Για ενα κοστουμ...

Ασκωντας κριτικη και διαπιστωνοντας τα εγκληματικα λαθη του πολιτικου συστηματος που  μας οδηγησαν στην σημερινη καταντια ο περισσοτερος κοσμος αναρωτιεται γιατι δεν ξεσηκωνομαστε.

Σε αυτό το ερωτημα ο καθενας δινει την δικη του προχειρη ή πιο εμπεριστατωμενη απαντηση.

Εγω παλι πισευω πως ολη αυτή νιρβανα δεν επικρατει τυχαια.

Την δεκαετια του εξηντα, που οι διαδηλωσεις των οικοδομων π.χ. συνταρασσαν την πολη, τα δεδομενα ησαν εντελως διαφορετικα.

Τοτε, οι πληβειοι αυτοι, εμεναν σε μια καμαρουλα μια σταλια 2Χ3 και με την πενιχρη αμοιβη τους επρεπε να θρεψουν πεντε εξι ή και παραπανω πολλες φορες στοματα.

Ελαχιστα χρονια αργοτερα, και λιγο πριν πεσει η χουντα, οι ιδιοι ανθρωποι ξημεροβραδιαζοντουσαν στα καφενεια εχοντας στην πλατη ένα χαρτι που εγραφε 2000δρχ. Αυτό για να μην τους σηκωνουν αδικα από το χαρτι, αν δεν ηταν οι ενδιαφερομενοι διατεθημενοι να πληρωσουν αυτό το μεροκαμματο, που για πολλες κατηγοριες εργαζομενων σημαινε ένα δεκαπενθημερο εργασιας. Συγκρινομενοι, μαλιστα, με καποιους νεαρους μηχανικους, οι μεν πηγαιναν στο εργοταξιο με ΠΟΛΣΚΙ και οι οικοδομοι με ΜΕΡΣΕΝΤΕ.

Να ανοιξω εδώ μια παρενθεση και να σας πω ότι κατά την διαρκεια του εμφυλιου ενας συνταγμαρχης,  του εθνικου στρατου, μαζευε κοντα του κάθε αιχμαλωτο του ΕΛΑΣ και αφου με ηρεμο και εξυπνο τροπο του αποσπουσε την εκμυστηρευση ότι η πεινα και η ανεχεια τον ειχε βγαλει στο βουνο του εταζε ταχεια αποκατασταση της εις βαρος του αδικιας και τον επαιρνε με το μερος του.

Ετσι και στα καθ ημας την σημερον ημεραν.

Η αιτια βρισκεται στην ατομικη ιδιοκτησια που απεκτησαν εδώ και μισο αιωνα οι μαζες.

Όλα αυτά τα καλουδια του καπιταλισμου είναι σαν τις χαντρες και τα καθρεφτακια που επαιρναν οι ιθαγενεις του νεου κοσμου για να ξεπουλησουν στους ‘’ξυπνιους’’ ευρωπαιους την γη τους.

Εμεις, αντιθετα, επειδη αποκτησαμε την γη, την ροδα κι όλα τα’ αλλα  που δεν ειχαμε, ξεπουλησαμε στην κομματοκρατια μας την ανεξαρτησια μας, την ελευθερια μας, την ηθικη μας υποσταση, την αξιοπρεπεια μας,  την εθνικη μας κυριαρχια, τις συνειδησεις μας, τους εαυτους μας του ιδιους.

Γι αυτό και εγραφε ο ιδανικος αυτοχειρας ποιητης των Εξαρχειων.

Ξεπουληθηκαμε στο Γιουσουρουμ

για ένα κουστουμ, για ένα κουστουμ.  

Όμως τοτε οι μαζες τα εσπαγαν με Ριτα, κατά το προτυπο του ηγετη, και κατι τετοια ‘’αποβρασματα’’ τα περιγελουσαν και τα εφτυναν με το πρασινο σοσιαλιστικο τους σαλιο.

Γι αυτό παρακαλω μην με ξαναρωτησετε γιατι δεν ξεσηκωνομαστε.

Δεν μας αφηνει το βαρος της ιδιοκτησιας και των χιλιαδων λιλιων γυρω μας να σηκωθουμε καν, ποσο μαλλον να ξεσηκωθουμε.

Καληνυχτα σας και καλη σας επετειο ενος παλαι ποτε εθνικου ‘’οχι’’.

Αν εχει μαλιστα και λιακαδα θα γεμισουν οι ψαροταβερνες και οι ψησταριες για να παρηγορηθουμε για την κριση που μας μαστιζει.