Σύστημα: H μπάλα στην κερκίδα

                      

του Σάκη Μουμτζή

Εάν θα θέλατε να παίξετε επιθετικό ποδόσφαιρο, θα παίζατε με τρεις επιθετικούς και αν θα θέλατε να παίξετε αμυντικό ποδόσφαιρο, θα παίζατε με τρία σέντερ –μπάκ.

Αν θα θέλατε να εφαρμόσετε το μνημόνιο, δεν θα βάζατε τον Τσακαλώτο στο υπουργείο εθνικής Οικονομίας και αν θα θέλατε να μην το εφαρμόσετε, σίγουρα αυτόν θα βάζατε.

Τι θέλει λοιπόν να πει ο ποιητής; Τι επιδιώκει ο Σύριζα τοποθετώντας στη ναυαρχίδα των υπουργείων ένα δεδηλωμένο εχθρό του μνημονίου;

Να δεχτώ πως πρόκειται για άσκηση εσωκομματικής ισορροπίας. Η ηγετική ομάδα του Σύριζα γνωρίζει πως η κυβερνητική επιβίωση εξαρτάται από τη συμπεριφορά της μοναδικής πλέον συνιστώσας , αυτής των "53". Και αν το ρίσκο μιας νέας διάσπασης  είναι μεγάλο για τους "53" μετά το πάθημα των Λαφαζανιστών, μεγαλύτερο είναι το ρίσκο για την ηγετική ομάδα να επαναπροσφύγει στις κάλπες  ή ακόμα χειρότερα, να ζητήσει τη βοήθεια από αυτούς που εκφράζουν το ‘’παλιό’’, για να μην καταρρεύσει. Ο ορισμός της ισορροπίας του τρόμου.

Ξαναβλέπουμε στις οθόνες μας το έργο που είχαμε δει με την αριστερή πλατφόρμα, με μία σημαντική διαφορά όμως. Έχουν προηγηθεί οι εκλογές που έγιναν λόγω της διάσπασης του Σύριζα ή μάλλον, εξαιτίας του τρόπου που αυτός συγκροτήθηκε και λειτουργούσε.

Σε αυτό το αρρωστημένο κλίμα, έρχονται και οι εταίροι μας να υπενθυμίσουν στη συγκυβέρνηση πως κάπου υπάρχει κι ένα μνημόνιο που πρέπει να το εφαρμόσει.

Και τώρα τι γίνεται ;

Ή οι "53" θα μεταλλαχθούν και θα γίνουν μνημονιακοί ή η κυβέρνηση θα καταρρεύσει. Και επειδή ούτε οι "53" θα γίνουν  αίφνης μνημονιακοί  και ούτε βέβαια η κυβέρνηση θα καταρρεύσει, θα επικρατήσει η μέση συριζαϊκή λύση. Η δημιουργική ασάφεια που θα αφορά όχι το μνημόνιο, γιατί αυτό είναι σαφέστατο, αλλά την έκταση και το χρόνο εφαρμογής του. Νομίζω, πως θα γίνουμε μάρτυρες ενός διαρκούς κλεφτοπόλεμου μεταξύ συγκυβέρνησης και κουαρτέτου, που κάποιες φορές μπορεί να παίρνει και τη μορφή της σύγκρουσης. Και όλα αυτά με τις γνωστές κορώνες της εθνικολαϊκιστικής έξαρσης για το ημεδαπό ακροατήριο, που αν κρίνουμε από τη ψήφο του, αρέσκεται σε αυτά. Ένα σενάριο πετυχημένο ο συγγραφέας του γιατί να το αλλάξει ;

Όσοι λοιπόν φαντασιώνονται πως η "μνημονιακή μετάλλαξη" του Σύριζα θα αποτυπωθεί  στην πράξη  με την τήρηση των συμφωνηθέντων, μάλλον θα πέσουν έξω. Γιατί υπάρχει ένας ακόμα βαθύτερος και σοβαρότερος λόγος, εκτός από την αντικαπιταλιστική φυσιογνωμία του Σύριζα, που καθιστά την εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων αδύνατη. Η ίδια η ελληνική κοινωνία.

Ας φαντασθούμε να παίρνουν σάρκα και οστά οι εφαρμοστέες μεταρρυθμίσεις. Στο ασφαλιστικό, στους αγρότες, στους φαρμακοποιούς, στους δικηγόρους, στις απολύσεις, στο ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων και στο βαθμολόγιο τους , στο καθεστώς των ΔΕΚΟ κλπ. Πιστεύει κανείς σοβαρός άνθρωπος πως θα μείνει τίποτα όρθιο στην ελληνική επικράτεια από τις αντιδράσεις των θιγομένων ; Η Ελλάδα, μία συνομοσπονδία συντεχνιών , θα τιναχτεί στον αέρα.

Συνεπώς, και αν ακόμα η ηγετική ομάδα του Σύριζα, σε μία κρίση ιδεολογικοπολιτικής συνειδήσεως , αποφάσιζε να γίνει μνημονιακή δύναμη, θα ήταν αδύνατον να υλοποιήσει τις νέες της πολιτικές επιλογές, καθώς υπάρχει  μία συμπαγής κοινωνική  μάζα που δηλώνει "δώσαμε-δώσαμε". Και εννοεί βέβαια πως έδωσε μέρος από τα προνόμια που πλουσιοπάροχα της παρείχε η πολιτική τάξη εδώ και δεκαετίες, και που εξαιτίας και αυτών των προνομίων φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Μην ανησυχείτε όμως! Ο Σύριζα δεν πρόκειται να υποστεί καμία κρίση συνειδήσεως  αλλά χέρι-χέρι με τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα θα μας οδηγήσει ευγενικά, γλυκά και μαλακά, εκεί που ήθελε να μας πάει άγαρμπα, ο Λαφαζάνης. 

* Ο Σάκης Μουμτζής είναι συγγραφέας