Όλα για πούλημα

                               

Ο ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ έχει επανειλημμένα διατυπώσει την άποψη ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι τόσο η οικονομική κρίση αλλά η κρίση αξιών.

Και για τα δυο, βέβαια, υπεύθυνη είναι σύσσωμη η πολιτική τάξη που με τις πράξεις και τις παραλείψεις της οδήγησε τα πράγματα στους λάθος δρόμους.

Σε αυτό το γκρουπ πολιτικοκοινωνικών αποφάσεων αν βάλετε και τα ΜΜΕ, το τραπεζικό σύστημα και τους διαπλεκόμενους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες έχετε  τον πλήρη κατάλογο των υπαιτίων της κατάντιας μας.

Θα μου πείτε η κοινωνία είναι ανεύθυνη ;

Καθόλου αλλά μην ξεχνάτε ότι, απαίδευτη ούσα στην πλειονότητα,  παρασύρεται εύκολα από τις οργανωμένα καθοδηγούμενες προτάσεις και επιταγές των ανωτέρω τζιμανιών. 

Η πολιτική τάξη αλλά και οι παραγωγικοί φορείς της χώρας ουδέποτε καθίσαν σε ένα τραπέζι να χαράξουν μια εθνική πορεία.

Να αποφασίσουν, με τις συμβουλές και των πολλών εξαιρετικών μυαλών που διαθέτουμε εντός και εκτός συνόρων  αλλά και με ξένων ειδικών ακόμη, σε ποιους τομείς είναι καλύτερο να επενδύσει την ανάπτυξη της  η χώρα  έτσι που να στραφεί συντεταγμένα η κοινωνία, η παιδεία, η οικονομία, η πορεία όλου του τόπου προς την σωστή κατεύθυνση.  

Τις τελευταίες πολλές δεκαετίες που τρις εκατομμύρια ευρώ εισέρευσαν στην χώρα πήγαν δυστυχώς στράφι διότι δεν επενδύθηκαν σωστά με αποτέλεσμα να χαθούν σε σκοτεινούς διαδρόμους και κακόφημα σοκάκια.

Ο ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ είχε διατυπώσει ακόμη την άποψη ότι η κρίση μας παρείχε μια μοναδική ευκαιρία να την εκμεταλλευτούμε επ’ αγαθώ.

Αντί να ερίζουμε πάνω από τα συντρίμμια θα μπορούσαμε να αρπάξουμε την ευκαιρία, σοκαρισμένοι από τα αποτελέσματα της κρίσης, και να κάνουμε εντός της  μια νέα αρχή όσων δεν μπορέσαμε στο παρελθόν.

Δυστυχώς και αυτή η ελπίδα απεδείχθη  φρούδα.

Υπάρχει τελικά ένα παγιωμένο σύστημα,  πολλές ομάδες διαφορετικών συμφερόντων, που συνεργάζονται να μην αλλάξει τίποτα στον τόπο και να σέρνεται έτσι στον αιώνα τον άπαντα.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί συμπολίτες μας, είδαν μια λαμπρή ευκαιρία να δώσει την πολυπόθητη ώθηση και να φέρει την αλλαγή που τόση ανάγκη έχει αυτός ο τόπος.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα οι προσδοκίες αυτές όχι μόνο δεν έχουν πραγματοποιηθεί αλλά δεν έχουν καν φανεί.

Το κόμμα αυτό της ελπίδας αναλώθηκε τους πρώτους σημαντικούς μήνες σε μια ατέρμονη διαπραγμάτευση με τους εταίρους χωρίς νόημα, χωρίς λογική και τελικά χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Αν οι υπεύθυνοι φρόντιζαν να κλείσουν γρήγορα τα έτσι κι αλλιώς διαδικαστικά στάδια μιας όποιας συμφωνίας θα έμενε πολύτιμος χρόνος να αφιερώσουν την ενέργεια τους στις σημαντικές ανάγκες ανανεωτικών παρεμβάσεων που έχει η χώρα από μια αριστερή κυβέρνηση.

Αντί γι’ αυτό οι υπεύθυνοι έκριναν σκόπιμο να μπλεχτούν σε πολύμηνες άκαρπες και ανούσιες συζητήσεις, διαφωνίες, έριδες και ρήξεις, με όλα τα καταστροφικά αποτελέσματα που ζούμε σήμερα στην οικονομία, στην κοινωνία και στην διεθνή θέση της χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε το συγκριτικό του πλεονέκτημα της λαϊκής συμπαράστασης και της αμέριστης υποστήριξης του κόσμου. Με τον καιρό φανερώθηκαν οι εγγενείς αδυναμίες του και αποκαλύφθηκαν οι λαθεμένοι στόχοι, οι ερασιτεχνισμοί, οι σπασμωδικές κινήσεις και κυρίως η αναποφασιστικότητα.

Σήμερα η κυβέρνηση είναι τριχοτομημένη και κουτσή έχοντας την ανάγκη της αντιπολιτευτικής μαγκούρας, το δε κόμμα της ελπίδας διαιρεμένο εις τα εξ ων συνετέθη και οι  επαγγελθείσαι υποσχέσεις για αξιοπρέπεια, ελπίδα και αλλαγή έχουν  αποδημήσει σε άλλους παραλλήλους ή και μεσημβρινούς. Ο ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ αδυνατεί να σας πληροφορήσει επακριβώς ως αγνοών τας μυστικάς πτήσεις τοιούτων πτηνών που δεν ευτύχησε να ιδεί αν και σφόδρα το επεθύμει.

Η κρίση αξιών, που αναφερθήκαμε πιο πάνω, είχε σαν αποτέλεσμα τα τελευταία πολλά χρόνια να καταστήσει το χρήμα μοναδική αξία στον τόπο.

Στρεφόμενα τα πάντα γύρω από αυτό κατάντησαν όλα να μετρούν σαν χρηματιστηριακές αξίες, και μόνο, παραμερίζοντας  ιδέες, οράματα, συναισθήματα, ποιότητες.

Εμπορευματοποιήθηκαν και κατέστησαν προϊόντα όλα για πούλημα.

Μέσα σ’ αυτή την λογική αναγκάστηκε να πουλήσει ελπίδα και αξιοπρέπεια ο ΣΥΡΙΖΑ για να εισπράξει ως κέρδος την εξουσία και με την σειρά τους να τον πουλούν τα ΜΜΕ για να εισπράξουν ως κέρδος τηλεθέαση και διαφημίσεις.

Με αυτό το αλισβερίσι ο κάθε νοήμων πολίτης κατανοεί ότι προκοπή δεν γίνεται και γι’ αυτό η αποχή και η απόγνωση θα μεγαλώνει.

Στην γωνιά, στο μεταξύ, καραδοκούν άλλοι πραματευτάδες να πλανέψουν τους υποψήφιους «αγοραστές» με άλλα καλούδια σαν την πατρίδα, την θρησκεία, την οικογένεια που σε λίγο θα ξαναγίνουν περιζήτητα ως και η προσφάτως επαγγελθείσα αλλαγή, σαράντα χρόνια μετά την πρώτη, ίνα πληρωθεί το ρηθεν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και η ζωή μας κάνει κύκλους ως η Γαία πέριξ του Ηλίου.