Σιγά μην κλάψω...

Με αφορμή τους θρήνους,  που αναπέμπουν οι Ιερεμιαζουσες μοιρολογίστρες των συντεχνιών της λούφας και της τούφας,  θέλω να υπενθυμίσω στους λησμονούντες  παλαιότερους και να πληροφορήσω τους μη γνωρίζοντες νεότερους ότι η ΕΡΤ ήταν ένα χουντικό προπαγανδιστικό κατασκεύασμα του 1968 και σαν τέτοιο συνέχισε και απόθανε.

Χωρισμένο τότε σε ΕΙΡ(Τ) και ΥΕΝΕΔ πρόβαλε ανά την επικράτεια τα ‘’έργα’’ της χούντας με πρωταγωνιστές τον Παττακό με το μυστρί, τον Μακαρέζο σε ρόλο Τσοβόλα και τον Παπαδόπουλο να γαυγίζει σαν Αντρέας ή σαν Γιωργάκης ένα πραμα (το έχουν οι Αχαιοί αυτό το κουσούρι, θυμηθείτε και τον Κουτσογιωργα).                                                              Παράλληλα πρόσφερε θεάματα στο πόπολο όπως τον ‘’άγνωστο πόλεμο’’ και  άλλα καλλιτεχνήματα εγχωρίου αλλά και   αμερικανικής  κουλτούρας αλλά  και ποδόσφαιρο με τις ώρες για να αποβλακώνεται τόσο ο γυναικείος όσο και ο ανδρικός πληθυσμός.

Τώρα πως οι ‘’προοδευτικοί’’ συνιστώντες και συνιστάμενοι επιμένουν στην λειτουργία αυτού του εκτρωματικού σούργελου της Μπίλιως (έλα … στο τόπο σου,) της Έλλης (άστα τα ματάκια σου ανακατωμένα), του Σπύρου (άντε γεια) και των άλλων σοσια-ληστών στην μάσα και στην αρπαχτη δεν δύναμαι να εννοήσω.

Ίσως γιατί στη ζωή μου υπήρξα πάντα πολίτης Αθηναίος και  ουδέποτε οπαδός  του όποιου ρήτορα, σοφιστή ή στρεψόδικη.  

Μέχρι και ο lefteristas, αυτός ο άλλος Λε Πα του βρώμικου 89 και  μαντρόσκυλο του ΔΟΛ, ‘’αγανάκτησε’’ χθες και τουιταρησε ότι το 1984 ο Κατσιφάρας ( αυτός που είχε καημό γιατί δεν τον ήξερε ο θυρωρός του και το χρωστούσε στον Αντρέα που τον έκανε γνωστό) περιδιάβαινε τους διαδρόμους της Santa με ένα μπουκάλι καμπάρι στο χέρι και διάλεγε τις κοπελίτσες που του έστελναν οι βουλευτές για να τις προσλάβει στο ευαγές ίδρυμα (μιλάμε ότι είχε πέσει… αλύπητη).

Σας θυμίζουν όλα αυτά κάτι από ‘’λούφα και παραλλαγή’’ και’’ βιος και πολιτεία’’ και δεν έχετε άδικο γιατί αυτά ακριβώς κατήγγειλε τότε ο Περράκης  αλλά περί άλλα τύρβαζαν τότε οι εφαπτόμενες και το γράμμα έπεσε στο κενό και έμεινε και η σχετική έκφραση.

Δεν γνωρίζω αν οι συγκεκριμένες έχουν περατώσει τον εργασιακό τους βίο ή ακόμη διακονούν το παλαιότερο του κόσμου επάγγελμα αλλά θαρρώ πως ήρθε η ώρα ο καθένας να αναλάβει τον εαυτό του και τις ευθύνες του και να μη γίνεται φόρτωμα στις πλάτες ενός λαού που έχει πια αρκετούς ρεμπεσκέδες ταΐσει εδώ και δυο αιώνες.

Αυτά για την ιστορία και με το καλό να έρθει και η ώρα και των υπολοίπων κάστρων της συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας και  τεμπελχανιάς.

Σε όσους δε χύνουν πικρά δάκρυα θέλω να θυμίσω ότι τον τελευταίο χρόνο στα κρατικά κανάλια το μόνο που βλέπαμε ήταν το κρόουλ των απεργιακών κινητοποιήσεων,  τις μουγκές αθλητικές  μεταδώσεις και την  μοναδική ‘’θεά’’ Αθηνά Σαλαγγούδη που μάλλον γι’ αυτήν ο θρήνος και ο οδυρμός που ρίχνουν οι μοιρολογίστρες της καταστροφής  επειδή θα χάσει η Βενετιά τέτοιο κελεπούρι.

Ταύτα και μένω

Νίκος Κουρνόγαλος