Τι θα ψηφίσεις στις 5 Ιούλη μπαμπά ;
Τακτικός αναγνώστης του ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ μου έστειλε το παρακάτω αγωνιώδες
mail.
<<Τις τελευταίες ημέρες η τηλεόραση στο σπίτι μας είναι
διαρκώς ανοιχτή για να παρακολουθούμε τις εξελίξεις. Με τη γυναίκα μου αποφεύγουμε
να κάνουμε συζητήσεις μπροστά στην πεντάχρονη κορούλα μας παρόλο που και οι δυο
μας αγωνιούμε για το μέλλον όλων μας. Χθες το βράδυ, που πήγα να την βάλω για ύπνο,
πριν με καληνυχτίσει με αιφνιδίασε ρωτώντας με αγωνία στα μάτια: ‘’ Εσύ τι θα ψηφίσεις
μπαμπά ;’’ Οικογενειακά ανήκουμε παραδοσιακά στην αριστερά και το βράδυ των εκλογών
βγήκαμε κι οι τρεις μαζί να πανηγυρίσουμε την νίκη της νέας μας κυβέρνησης. Παρακολουθώ
με προσοχή όσα γράφετε και θα ήθελα την γνώμη σας για την απάντηση στην απρόσμενη
ερώτηση της κορούλας μου. Φιλικά Π.Δ.>>
Αγαπητέ αναγνώστη
Κατ’ αρχήν σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη να μοιραστείτε μαζί
μου την αγωνία που δυστυχώς απασχολεί εκατομμύρια συνανθρώπους μας.
Η χώρα μας για πρώτη φορά (στα χρόνια που εμείς ζούμε) έχει βρεθεί σε τόσο δύσκολες στιγμές.
Προσωπικά νιώθω χειρότερα κι από τις μέρες που υπήρξα δυο φορές
στόχος από ‘’αύρα’’ το βράδυ της 17 και το πρωί της 18 Νοέμβρη 1973.
Τότε είχαμε απέναντι έναν εχθρό. Μια δικτατορία.
Σήμερα ειλικρινά δεν καταλαβαίνω ποιος είναι ο αντίπαλος,
που πρέπει να αντισταθούμε και να αντιπαλέψουμε.
Ο μόνος αντίπαλος που βλέπω στον ορίζοντα είναι η πολιτική μας
τάξη που μας έφερε σ’ αυτά τα χάλια. Με τους
μεν που ασκούσαν εξουσία να κακοδιαχειρίζονται κονδύλια και δάνεια από την ευρωπαϊκή
ένωση και την αριστερά στην αντιπολίτευση να πιέζει για ακόμα περισσότερες παροχές
και χρήματα δανεικά κι αγύριστα.
Ο πραγματικός λόγος δε της αδυναμίας εύρεσης λύσης από το
2010 δεν είναι άλλος από την άρνηση των ελληνικών κυβερνήσεων να περιορίσουν τις
δαπάνες με αποτέλεσμα να καταφεύγουν στους φόρους.
Και δαπάνες αγαπητέ δεν είναι μόνο οι μισθοί και οι συντάξεις.
Είναι και τα υπέρογκα ενοίκια των χιλιάδων
κτιρίων που στεγάζουν δημόσιες υπηρεσίες με μίζες και αρπαχτές κάτω από το τραπέζι.
Είναι και οι στρατιές των συμβούλων του κάθε πολιτικού. Είναι και τα προνόμια
των πολιτικών που δεν πειράχτηκαν στο παραμικρό. Είναι τέλος η άρνηση σύσσωμης της
πολιτικής τάξης να φτιάξει επιτέλους ένα
κανονικό ευρωπαϊκό κράτος αντί να παραπαίουμε τόσα χρόνια μεταξύ ανατολίτικου παζαριού
και λατινοαμερικάνικου ναρκοκαρτέλ.
Γι’ αυτό παρακαλώ απόψε το βράδυ, μετά από ένα γλυκό φιλί για
καληνύχτα,
"Ο μόνος αντίπαλος που βλέπω στον ορίζοντα είναι η πολιτική μας τάξη που μας έφερε σ’ αυτά τα χάλια. Με τους μεν που ασκούσαν εξουσία να κακοδιαχειρίζονται κονδύλια και δάνεια από την ευρωπαϊκή ένωση και την αριστερά στην αντιπολίτευση να πιέζει για ακόμα περισσότερες παροχές και χρήματα δανεικά κι αγύριστα."
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ και επαυξάνω - γι αυτό και θα πρέπει να σκεφτούμε το μέλλον ΑΥΤΩΝ ακριβώς των παιδιών όταν φτάσουμε μπροστά στην κάλπη.