Out of order

                                                    Μιλάνε για του Έθνους

                                                    ξανά την τιμή

                                                    Αννα μην κλαις

                                                    στο ντουλάπι

                                                    δεν έχει ψίχα ψωμί

Η ώρα της αλήθειας                       

Λίγες ημέρες απομένουν ακόμα για να φανεί τελικά ποιος είναι πραγματικά ο στόχος της κυβέρνησης. Να οδηγήσει την χώρα στο ασφαλές λιμάνι της Ευρώπης ή να την βγάλει στο μανιασμένο πέλαγος της χρεοκοπίας, της ανασφάλειας της δραχμής και της ολοκληρωτικής απώλειας της εθνικής της κυριαρχίας.

Δυστυχώς, με την πολυσημία των λόγων και των πράξεων κομματικών και κυβερνητικών στελεχών της συγκυβέρνησης, είναι αδύνατον να προγνωστεί και να προεξοφληθεί το όποιο αποτέλεσμα. Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης, εξ άλλου, είναι και ο λόγος που οι εταίροι μας- μέχρι πρότινος όλοι φιλικά διακείμενοι- μας αντιμετωπίζουν με καχυποψία και σκεπτικισμό. Τα αποτελέσματα ελπίζουμε να μην φανούν στην νεκροψία.

Το ’’περήφανο’’ όχι

Για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος πολλά ειπώθηκαν και ακόμα πιο πολλά γράφτηκαν. Το μόνο που θέλω να συμπληρώσω, ως επισήμανση στην ανακριτική διαδικασία, είναι ότι  το ίδιο (ή και μεγαλύτερο)  ποσοστό και σίγουρα η ίδια ποιότητα ψηφοφόρων θα υποστήριζε την καταψήφιση της πρότασης Γιαννίτση για το ασφαλιστικό, αν αυτή τίθετο το πάλαι ποτέ σε δημοψήφισμα. Πράγμα που αποδεικνύει ότι μια μεγάλη μάζα της κοινωνίας αντιστέκεται σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση που θα βγάλει την χώρα από την στασιμότητα των προνομίων της ρεμούλας και της αρπαχτής.

Το λόμπι της δραχμής

Πίσω από την πρώτη φορά αριστερά, που μας προέκυψε ως κυβέρνηση, υπάρχει ένας τεράστιος μιντιακός μηχανισμός για τον οποίο πουθενά δεν γίνεται λόγος.

Αντιθέτως η κομματική προπαγάνδα και οι κυβερνητικές καταγγελίες περιορίζονται στην ενοχοποίηση της αντίθετης άποψης αποσιωπώντας τα ρεζιλίκια του οίκου τους.

Και δεν μιλώ βέβαια για την δύστυχη ΑΥΓΟΥΛΑ που με το ζόρι ξεπερνάει τα δυο χιλιάδες φύλλα. Μιλώ πρωτίστως για τον όμιλο ΚΟΥΡΗ με τις 4-5 τηλεοπτικές συχνότητες και την εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ που ήρθαν να αντικαταστήσουν το ΚΑΝΑΛΙ 29 και την ΑΥΡΙΑΝΗ της πασοκαρίας του βρώμικου ‘89, που τόσο πολύ αποστρέφονται οι ντεμέκ αριστεροί και τζάμπα μάγκες του ΣΥΡΙΖΑ*. Από πίσω ακολουθούν Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ της Γιάννας και δεκάδες εντεταλμένοι κοντυλοφόροι σπαρμένοι σε όλα τα ΜΜΕ που περνούν με κάθε τρόπο την άποψη ΤΣΙΠΡΑ ΣΥΡΙΖΑ. Ολο αυτό το μπουλούκι κοινό μότο έχει  συγκαλυμμένα ή απροκάλυπτα  την επιστροφή στη δραχμή και στα κάλλη της με όλα τα προφανή οφέλη για τους εκατομμυριούχους ‘’συντρόφους’’.

* υπενθυμΊζω ότι ο Ανδρέας απηλλάγη με την ψήφο του Γαλανού του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ !

ΑΝΕΛ – ΧΑ

Επειδή όλο αυτό το κουβάρι, που έχει μπλέξει η πρώτη φορά αριστερά, με τις δημιουργικές ασάφειες, την επιθετική ρητορική κατά των εταίρων, την παράταιρη σύμπλευση με επιχειρηματικούς ομίλους ΜΜΕ και λοιπών δραστηριοτήτων που δεν συνάδουν με το προβαλλόμενο ιδεολογικό της προφίλ, είναι αδύνατον να το παρακολουθήσουν ντόπιοι και ξένοι πολιτικοί και κόμματα της Ευρώπης και του δυτικού γενικά κόσμου, οι μόνοι υποστηρικτές που της απέμειναν είναι δυο εθνικολαϊκιστικοί κομματικοί σχηματισμοί εκ των οποίων ο ένας είναι υπόδικος με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης. Απορίας άξιο είναι πως αυτό γίνεται αποδεκτό, χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία, από κομμουνιστές και σοσιαλιστές που στελεχώνουν την παράταξη ΣΥΡΙΖΑ η υπόληψη της οποίας πλήττεται από τέτοιου είδους συναναστροφές. Ας αποφανθεί και γι’ αυτό ο ερευνητής του μέλλοντος και ας αποδώσει ευθύνες.

Η ώρα των ευθυνών

Η ελληνική ροζ αριστερά των πολλών εκατομμυριούχων κομματικών στελεχών και ψηφοφόρων είχε κολλήσει, μέχρι τώρα, όλα τα κοινοβουλευτικά της ένσημα στην πολύ ελάσσονα αντιπολίτευση.

Στο πόστο αυτό, πέρα από γραφική, η κάθε δήλωση και η κάθε εκδήλωση άφηνε αδιάφορη την κοινή γνώμη στην συντριπτική της πλειοψηφία.

Αυτά μέχρι το Καστελόριζο.

Το ΠΑΣΟΚ που βρέθηκε να έχει εκείνη την ώρα την εξουσία αρνήθηκε να πει την αλήθεια στον κόσμο πράγμα το οποίο είχε κάνει λίγο καιρό πριν και μετά η ΝΔ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το έκτο κόμμα που έρχεται να διαχειριστεί την κρίση ακολουθώντας την συνταγή του ψέματος των προηγουμένων αλλά με αριστερό φερετζέ για δόλωμα.

Η αλήθεια- που δεν φανερώνεται στο μεγάλο ακροατήριο που δυσκολεύεται να καταλάβει- είναι ότι η χώρα δεν μπορεί να εξακολουθεί να δαπανά πάνω από τις δυνάμεις της- δανειζόμενη- υποθηκεύοντας το μέλλον της.

Η επιβεβλημένη  μείωση δαπανών θα μειώσει θέσεις εργασίας στο δημόσιο αλλα θα ανοίξει θέσεις εργασίας, μελλοντικά,  στον ιδιωτικό τομέα απαλλάσσοντας το δημόσιο από βαρίδια δεκαετιών που δεν το αφήνουν να πάρει ανάσα.

Αυτή η απλή διαδικασία -που μέχρι και στην κομμουνιστική Κούβα των αδελφών Κάστρο

εφαρμόστηκε- είναι αδύνατον να εφαρμοστεί στην ολιγαρχική και κομματοκρατούμενη Ελλάδα διότι δεν βολεύει ΟΛΑ τα κομματικά επιτελεία και καμπόσους βολεμένους τεμπέληδες που έμαθαν στις αργομισθίες και τα άλλα προνόμια της κρικέλας του Δημοσίου.

Τώρα, λοιπόν, που η ροζ αριστερά ήρθε, με φόρα, στην εξουσία θα πρέπει να αποδείξει ότι, πέρα από τα αντιπολιτευτικά μπλα μπλα, τα προεκλογικά ταξίματα και τα επικοινωνιακά τρικ, είναι σε θέση να αναλάβει τις ευθύνες της και να κυβερνήσει.

Και όταν κυβερνάς παίρνεις αποφάσεις, που επιβάλλεται, για να σώσεις τους πολλούς σε βάρος λίγων εκλεκτών προνομιούχων που πρέπει να αποχωριστείς κι ας ματώσεις.

Αν δεν μπορούν ας ξαναγυρίσουν στην βαρκούλα της πολύ ελάσσονος αντιπολίτευσης να ασκούν κριτική αφ’ υψηλού που τόσο τους πάει και τους αρέσει.

Επειδή οι μεταξωτές περισκελίδες  της εξουσίας θέλουν και επιδέξιους γλουτούς.

 Εικονικος πνιγμός

Σε όλη την διάρκεια της πεντάμηνης διακυβέρνησης της πρώτης φορά αριστερά μπορεί να μην είδαμε να πραγματοποιείται καμία από τις προεκλογικές υποσχέσεις- πέραν των προσλήψεων προπαγανδιστών (ΕΡΤ) και σουλατσαδόρων (Δ.Υ.)- αλλά χορτάσαμε life style και σεναριολογία.

Οι επιμελημένα ατημέλητες εμφανίσεις, το ακατάσβεστο πάθος με τα μικρόφωνα και τις κάμερες και τέλος η διαρροή των πλέον απίθανων εικασιών, προβλέψεων και ερμηνειών ήρθαν καταιγιστικά να αναπληρώσουν την παντελή έλλειψη διακυβέρνησης.

Διότι κυβερνώ σημαίνει αποφασίζω και το ρήμα αυτό δεν περιλαμβάνεται στο λεξιλόγιο της αείποτε ροζ αριστεράς.

Φτάσαμε λοιπόν στα ανείπωτα. Να  είμαστε με το ενάμιση πόδι έξω από την Ευρώπη και το ευρώ από πολιτικούς ερασιτεχνισμούς, εφηβικά πεισματάκια και κατεψυγμένες ιδεοληψίες που σερβιρίστηκαν στο πόπολο ως φρέσκες πρωτοποριακές λύσεις.

Είναι όμως τα πράγματα έτσι όπως φαίνονται ή υπάρχει  σκοτεινό παρασκήνιο που αποκρύπτεται σκόπιμα από τον πλήρη αγωνιστικό φρόνημα διαμαρτυρόμενο λαό ;

Η παραμονή στην Ευρώπη και στο ευρώ -με του κανόνες που έχουν θεσπιστεί όλα αυτά τα χρόνια που η ροζ αριστερά τύρβαζε περί διάφορες δηθενιές ξεκοκαλίζοντας κοινοτικούς πόρους και κονδύλια- απαιτεί την λήψη αρκετών μέτρων που στην πατρίδα μας, κόμματα και κακομαθημένοι ψηφοφόροι, αποφεύγουν επιμελώς να εγκρίνουν και να εφαρμόσουν.

Τα αποτελέσματα τα ζήσαμε πρόσφατα και θα είναι πλεονασμός να τα αναλύσουμε πάλι.

Για να επιτευχθεί, όμως, η ως άνω εφαρμογή θα πρέπει να πιεστούν και να πεισθούν όλοι οι με σφοδρότητα αντιδρώντες.

Δυο είναι λοιπόν τα πιο λογικά σενάρια για να είμαστε κι εμείς στο πνεύμα της εποχής :

1.Η κυβέρνηση μας ρίχνει στα πρώτα μέτρα του γκρεμού, που βρισκόμαστε τώρα, για να δεχθούν τρομαγμένοι οι αντιδραστικοί να ομονοήσουν.

2.Σε όλο αυτό το σκηνικό συμπρωταγωνιστές είναι και η ΕΕ ΕΚΤ ΔΝΤ ΗΠΑ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που εφαρμόζουν τον εικονικό πνιγμό έτσι που όλοι μαζί στο τέλος να ανακράξουμε ’’δόξα σοι ο θεός φέρτε να πληρώσουμε το λογαριασμό μέχρι 15^ης γενεάς να τελειώνουμε με το μαρτύριο’’.

Και γι’ αυτή την υπόθεση όμως θα αποφανθεί μετά από πολλά έτη ο ιστορικός τότε που όλοι εμείς θα διαλεγόμεθα μετά δικαίων τετελειωμένων.