Μεμβράνες υποκαθιστούν τη χλωρίωση του νερού

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

ΑΘΗΝΑ 07/06/2015

                           

Φανταστείτε ένα κόσκινο με πάρα πολύ μικρές τρύπες, τόσο μικρές που επιτρέπουν μεν στο νερό να περνά αλλά εμποδίζουν τη διέλευση ακόμη και παθογόνων μικροοργανισμών. 

Την ιδιότητα αυτή, που δεν αφορά το υλικό κατασκευής αλλά τον σχεδιασμό και το μέγεθος των πόρων, έχουν ειδικές μεμβράνες που χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό των ήδη επεξεργασμένων με βιολογικό καθαρισμό αποβλήτων και καθιστούν περιττή ακόμη και τη χλωρίωση του νερού, που θεωρείται υποχρεωτική για την εξάλειψη ρύπων και μικροοργανισμών. Απώτερος στόχος: καθαρό νερό γι' όλο και περισσότερες χρήσεις.

Τέτοιες μεμβράνες μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μικρές εγκαταστάσεις που βρίσκονται σε νησιά ή σε απομακρυσμένες περιοχές που αντιμετωπίζουν έντονα προβλήματα έλλειψης κατάλληλου νερού. «Ήδη λειτουργούν δύο τέτοιες εφαρμογές στον Άγιο Νικόλαο Χαλκιδικής και σε περιοχή κοντά στο Ανατολικό Θεσσαλονίκης. Από την επεξεργασία των αποβλήτων σε μικρές εγκαταστάσεις προκύπτει νερό πολύτιμο για άρδευση σε τόπους όπου θεωρείται σπάνιο αγαθό» εξηγεί στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο Αναστάσιος Ζουμπούλης, καθηγητής στο Εργαστήριο Γενικής Ανόργανης Χημικής Τεχνολογίας, του Τμήματος Χημείας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).

Ο ίδιος τονίζει ότι η εν λόγω μέθοδος, που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο ερευνητικής δράσης σε συνεργασία με ιδιωτικές εταιρείες, χρησιμοποιεί μεμβράνες για τον καλύτερο καθαρισμό ήδη επεξεργασμένων με βιολογικό καθαρισμό αποβλήτων. Το αποτέλεσμα είναι νερό πολύ καλής ποιότητας, κατάλληλο για άρδευση, ακόμη και για κολύμβηση.

Με αφορμή την ημερίδα που θα πραγματοποιηθεί αύριο στο Κέντρο Διάδοσης Ερευνητικών Αποτελεσμάτων στην Πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ σχετικά με τις νέες διεργασίες αντιμετώπισης της ρύπανσης σε βιοαντιδραστήρες μεμβρανών, ο κ. Ζουμπούλης αναφέρεται στο βασικό πλεονέκτημα της μεθόδου, την υποκατάσταση της διαδικασίας της χλωρίωσης που συνήθως γίνεται με ισχυρά οξειδωτικά χημικά αντιδραστήρια και ενδέχεται να δημιουργεί ανεπιθύμητα τοξικά παραπροϊόντα.

Παράλληλα, σημειώνει ότι στο στόχαστρο των επιστημόνων έχουν πλέον τεθεί τρόποι αντιμετώπισης του κύριου μειονεκτήματος των μεμβρανών, εκείνου που αφορά τον καθαρισμό τους και το επακόλουθο κόστος αντικατάστασής τους. «Για να βοηθήσουμε τη μεμβράνη ώστε να δουλεύει περισσότερο χρονικό διάστημα και πιο αποτελεσματικά, χρησιμοποιούμε ορισμένα συνηθισμένα χημικά αντιδραστήρια, με τη βοήθεια των οποίων τα κολλοειδή συστατικά συγκεντρώνονται εύκολα μεταξύ τους και συγκρατώνται αποτελεσματικότερα από τη μεμβράνη χωρίς αυτή να ρυπαίνεται» σχολιάζει. Διευκρινίζει, εξάλλου, ότι ήδη δύο τεχνικές εταιρείες που συμμετέχουν στη σχετική ερευνητική δράση, μαζί με το Τμήμα Χημείας του ΑΠΘ και το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, προσπαθούν να αποκτήσουν τεχνογνωσία στη χρήση των χημικών αντιδραστηρίων και να προωθήσουν τέτοιου είδους προϊόντα στην αγορά, ώστε να είναι εφικτή η εγκατάσταση αντίστοιχων έργων σε οποιαδήποτε περιοχή της χώρας.

«Η σχετική τεχνολογία άρχισε να χρησιμοποιείται εδώ και 15 με 20 χρόνια στο εξωτερικό και εδώ και 5 χρόνια μελετάται και στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό τα ζητήματα κόστους και συντήρησης των μεμβρανών έχουν ξεπεραστεί χάρη στην καλύτερη οργάνωση και στο μεγάλο ενδιαφέρον για νερό καλύτερης ποιότητας. Το ζητούμενο για τη χώρα μας είναι η διερεύνηση των δυνατοτήτων της μεθόδου ώστε να μην απαξιωθεί η σχετική τεχνολογία» υπογραμμίζει ο καθηγητής.

Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ