύγουν.
Ουδείς θα έθετε εαυτόν σε κίνδυνο (ελέγχου, προστίμων κ.α.) για να γλιτώσει ένα μικρό ποσοστό φορολογίας. Όσο αυξάνεται όμως το ποσό που πρέπει να αποδώσει, το ρίσκο ολοένα και γίνεται πιο ελκυστικό. Ιδίως με μια διάτρητη φοροεισπρακτική μηχανή που έχει τη φήμη ότι γίνεται ιδιαίτερα ελαστική με το κατάλληλο δώρο.
Ταυτόχρονα με την αύξηση των συντελεστών, το επιτελείο, σχεδιάζει και την περαιτέρω κατάργηση των φοροαπαλλαγών. Αν δηλαδή είχε μια ελπίδα να σταματήσει το κίνημα «χωρίς απόδειξη», θα ήταν επειδή οι πολίτες θα είχαν κίνητρο να ζητούν έγκυρες αποδείξεις. Χωρίς κίνητρο, οι πολίτες επιλέγουν κατά κόρον να μοιραστούν το κέρδος με τον πωλητή και να κλέψουν τα χρήματα του δημοσίου αφού στην πραγματικότητα, το πολύπλοκο σύστημά φορολογίας, δεν αναγνωρίζει έξοδα. Εκτός από κάτι ψιλά. Δηλώνεις και φορολογείσαι στον τζίρο και όχι στα κέρδη. Είναι άδικο στη βάση του.
Δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός. Όλοι κινήθηκαν και συνεχίζουν να κινούνται με το πιστόλι στον κρόταφο. Κάνουν απανωτά λάθη. Λάθη που οι ίδιοι, με την ιδιότητα του καθηγητή που έχουν οι περισσότεροι, δεν θα συγχωρούσαν σε εργασία των φοιτητών τους. Δεν έχουν όμως άλλη επιλογή. Κινούνται περιορισμένοι από την ανάγκη να βεβαιώσουν νούμερα και να εμφανίσουν (στα χαρτιά) έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Ταυτόχρονα οι πράξεις τους υπαγορεύονται εν πολλοίς από τις πελατειακές ανάγκες τους κόμματος, που δεν θέλει να στενoχωρήσει κανέναν, ει δυνατόν. Η εξίσωση είναι δύσκολη.
Έτσι καταλήξαμε στο δαιδαλώδες φορολογικό σύστημα που ταλαιπωρεί τους πολίτες και καθιστά απαραίτητους τους χιλιάδες λογιστές. Κάθε συντεχνία ή κλάδος που ζητούσε κάτι, το έπαιρνε, προσθέτοντας εξαιρέσεις στον γενικό κανόνα. Έτσι καταντήσαμε η παραοικονομία να είναι υπολογίσιμο μέγεθος του συνολικού παραγόμενου ΑΕΠ
Αν συνεχίσουν να κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση, είναι βέβαιο ότι δεν θα έχουν αποτέλεσμα. Ακόμη χειρότερα, πιθανότατα θα έχουν αρνητικό αποτέλεσμα. Ολοένα και περισσότεροι εξαντλημένοι πολίτες θα σταματήσουν να πληρώνουν.
Δεν θα συζητούσαμε για όλ’ αυτά, ούτε φυσικά για αυξήσεις φόρων αν κάποιος από όλους τους πρόσφατους υπουργούς φρόντιζε να υλοποιήσει τις απλές εξαγγελίες που λίγο ή περισσότερο είχε κάνει. Να διασυνδέσει δηλαδή τις ταμειακές μηχανές με την εφορία, να επιβάλλει τις ηλεκτρονικές συναλλαγές και φυσικά να αναγνωρίζει τα έξοδα των πολιτών, δίνοντας τους τεράστιο κίνητρο για να ζητούν αποδείξεις. Ο Τσακαλώτος όμως γνωρίζει (όπως και οι προκάτοχοί του) ότι έτσι θα ξεβολέψει πολλούς και δεν είναι καιρός για πειράματα με την φοροδιαφεύγουσα πελατεία…
*O Σταμάτης Ζαχαρός είναι Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA
Όπως σε όλα τα πράγματα υπάρχει μια βέλτιστη σχέση μεταξύ επιπέδου φορολογίας και φορολογικών εσόδων. Αν αυξάνεις διαρκώς τους συντελεστές, δεν συνεπάγεται ότι θα αυξάνονται ταυτόχρονα και τα έσοδα. Κάπως σαν τον γάιδαρο του Χότζα, που όταν τον έμαθε να μην τρώει, ψόφησε. Έτσι αν αυξήσεις τους συντελεστές σε υπερβολικά επίπεδα, πολλοί θα σκεφθούν ότι δεν αξίζει να εργάζονται. Οι περισσότεροι όμως θα σκεφθούν εξαρχής τρόπους για να φοροδιαφύγουν.
Ουδείς θα έθετε εαυτόν σε κίνδυνο (ελέγχου, προστίμων κ.α.) για να γλιτώσει ένα μικρό ποσοστό φορολογίας. Όσο αυξάνεται όμως το ποσό που πρέπει να αποδώσει, το ρίσκο ολοένα και γίνεται πιο ελκυστικό. Ιδίως με μια διάτρητη φοροεισπρακτική μηχανή που έχει τη φήμη ότι γίνεται ιδιαίτερα ελαστική με το κατάλληλο δώρο.
Ταυτόχρονα με την αύξηση των συντελεστών, το επιτελείο, σχεδιάζει και την περαιτέρω κατάργηση των φοροαπαλλαγών. Αν δηλαδή είχε μια ελπίδα να σταματήσει το κίνημα «χωρίς απόδειξη», θα ήταν επειδή οι πολίτες θα είχαν κίνητρο να ζητούν έγκυρες αποδείξεις. Χωρίς κίνητρο, οι πολίτες επιλέγουν κατά κόρον να μοιραστούν το κέρδος με τον πωλητή και να κλέψουν τα χρήματα του δημοσίου αφού στην πραγματικότητα, το πολύπλοκο σύστημά φορολογίας, δεν αναγνωρίζει έξοδα. Εκτός από κάτι ψιλά. Δηλώνεις και φορολογείσαι στον τζίρο και όχι στα κέρδη. Είναι άδικο στη βάση του.
Δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός. Όλοι κινήθηκαν και συνεχίζουν να κινούνται με το πιστόλι στον κρόταφο. Κάνουν απανωτά λάθη. Λάθη που οι ίδιοι, με την ιδιότητα του καθηγητή που έχουν οι περισσότεροι, δεν θα συγχωρούσαν σε εργασία των φοιτητών τους. Δεν έχουν όμως άλλη επιλογή. Κινούνται περιορισμένοι από την ανάγκη να βεβαιώσουν νούμερα και να εμφανίσουν (στα χαρτιά) έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Ταυτόχρονα οι πράξεις τους υπαγορεύονται εν πολλοίς από τις πελατειακές ανάγκες τους κόμματος, που δεν θέλει να στενoχωρήσει κανέναν, ει δυνατόν. Η εξίσωση είναι δύσκολη.
Έτσι καταλήξαμε στο δαιδαλώδες φορολογικό σύστημα που ταλαιπωρεί τους πολίτες και καθιστά απαραίτητους τους χιλιάδες λογιστές. Κάθε συντεχνία ή κλάδος που ζητούσε κάτι, το έπαιρνε, προσθέτοντας εξαιρέσεις στον γενικό κανόνα. Έτσι καταντήσαμε η παραοικονομία να είναι υπολογίσιμο μέγεθος του συνολικού παραγόμενου ΑΕΠ
Αν συνεχίσουν να κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση, είναι βέβαιο ότι δεν θα έχουν αποτέλεσμα. Ακόμη χειρότερα, πιθανότατα θα έχουν αρνητικό αποτέλεσμα. Ολοένα και περισσότεροι εξαντλημένοι πολίτες θα σταματήσουν να πληρώνουν.
Δεν θα συζητούσαμε για όλ’ αυτά, ούτε φυσικά για αυξήσεις φόρων αν κάποιος από όλους τους πρόσφατους υπουργούς φρόντιζε να υλοποιήσει τις απλές εξαγγελίες που λίγο ή περισσότερο είχε κάνει. Να διασυνδέσει δηλαδή τις ταμειακές μηχανές με την εφορία, να επιβάλλει τις ηλεκτρονικές συναλλαγές και φυσικά να αναγνωρίζει τα έξοδα των πολιτών, δίνοντας τους τεράστιο κίνητρο για να ζητούν αποδείξεις. Ο Τσακαλώτος όμως γνωρίζει (όπως και οι προκάτοχοί του) ότι έτσι θα ξεβολέψει πολλούς και δεν είναι καιρός για πειράματα με την φοροδιαφεύγουσα πελατεία…
*O Σταμάτης Ζαχαρός είναι Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου