Φως, περισσότερο φως, Αγία μου Παρασκευή

                               

Ανήμερα της Αγίας Παρασκευής  δόθηκαν στην κυκλοφορία, στις 12 το μεσημέρι, τέσσερις νέοι σταθμοί του μετρό που οδηγούν στην παραλιακή ζώνη.

Η επιλογή της ημέρας και της ώρας δεν είναι τυχαία.

Έγινε για να θυμίσει στους κατοίκους του ομώνυμου προαστίου το απίστευτο πάθημα τους.

Θα θυμάστε ότι κάποιοι,  στο προάστιο αυτό, εμπόδισαν με τις γνωστές ‘’προοδευτικές’’ μεθόδους της ντουντούκας, των κουρελοπανό  και του μπάχαλου να γίνει ο σταθμός του μετρό στην κεντρική πλατεία που βρίσκεται και ο ιερός ναός και αποτελεί ορόσημο για όλη την ανατολική Αττική.

Όλα τα Μεσόγεια την Αγία Παρασκευή είχαν ως  εγγύτερο σημείο επαφής με τον ‘’πολιτισμό’’ αφού εκεί τελείωνε η πάλαι ποτέ τέως διοίκησις πρωτευούσης.

Κι όμως αυτό τον εμβληματικό χώρο κάποιοι θεώρησαν ότι έπρεπε να τον εξαιρέσουν και να τον αποκόψουν από την εξέλιξη και την πρόοδο.

Όταν άλλοι δήμοι έκαναν εκκλήσεις να τους περιλάβουν στην χάραξη των γραμμών, κάποιοι στην Αγία Παρασκευή αποφάσισαν ότι το μετρό αποτελεί όχληση και όχι εξυπηρέτηση, πρόοδο, ταχύτητα, άνεση και κυρίως προστασία του περιβάλλοντος από τους ρύπους των Cayenne  των Wrangler και των Icarus.

Η τοπική κοινωνία ολιγώρησε, αδιαφόρησε, αποστασιοποιήθηκε για άλλη μια φορά κι άφησε τους εγκάθετους της ‘’προοδευτικής’’ ανοησίας να επιβάλλουν την αδιανόητα λανθασμένη άποψη τους.

Αναρωτιέμαι σήμερα πόσοι άραγε  αυτοσιχτιρίστικαν όταν είδαν τις νότιες γειτονιές να αποκτούν σταθμούς που θα τους μεταφέρουν από το Ελληνικό στο Σύνταγμα σε 14’ όταν εκείνοι θα ξεροσταλιάζουν στην Μεσογείων να περάσουν τα στενά των Δαρδανελίων, των Δερβενακίων και της Κλεισούρας για να φτάσουν κάθιδροι μετά από μια ώρα, στην καλύτερη, στο ίδιο σημείο ;

Και το ρημάδι, που θα έχει κάψει και πολλά λίτρα παραπάνω πανάκριβης και ρυπογόνου βενζίνης, που θα το ακουμπήσουν ;

Γιατί αν πούμε για λεωφορείο ξεχάστε το. Μεσημέρι  θα προσεγγίσετε το κέντρο.

Όμως όλα αυτά ωχριούν μπροστά στην νίκη που κατήγαγαν τότε οι ‘’προοδευτικές’’ δυνάμεις. Με τα ηρωικά κορμιά τους εμπόδισαν το κέντρο της γειτονιάς να αποκτήσει σταθμό του μετρό που εύκολα θα  μετέφερε τους κατοίκους,  πέρα από το κέντρο, από το  αεροδρόμιο μέχρι το λιμάνι του Πειραιά, αντίκρυ στις δυτικές συνοικίες και σε λίγο μέχρι την Γλυφάδα.

 Τι κέρδισαν ; Μα ότι και αυτοί που αρνούνται τις βιολογικές επεξεργασίες αποβλήτων, τα εργοστάσια επεξεργασίας απορριμμάτων και την οποιαδήποτε καινοτομία που το επαρχιώτικο μυαλό τους αδυνατεί να εννοήσει.

Αυτοί  έχουν μείνει ακόμα στα χαρακώματα του εμφυλίου και στην παντιέρα ρόσα που θα τους ορίσει κομισάριους να τρων να πίνουν και να εξουσιάζουν.

Σταλινίσκοι της κακιάς ώρας που προτιμούν το τέλμα. Την ασάλευτη στασιμότητα του βάλτου από το σαρωτικό κύμα της προόδου και της ευημερίας που θα φέρουν τέτοια έργα. Έργα που θα μας εξομοιώσουν με τους άλλους λαούς της δύσης αντί να παραμένουμε σε ένα φονταμεταλιστικό ανατολικό τόξο των εταίρων της σοσιαλιστικής διεθνούς του αραβικού κόσμου και των αποτυχημένων του ευρωπαϊκού νότου.

Όσον αφορά την δωδεκάτη ώρα επελέγη για να θυμίσει σε όλα τα ‘’προοδευτικά’’ απολιθώματα ότι έφτασε  πλέον η ώρα  που η ίδια η κοινωνία θα τους εκβράσει από  τους κόλπους της. Η δε  ιστορία θα τους καταγράψει σαν τους  τελευταίους  των  υπανάπτυκτων και καθυστερημένων νοσταλγών ενός κοινωνικού πειράματος που άφησε πίσω του κομμάτια και θρύψαλα.