Έλα στην παρέα μας φαντάρε...

                            

Τα θεάματα ανέκαθεν χρησιμοποιήθηκαν από τις εξουσίες με σκοπό την χειραγώγηση της κοινωνίας.

Σε εποχές οικονομικής ανάπτυξης, κοινωνικής ευμάρειας  και πνευματικής έξαρσης είχαμε το φαινόμενο της αθηναϊκής τραγωδίας και σε εποχές οικονομικής ύφεσης και κοινωνικής εξαθλίωσης είχαμε τις ρωμαϊκές αρένες.

Από την δεκαετία του ’60 και μετά, όταν εξαντληθήκαν το οφέλη του μεγάλου πολέμου, η παγκόσμια οικονομία περιδινείται σε ένα φαύλο κύκλο οικονομικών και κοινωνικών αναταραχών που πολύ θυμίζουν τις περιόδους της πτώσης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Όθεν και τα θεάματα έχουν περιέλθει σε επίπεδο ρωμαϊκής αρένας με ότι αυτό συνεπάγεται για εξουσίες, καλλιτέχνες και φιλοθεάμον κοινό.

Σε αυτή την παρακμή βαδίζοντας και με τις εξουσίες να βρίσκονται σε πλήρη εγρήγορση για να διατηρήσουν τα κεκτημένα, προκαλεί γέλωτα το γεγονός να βλέπεις και να ακούς τους παράγοντες των θεαμάτων ή θεράποντες, κατά το καλλιτεχνικότερο, στην ημετέρα πατρίδα της υπερβολής, να ξεκατινιάζονται για το ποιος είναι εγγύτερα στο πόπολο.

Καμώνονται, δηλαδή, οι ανόητοι, ότι δεν γνωρίζουν σε ποιο στρατόπεδο ανήκαν τόσα χρόνια και έρχονται τώρα να πουλήσουν την λαϊκή τους καταγωγή για να εισπράξουν λαϊκή καταξίωση.

Η κρίση, στην χώρα μας, κατέστη χρήσιμη διότι απέδειξε το χάσμα που χωρίζει τις εξουσίες από τον εγκαταλειμμένο λαό.

Και εγκαταλειμμένος λαός είναι αυτός που πλήρωσε το μάρμαρο και βρίσκεται τώρα άνεργος, άστεγος και απλήρωτος.

Ενώ οι λογής εξουσίες ή δεν έχουν πάρει χαμπάρι ή απλώς υπέστησαν ασήμαντες απώλειες.

Ευνοημένοι ανέκαθεν των εξουσιών, οι παράγοντες του θεάματος, όχι μόνο αδυνατούν να καταλάβουν ποιους πρέπει να συντρέξουν, αλλά και να κατανοήσουν ότι δεν δικαιούνται υποστηρίζουν ότι στέκονται στο πλευρό του λαού, αυτοί που τόσα χρόνια υπηρετούσαν τις εξουσίες και που εξακολουθούν ακόμα να τις υπηρετούν γιατί χωρίς αυτές δεν υπάρχουν.

Δεν θέλω να αναφερθώ ονομαστικά και να σπιλώσω το όνομα κανενός.

Δεν μπορώ, όμως, να μην αναφέρω ότι όταν από την χούντα μέχρι και σήμερα εξακολουθούν, πλείστοι όσοι τέτοιοι συμπατριώτες, να είναι πρώτες φίρμες, τότε κάτι στραβό υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Διότι όταν οι φοιτητικές εξουσίες, που αναδείχτηκαν μετά την πτώση της χούντας, εξαφάνισαν από τις πανεπιστημιακές σχολές αξιότατους καθηγητές, με την μομφή του χουντικού, μόνο και μόνο επειδή δεν τους πέρναγαν στα μαθήματα, βλέπε κουκούλα προοδευτική, αλλά άφησαν αλώβητους όλους τους καλλιτεχνάδες της χούντας, αυτό από μόνο του δείχνει την αλλοτρίωση αλλά και την υποβόσκουσα συνεργασία εξουσιών και παραγόντων του θεάματος ως μορφή χειραγώγησης της λαϊκής κοινής γνώμης.