Συμβάσεις υπερκείμενης βούλησης

Για όλους εμάς που έχουμε δουλέψει στην πραγματική αγορά  γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει  διαπραγμάτευση με ισχυρότερους παίκτες.

Εάν, ας πούμε, θέλεις να προωθήσεις προϊόντα σου στον μεγαλύτερο όμιλο λιανικής πώλησης προφανώς και θα υποχωρήσεις στις απαιτήσεις και στους όρους που θα σου θέσει η άλλη πλευρά.

Το αυτό ισχύει αν η άλλη πλευρά είναι το δημόσιο, για το οποίο έχει οριστεί νομικά και η έννοια τέτοιων συμβάσεων.

Αυτά εφ' όσον, βέβαια, εξαρτάσαι από την εργασία σου και δεν διαθέτεις μπάρμπα στην Κορώνη, που σε συντηρεί, ή δεν εργάζεσαι στην πραγματική αγορά αλλά σε μια εικονική πραγματικότητα όπως, ας πούμε, καθηγητής πανεπιστήμιου ή σύμβουλος ΜΚΟ.

Με την ανάληψη των πρωτοβουλιών της νέας μας κυβέρνησης παρακολουθούμε ένα παιχνιδάκι επικοινωνιακών ακροβασιών και εντυπωσιασμού, του εκστασιασμένου κοινού, που δεν ενδείκνυται για τις δύσκολες ώρες που περνά η χώρα μας.

Έμαθα στην ζωή μου τις διαπραγματεύσεις να τις κάνω στο τραπέζι και όχι στις οθόνες, στα σόσιαλ μίντια και  στις λαϊκές φυλλάδες.

Το ίδιο γνωρίζουν πολύ καλά και χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι που συντηρούμε τις οικογένειες μας,  τις επιχειρήσεις μας και την οικονομία της χώρας.

Όσοι νομίζουν ότι οι διαπραγματεύσεις για την έξοδο της χώρας από την κρίση είναι σόου και μαγκιές να πάνε σπίτι τους και να αφήσουν το πόστο σε αυτούς που ξέρουν και κατανοούν το πρόβλημα του κόσμου, που υποφέρει, και περιμένει μια λύση τώρα.