Από τον Γκοτζαμάνη στον Ρουπακιά

Φίλος μου, που παραθέριζε με σκηνή στην Χαλκιδική στα τέλη της δεκαετίας του ’80, έτυχε να βρεθεί πλάι πλάι με τον Γκοτζαμανη που παραθέριζε κι αυτός με την οικογένεια του.

Ο φίλος μου Πόντιος που είχε έρθει στην Ελλάδα το 1966 δεν γνώριζε πρόσωπα και καταστάσεις.

Ο Γκοτζαμανης βρήκε τον κατάλληλο άνθρωπο να του πει ποιος είναι και πόσο τον αδίκησε η ελληνική Πολιτεία.

Το προφίλ αυτών των ανθρώπων δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο.

Το συναντάμε σε πολλούς  ανθρώπους  των λαϊκών συνοικιών, των χαμηλών εισοδημάτων και της μειωμένης ευφυΐας.

Είναι οι ίδιοι τύποι ανθρώπων που τρέχουν στα κανάλια να λύσουν τα προβλήματα τους μπροστά στις κάμερες και στα μικρόφωνα.

Είναι όσοι πιστεύουν τους τηλεαστέρες και τους τηλεπολιτικούς σε ότι τους πουν και σε ότι τους τάξουν.

Είναι ο καθένας από εμάς που είναι έτοιμος να κάνει την όποια εκδούλευση προκειμένου να «κερδίσει» κάτι. Άλλος  δόξα, άλλος χρήμα, άλλος δημοσιότητα, άλλος μια εργασία ή ένα χαρτζιλίκι.

Κάνεις δεν ξέρει που θα φτάσει ο «ευεργέτης» όταν έχεις προσφύγει γονυπετής να εκλιπαρήσεις για μια εξυπηρέτηση.

Τέτοιου είδους «ευεργεσίες» είχαν λάβει και ο Γκοτζαμάνης , τότε στην Τούμπα, και ο Ρουπακιάς, τώρα στην Αμφιάλη.

Παρακρατικοί οι «ευεργέτες», τότε, με άκρες στην Χωροφυλακή και ουρά μέχρι το παλάτι.

Εκλεγμένοι οι «ευεργέτες», σήμερα, από ένα ποσοστό του εκλογικού σώματος που φέρνει την ΧΑ στην τρίτη θέση.

Είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι φασίστες και νεοναζί ;

Όχι όπως δεν ήσαν και κομμουνιστές όταν η φτώχεια, η άγνοια και η ευπιστία τους έβγαλε αντάρτες στα βουνά στον εμφύλιο.

Είναι η φτιαξιά τους τέτοια να πέφτουν θύματα του κάθε επιτήδειου.

Είναι ο μέσος καταναλωτής που πάνω του στοχεύουν οι γελοίες διαφημίσεις των μεγαλοεπιχειρήσεων.

Είναι ο εύκολος τηλεθεατής που θα καταναλώσει τα σκουπίδια του κάθε MEGAλου καναλιού.

Είναι ο βολικός θεατής των επιθεωρήσεων και των καψουροτραγουδων της πίστας.

Είναι οι χιλιάδες νέοι που τρέχουν να συμμετάσχουν στα γελοία ριαλιτι με την ελπίδα ότι θα κάνουν καριέρα.

Είναι με μια λέξη όλοι οι συμπολίτες μας που στερήθηκαν της ελληνικής παιδείας με την παρέμβαση των πολιτικών του σκληρού ροκ που έκλειναν τα σχολειά έκαιγαν τα βιβλία έκαναν καταλήψεις και κατέστρεφαν εξοπλισμούς και σχολικό υλικό ατιμώρητοι.

Απαίδευτοι, ανέτοιμοι και ανέντιμοι παραδόθηκαν στην κοινωνία χωρίς προσόντα και εφόδια στις αποσκευές τους και αφέθηκαν να αρμενίζουν στους οχτώ ανέμους.

Φελλοί και πούπουλα χωρίς έρμα παρασυρόντουσαν όπου φυσά ο άνεμος και ήταν τα εύκολα θύματα για κάθε χρήση από κάθε πονηρό «ευεργέτη».

Γονείς έτρεχαν τα κοριτσάκια τους μινιφορούντα  να μετάσχουν στα τηλεοπτικά σόου και να κάνει ζουμ η κάμερα στους γυμνούς μηρούς τους.

Δεν ήξεραν, δεν καταλάβαιναν, δεν υποψιαζόντουσαν ;

Γνώριζαν και παραγνώριζαν αλλά το χρώμα του χρήματος καλύπτει όλα τα άλλα και προκειμένου να κάνουν τα κορίτσια τους σταρ με εξωτικά ονόματα και παράδες με ουρά αδιαφορούσαν για όλα τα επακόλουθα της επιλογής τους.

Μια τέτοια υποκριτική κοινωνία, όπως γράψαμε κι εχτες, έχει πάψει από καιρό να εμφορείται από οράματα, ιδεώδη και ηθικές αρχές.

Με γνώμονα το χρήμα και την επιτυχία, με οποιοδήποτε τίμημα, είναι πολύ εύκολο να βρεθεί υποχείριο του κάθε «ευεργέτη», του κάθε κακόβουλου, του οποιουδήποτε μπορεί να χειραγωγήσει και να κατευθύνει τον άπραγο , τον φουκαρά ή τον αχόρταγο να εφαρμόσει εκόντα άκοντα την κάθε επιθυμία και διαταγή.