ΕΔΩ ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ.

Διαφήμιση κλιματιστικού παρουσιάζει μια οικογένεια, που έχουν, κατακαλόκαιρο, μετατρέψει το σπίτι τους σε ψυγείο.

Έτσι διατηρούν την τροφή του κατοικίδιου πιγκουΐνου(!) στην κρεμάστρα, τα παγάκια του συζύγου στο συρτάρι και το παγωτό στο μπουφέ.

Σαν να μην έφτανε το ένα ατόπημα ο ‘’καλός’’ διαφημιστής παρουσιάζει πατέρα και γιο ‘’ανάπηρους’’  να ζητούν τα πάντα από μια μάνα  Παναγιωταρά.

Και τρίτο και φαρμακερό το παιδί που πεινά να ζητά να χορτάσει με παγωτό.

Τόσα στραβοπατήματα σε ένα διαφημιστικό μήνυμα λίγων δευτερολέπτων δεν νομίζω να έχουν ξαναγίνει.

Θα μου πείτε εδώ ο κόσμος καίγεται κι εσύ ψάχνεις ψύλλους στ’ άχυρα.

Κι όμως, φίλοι μου, αυτοί που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, αν ήσαν πιο σοβαροί και μετρημένοι,  σήμερα η κατάσταση θα ήταν πολύ διαφορετική.

Και τα διαφημιστικά σποτάκια, αλλά και οι πολύωρες εκπομπές, πρέπει να περνούν μηνύματα και συμπεριφορές που να σπρώχνουν την κοινωνία εμπρός.

Γνωρίζουμε όλοι ότι μια ώριμη κοινωνία θα απαιτήσει και θα επιδιώξει να κυβερνηθεί από ανάλογα σοβαρά, ηθικά και αποτελεσματικά πρόσωπα, που θα φέρουν σε πέρας με επιτυχία την αποστολή τους.

Όταν τα πρότυπα που προβάλλονται από  τα ‘’μέσα’’, που διαμορφώνουν άποψη, είναι αναχρονιστικά, κακομαθημένα, τεμπέλικα, πονηρά, μάγκες και γοργόνες, τότε  τα μέλη της κοινωνίας, μικρά και μεγάλα, σε μεγάλο ποσοστό θα παρασυρθούν, θα ξεστρατίσουν και θα προστεθούν στο μεγάλο κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που νοσεί χωρίς, ίσως, να το εννοεί.

Αυτό το κομμάτι είναι, δυστυχώς, πολύ εύκολα χειραγωγήσιμο και τα κόμματα, και  οι λογής μαναντζαραίοι, σπεύδουν να επωφεληθούν και το μανιπουλάρουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο

Είναι αυτή η άχρωμη, άγευστη και άοσμη μάζα που σέρνεται πίσω από κάθε έναν που τάζει τα πιο πολλά και τα πιο φανταχτερά καλούδια.

Για μια ζωή άνετη, χωρίς σκοτούρες, που η παράταξη θα έρθει και θα λύσει,  μαγικά, όλα τα προβλήματα ενώ εμείς θα καθόοοοοομαστε και θα εισπράττουμε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και άλλα τέτοια γαργαλιστικά δωράκια ,που θα ρίχνει ο πατερούλης, από μια τρύπα του ουρανού, εδώ κάτω σ’ εμάς τον περιούσιο λαό του.

Τέτοια ονείρατα είχαμε ξαναδεί στο παρελθόν και όταν ξυπνήσαμε τρίβαμε τα μάτια μας από τις δυσάρεστες εκπλήξεις που μας περίμεναν.

Επειδή ο Γκεμπελς όμως ζει και βασιλεύει και επιβεβαιώνεται καθημερινά η κουβέντα του πως : ‘’όσο πιο μεγάλο είναι το ψέμα που θα πεις, τόσο πιο εύκολα θα το χάψει ο κόσμος’’ γι’ αυτό και οι πολιτικοί εξακολουθούν, ακόμα, να τάζουν με την ακράδαντη πεποίθηση ότι ακόμα και το πιο έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται.

Τα κόμματα, που μας διαφεντεύουν τέσσερις δεκαετίες τώρα, δεν θέλουν μια κοινωνία ώριμη, αποφασιστική και με απαιτήσεις για εθνική και κοινωνική πρόοδο.

Θέλουν να κρατούν χαμηλά το  επίπεδο σε στάδια ατομικού βολέματος και προσωπικών εξυπηρετήσεων.

Δεν θέλουν την κοινωνία συνειδητοποιημένη και με στόχους υψηλούς, διότι αυτό θα είναι εμπόδιο στα συμφέροντα τους, που είναι η διατήρηση του τέλματος που επέβαλαν με τις πρακτικές τους τόσα χρόνια.

Μην βαυκαλίζεστε ότι τα κόμματα έχουν διαφορές μεταξύ τους και θα έρθει ο μεσσίας να σας σώσει από την καταστροφή.

Μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία τους θα σας πείσει.

Πως συμφωνούν, όλοι μαζί, στα μισθολογικά τους.

Στην χρηματοδότηση των παρατάξεων τους και από τον προϋπολογισμό και από τις τράπεζες.

Στα ποσοστά των διορισμών των κομματικών στρατών στο δημόσιο.

Στην ασυλία που απολαμβάνουν  καταπατώντας την αρχή της ισονομίας που οι ίδιοι έχουν ψηφίσει.

Στην διατήρηση του υπέρογκου και σπάταλου κράτους που τους εξασφαλίζει δεξαμενή ευπειθών ψηφοφόρων και βόλεμα ‘’ημετέρων’’.

Με την πρακτική ο ένας κόβει κι ο άλλος ράβει έφτιαξαν έναν ιστό και μας έκλεισαν όλους μέσα και μας ρουφούν σιγά-σιγά τους χυμούς μας μέχρι να μας ξεζουμίσουν.

Παρατηρήστε με προσοχή ποιοι βρίσκονται στην εξουσία.

Όλοι αυτοί που προέτρεπαν τόσα χρόνια στην ανυπακοή, στην αδικία, στην διαστρέβλωση των εννοιών, στις καταλήψεις, στην λούφα και την παραλλαγή.

Μακριά από κάθε αρχή ενός κράτους δικαίου σύγχρονου και παραγωγικού.

Μόνη σπουδή η κατάληψη της εξουσίας, όπως  εκπαιδευτήκαν, για να μοιράσουν σαν λάφυρα, το βόλεμα, τα βύσματα, να ικανοποιηθούν  οι κολλητοί, οι κουμπάροι, τα τζάκια, τα ρετιρέ  και τα πάσης φύσεως παράσιτα, που ενδημούν δεκαετίες στις αυλές τους, τα σπίτια και τις οργανώσεις τους.

Με τέτοια καμώματα ο τόπος βυθίζεται στα δανεικά και την οικονομική, κοινωνική και διεθνή απαξία.

Έναν ελληνισμό, που μέχρι και τον 19ο αιώνα  κυριαρχούσε σε όλη τη Μεσόγειο, τη Μαύρη θάλασσα και την ανατολική και κεντρική Ευρώπη, τον έφτασαν να σέρνεται πίσω από δόσεις και δοσίματα σαν τον τελευταίο επαίτη.

Έτσι, λοιπόν, όπως πρέπει να τιμωρήσουμε τους κακούς διαφημιστές, αγνοώντας το προϊόν που θέλουν να μας πλασάρουν, έτσι πρέπει να απαιτήσουμε και από τα κόμματα και τους πολιτικούς να εγκαταλείψουν τις παρωχημένες συνήθειες τους και να κοιτάξουν την κοινωνία, που μέχρι σήμερα βρίσκεται εκτός πολιτείας, και την χώρα και όχι τους ‘’φίλους’’ και την κομματική μπάζα.

Αυτούς, που θα αποδείξουν ότι διαθέτουν αυτά τα χαρακτηριστικά, θα εμπιστευτεί ο ώριμος λαός και όχι τον κάθε καιροσκόπο, που έρχεται να ικανοποιήσει στη ράχη μας  την εγωπάθεια του ή να εκτελέσει τις επιθυμίες των ντόπιων και ξένων υποστηρικτών του.