Μεγάλες προσδοκίες.

-Ξυπνάτε ρε!

 -Μας  ψεκάζουν!

 -Γιατί  δεν βγαίνουν ένα εκατομμύριο άνθρωποι στο δρόμο!

 Είναι  μερικές από τις ατάκες που θα έχετε ακούσει σίγουρα να διατυπώνονται από γνωστούς και αγνώστους σας.

Υπάρχει μια διάχυτη αγωνία- προσδοκία  ορισμένων να γίνει μια κοινωνική  εξέγερση και μάλιστα τώρα, χθες αν ήταν δυνατόν.

Λυπάμαι που θα τους απογοητεύσω αλλά μάλλον με τον πόθο θα μείνουν.

Από μια διαίσθηση αυτοσυντήρησης η κοινωνία δεν ρισκάρει να ξεσηκωθεί όπως της τραγουδούν μαυλιστικά στο αυτί οι σειρήνες της καταστροφής.

Εξάλλου ο κόσμος δεν έχει ακόμα παλαβώσει ν’ ανοίξει ξαφνικά την πόρτα του και να βγει στο δρόμο να φωνάζει.

Αυτά τα πράγματα, πέρα από την κοινωνική ωρίμανση, χρειάζονται και ένα συντονισμό και αυτός δεν υπάρχει από πουθενά.

Τα κόμματα μάλλον παίζουν μεταξύ τους κάποιο θέατρο βολεμένα πίσω από προνόμια και υπέρογκες κρατικές επιχορηγήσεις.

Από την άλλη μεριά ο  κόσμος κατανοεί και συναισθάνεται τις προσπάθειες που κάνουν οι εταίροι μας και η ελληνική κυβέρνηση να φέρουν την χώρα σε μια καλύτερη θέση.

Σίγουρα έγιναν πολλά λάθη, εδώ και δεκαετίες και τα χειρότερα κατά την  περίοδο του 2009-2010, με τους χειρισμούς της σοσιαλιστικής κυβέρνησης που δεν ήξερε που πατούσε και που βρισκόταν.

Σήμερα, όμως και μετά από μια σειρά παλινδρομήσεων και ακροβατισμών, η κυβέρνηση προσπαθεί, με αργά βήματα  είναι η αλήθεια, να βάλει μια τάξη.

Στο δρόμο αυτόν, που είναι σπαρμένος  με ζιζάνια, βγάζουν  κάθε λίγο το κεφάλι τους  οι επιβάτες – πολίτες και ατενίζουν με μια στωικότητα το μέλλον.

Γνωρίζουν ότι και οι ίδιοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών για το στραβοπάτημα της χώρας και γι αυτό δείχνουν και αυτή την ανοχή, ως προς τα απανωτά μέτρα και την αντοχή, ως προς την εφαρμογή τους.

Αυτό βλέπουν και οι «φίλοι» μας, της άλλης οικονομικής σχολής, που τυπώνουν αράδα χρήμα, και ποντάρισαν στην χρεοκοπία της πατρίδας μας και λυσσάνε να σκαρώνουν πρωτοσέλιδα στις έγκριτες  κίτρινες φυλλάδες τους με φανταστικές ιστορίες.

Προσπαθούν να δείξουν ότι δήθεν τους έπιασε ο πόνος για τα βάσανα του ελληνικού λαού και συστήνουν χαλάρωση των μέτρων και άλλες ψυχοπονιάρικες συνταγές για εμάς τα «φιλαράκια» τους.

Όταν άνοιγαν πυρ το Δεκέμβρη του 44 δεν είχαν τόση μεγαλοψυχία.

Ούτε όταν σχεδίασαν και έστησαν τον εμφύλιο ούτε όταν έστηναν Παρθενώνες στην Μακρόνησο.

Τώρα τους έπιασε ο πόνος επειδή ηγείται μια Γερμανία που, με ευαγγέλιο την λιτότητα, προσπαθεί να βρει λύση στο πρόβλημα του ελληνικού χάους.

Σε χαώδη κατάσταση βρίσκεται οτιδήποτε  αφορά το ελληνικό δημόσιο, αποτέλεσμα της παράλογης και εγκληματικής πολίτικης υπερδανεισμού που έριξε τη χώρα στα δίχτυα των μνημονίων.

Προσλήψεις επί προσλήψεων αντιπαραγωγικών δημοσίων υπαλλήλων σε ρόλο ξέγνοιαστων καταναλωτών.

Ενοικιάσεις επί ενοικιάσεων κτιρίων για τη στέγαση άχρηστων οργανισμών και υπηρεσιών χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα.

Ρεμούλες, απάτες, μίζες και παντοειδείς κομπίνες από πολιτικούς και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και ότι άλλο βάλει ο νους σας, όλα τα είχε ο μπαχτσές.

Μια απίστευτη σπατάλη στα όρια της διασπάθισης δημοσίου χρήματος  που αύξανε τα χρέη για να βολεύει ημετέρους.

Όλα αυτά τα γνωρίζουν άριστα οι παρεπιδημούντες την Ιερουσαλήμ και γι αυτό δεν έχουν το ηθικό να βγουν στους δρόμους, να ξυπνήσουν, να σηκωθούν από τον καναπέ και άλλα καλλιτεχνικά που τους προτρέπουν οι ξερογλειφόμενοι επίδοξοι επιβήτορες της προοδευτικής εξουσίας.

Γι αυτό και σας λέω ότι θα μείνουν με την όρεξη να λοξοκοιτάζουν αλληθωρίζοντας την καρέκλα.