Πρωθυπουργός της χώρας ο… Λαζόπουλος;

Από Μιχάλης Τσόχος | Πέμπτη, 28 Φεβ 2013 19:13

Ο Μιχάλης Τσόχος αναρωτιέται για το αν ένας κωμικός που σατιρίζει τους πολιτικούς μπορεί να είναι η καλύτερη λύση για την εξουσία, όπως πίστεψαν οι Ιταλοί με τον Γκρίλο!

Tο «Λαζόπουλος» είναι πολύ σχετικό, αλλά δεν βρήκα κάτι πιο κοντινό για να σας παρουσιάσω τον Μπέπε Γκρίλο. Ο στρουμπουλός και συμπαθητικός στην όψη Ιταλός ηθοποιός είναι ο απόλυτος θριαμβευτής των πρόσφατων ιταλικών εκλογών.

 

Γνήσιο τέκνο της μεγάλης σχολής των Ιταλών κωμικών που στηρίζουν την επιτυχία τους και στην κωμική φυσιογνωμία τους (μοιάζει πολύ με ένα χαριτωμένο καρτούν…) ο Μπέπε Γκρίλο κατέβηκε στις ιταλικές εκλογές και πήρε ποσοστό 25%!!!

 

Ενας στους τέσσερις Ιταλούς που ψήφισε πίστεψε ότι η καλύτερη λύση για την χώρα είναι να την κυβερνήσει ένας κωμικός. Το τελευταίο διάστημα είχα αρχίσει να διαβάζω κάποια πράγματα για τον συμπαθέστατο κωμικό γιατί διαπίστωνα ότι είχε μία σχετικά μεγάλη απήχηση. Κανείς βέβαια δεν είχε υπολογίσει τι θα συμβεί και που θα φτάσει στις εκλογές.

 

Το πολιτικό σύστημα και οι πολιτικοί αναλυτές τον απορρίπτουν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Κάτι θα ξέρουν παραπάνω από εμένα που όλοι, μα σχεδόν όλοι, τον έχουν χαρακτηρίσει το λιγότερο λαϊκιστή.

 

Αυτό όμως είναι, που τον απογείωσε… Όχι το ότι ήταν λαϊκιστής. Ούτε καν ότι δεν το κατάλαβαν οι Ιταλοί ψηφοφόροι ότι ήταν λαϊκιστής… Τον απογείωσε ότι το σύστημα του την έπεσε και τον είπε λαϊκιστή. Τα κόμματα της αριστεράς τον χαρακτήρισαν ακροδεξιό. Τα κόμματα της δεξιάς, τον κατέταξαν στην κατηγορία των αναρχοαριστερών και οι ψηφοφόροι δεν το έψαξαν πολύ. Θυμήθηκαν πόσο πολύ τους αρέσει το χιούμορ του, είδαν κι όλους τους πολιτικούς να τον κατηγορούν για τελείως αντιφατικά πράγματα και τον ανέδειξαν σε νικητή των εκλογών. Με την απλή λογική: «Για να του τα χώνουν όλοι οι πολιτικοί της χώρας που ξέρουμε ποιοι είναι, μάλλον καλός θα είναι» και χωρίς πολύ ψάξιμο, πήγαν στην κάλπη και έριξαν δαγκωτό Γκρίλο.

 

Ο ίδιος το χειρίστηκε έξυπνα. Εκανε πράγματα που και στην Ελλάδα θα έπιαναν αμέσως. Δεν πήρε ούτε ευρώ για την προεκλογική εκστρατεία του, δεν πήγε στα κανάλια να μιλήσει γιατί «είναι όλα διεφθαρμένα» και γύρισε σχεδόν όλη την Ιταλία με ένα φορτηγάκι μιλώντας σε πλατείες και χωριά. Την δε προεκλογική του εκστρατεία την στήριξε αποκλειστικά στο ίντερνετ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

 

Από πρόγραμμα δεν έσκιζε, (οι αναλυτές, το χαρακτήριζαν τρέλα και παροξυσμό αυτό που υποστήριζε ότι θα κάνει), αλλά μίλησε απευθείας στην καρδιά του Ιταλού πολίτη που δοκιμάζεται.

Η αλήθεια είναι ότι κανονικά δεν θα έπρεπε σε κανέναν μας να κάνει εντύπωση αυτό που συνέβη. Αν στην Ελλάδα κάναμε σήμερα ένα γκάλοπ για να ρωτήσουμε ποιον προτιμάτε για Πρωθυπουργό, τον Σαμαρά, τον Τσίπρα, τον Βενιζέλο, τον Κουβέλη, την Παπαρήγα ή τον Λαζόπουλο (έστω κι αν τώρα τελευταία είναι πολύ στα κάτω του) είμαι βέβαιος ότι το ποσοστό του Λαζόπουλου θα ήταν τουλάχιστον αντίστοιχο του Γκρίλο.

 

Στην Ελλάδα εδώ και 20 χρόνια οι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούσαν ότι το φαινόμενο Μπερλουσκόνι είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί και στη χώρα μας, όπου η διαπλοκή και η σχέση των πολιτικών με τους επιχειρηματίες είναι τόσο μεγάλη που κάποια στιγμή θα κάναμε Πρωθυπουργό απευθείας τον επιχειρηματία και όχι τους μπροστινούς του. Δεν μας προέκυψε τελικά και οι μπροστινοί παρέμειναν στη βιτρίνα.

 

Αυτό που αναρωτιούνται τώρα είναι αν μπορεί να προκύψει εκτός από τον Ιταλό Γκρίλο, ο Ισπανός και ο Πορτογάλος Γκρίλο και κυρίως ο Ελληνας Γκρίλο; Κι όσο ο κόσμος, πέραν όλων των άλλων, θα διαβάζει ότι η Μέρκελ, τα έχει δει όλα, μπροστά στο ενδεχόμενο να πρέπει να συνεργάζεται και να συνομιλεί με τον Γκρίλο, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η πιθανότητα, όταν ο Ελληνας ψηφοφόρος δει μπροστά του τον αντίστοιχο Γκρίλο, όχι να τον ψηφίσει, αλλά να τον βγάλει και αυτοδύναμο.

 

Και πραγματικά δεν ξέρω αν αυτό που συμβαίνει στην Ιταλία και αύριο μεθαύριο εύκολα, πολύ εύκολα, μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα θα είναι κωμωδία, φάρσα ή τραγωδία.

 

 Και δεν το ξέρω, γιατί μία ημέρα μετά τον θρίαμβο ενός κωμικού στις ιταλικές εκλογές στο Ελληνικό Κοινοβούλιο αντί να έχουν τρομοκρατηθεί με το περιστατικό γύριζαν κανονική κωμωδία εντός της αίθουσας. Ο Πρωθυπουργός μιλούσε με φράσεις του τύπου «Δεν μασάμε Αλέξη αγόρι μου», και έκανε χιούμορ του τύπου «δεν σου λέω ποιοι επενδυτές θα έρθουν στην Ελλάδα γιατί είσαι και μαρτυριάρης» και τα «πρόβατα» οι βουλευτές βέλαζαν και χειροκροτούσαν, ενώ ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης απαντούσε με εκφράσεις του τύπου «ήρθες μετά από μήνες εδώ και το παίζεις ψευτόμαγκας σε καφενείο» σε μία συζήτηση για τους Αγρότες που οι πολιτικοί αρχηγοί μίλησαν περίπου για πέντε ώρες και αναφέρθηκαν σε αυτούς συνολικά λιγότερο από μία ώρα και σχεδόν πάντα αφού το καμπανάκι είχε χτυπήσει ότι ο χρόνος τους τελείωσε.

 

Πολύ φοβάμαι ότι ο χρόνος τους κυριολεκτικά τελείωσε και μαζί και ο δικός μας και αυτής της χώρας γενικότερα…