Ποια η κοινή συνισταμένη των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και του Π. Καμμένου ;

                              

Κάθε σοβαρός άνθρωπος  επιθυμεί και εύχεται η χώρα του να πορεύεται σωστά και να ευημερεί.

Για τον λόγο αυτόν ευχηθήκαμε από την αρχή στην νέα κυβέρνηση κάθε επιτυχία στο δύσκολο έργο που ανέλαβε να φέρει σε πέρας.

Κάθε άνθρωπος ή ομάδα ανθρώπων ,από την άλλη, που εκτίθεται στο κοινό, γνωρίζει ότι θα υποστεί και την ανάλογη κριτική, και αυτή η κριτική γίνεται για να βελτιώσει τα όποια λάθη πιθανόν υποπέσει.

Από την αρχή της εκλογικής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ σταθήκαμε κριτικά απέναντι του διότι διακρίναμε έντονες τάσεις λαϊκισμού στις εξαγγελίες και τις απίστευτες υποσχέσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του 4% του 2009 δεν τρελάθηκε, ξαφνικά, για να αρχίσει να τάζει πράγματα που γνώριζε πολύ καλά ότι δεν μπορεί να τα πραγματοποιήσει.

Το νέο ρεύμα στο κόμμα το έφεραν οι αθρόες προσχωρήσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ.

Οι τύποι αυτοί αφού ψήφισαν, στην κυριολεξία χωρίς να διαβάσουν, το πρώτο καταστροφικό μνημόνιο του Παπανδρέου τον Απριλη του 2010, αντιλαμβανόμενοι στην συνέχεια την παγίδα στην όποια έμπλεξαν την χώρα, μετακόμισαν με άνεση στον παρακείμενο ΣΥΡΙΖΑ, νίπτοντας τοιουτοτρόπως τας χείρας των, και σώζοντας το πολίτικο τους μέλλον, αφού είχαν κάψει πριν τη γούνα του λάου για τον οποίον κοπτονται.

Έχοντας μια σχέση αμαρτωλής εξάρτησης με την εξουσία έπεισαν και τους άπραγους του 4% να συμπράξουν για να αρπάξουν τα κάστρα και να κυβερνήσουν πάλι.

Έτσι από το 2012 ξεκίνησε ένας μαραθώνιος καταιγιστικής προεκλογικής περιόδου, με τον ΣΥΡΙΖΑ προμετωπίδα να θέλει να καταλάβει την εξουσία που, στη πραγματικότητα, διακαώς επιθυμούσαν οι εξαρτημένοι μέτοικοι του ΠΑΣΟΚ.

Φυσικό ήταν ότι για να επιτευχτεί ο στόχος της κατάληψης της εξουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να μεταλλαχτεί σε ΠΑΣΟΚ προκειμένου να αλώσει τα κάστρα με όπλα τον λαϊκισμό, την υποσχεσιολογια, τις παροχές, το πελατειακό κράτος, τις θολές θέσεις, πρακτική που δεν συνάδει με τις αρχές μιας ανανεωτικής αριστεράς σαν αυτή που μας είχε συνηθίσει ο ΣΥΡΙΖΑ του 4%.

Πριν λίγες μέρες λοιπόν είδαμε να εκπληρώνονται τα σχεδία των μετοίκων  και να κερδίζει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε χαρές και πανηγύρια.

Ήδη από την επομένη όμως άρχισαν να εμφανίζονται τα εμπόδια που θα έπρεπε να υπερβεί το 4% για να προσαρμοστεί στο άγνωστο περιβάλλον των διαρκών υποχωρήσεων από τις αρχές και την ηθική της αριστερής ιδεολογίας που ευαγγελίζονταν ως τα τώρα.

Για να φτιάξει λοιπόν κυβέρνηση, που σώνει και ντε επιθυμούσε το αδηφάγο ΠΑΣΟΚ των μετοίκων, αναγκάστηκε να συνεργαστεί με ένα παράδοξο συνασπισμό με τον εξαιρετικό τίτλο: ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑ∆ΑΣ, ΛΕΥΚΟ,ΠΥΡΙΚΑΥ ΣΤΟΣ ΕΛΛΑ∆Α, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑ∆ΟΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ-ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ.

Πάνω στην πάνδημη χαρά της Αλλαγής ποιος νοιαζόταν, τώρα, για τον συνέταιρο ;

Το ένα όμως φέρνει το άλλο- ξέρουμε όλοι από την εμπειρία μας - και όταν αρχίσουν οι παραχωρήσεις, οι εκπτώσεις και οι συμβιβασμοί ο κατήφορος δεν έχει τέλος.

Σε αυτό το επεισόδιο είμαστε τώρα θεατές όσοι πιστέψαμε ότι με το: πρώτη φορά αριστερά θα βλέπαμε ένα πρόγραμμα λαϊκών μέτρων και όχι μια επανάληψη των παλιών συνταγών εξουσίας που μαγείρευαν τόσα χρόνια τα επάρατα κόμματα που μας διοικούσαν.