Ένα, δυο, τρία, πολλά Πολυτεχνεία

 

                                 

Στο αίμα μας τις έχουμε τις αναμπουμπούλες, τις συμπλοκές και τις συρράξεις.

Από τις είκοσι  δεκαετίες της σύγχρονης ιστορίας μας μόνο τις έξι τελευταίες δεν είχαμε πολεμικά μπλεξίματα.

Το μοναδικό εμπόλεμο σκηνικό που έζησαν οι τελευταίες γενιές ήταν αυτό του Πολυτεχνείου.

Τόσο πολύ δε μέτρησε η αφήγηση του στον ψυχικό τους κόσμο, που από τότε κάθε φουρνιά θέλει διακαώς να κατασκευάσει το δικό της Πολυτεχνείο.

Με τη λογική αυτή ξεκίνησαν οι σχολικές καταλήψεις, για να ακολουθήσουν οι φοιτητικές, οι συνδικαλιστικές, των τοπικών αυτοδιοικήσεων, των οργανισμών και πάει λέγοντας.

Σε όποιον δεν άρεσε ο καφές που του έφτιαχναν το πρωί κοτσάριζε και μια κατάληψη και φαντασιωνόταν ότι ζούσε το δικό του Πολυτεχνείο.

Κάτι τέτοιο  ζούμε και σήμερα με την ΕΡΤ.

Αυτοί που μέχρι χτες την σιχτίριζαν, σαν κέντρο κυβερνητικής προπαγάνδας και παραπληροφόρησης, έτρεξαν να την υπερασπιστούν από τα χέρια της ‘’χούντας’’.

Επειδή το αίμα μας βράζει, ως προανέφερα, έχουμε και μια τάση να μπερδεύουμε τα πράγματα και εκεί που φτύναμε να σπεύδουμε να γλείφουμε .

Δεν ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε και αυτό φαίνεται και από τις απαντήσεις των δημοσκοπήσεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα με τον Σαμαρά καταλληλότερο για πρωθυπουργό !

Όπως δεν έχουμε ακόμα αποφασίσει αν θέλουμε περισσότερο κράτος στη ζωή μας ,που θα πει φόροι κι άλλοι φόροι και ξανά μανά φόροι ή προτιμάμε να περάσουν οι επιχειρήσεις στα χέρια των επιχειρηματιών, που είναι και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι και το κράτος να τους ελέγχει, που είναι και ο πραγματικός του ρόλος.

Οι πονηροί βεβαία συγκλίνουν στη πρώτη επιλογή επειδή τόσα χρόνια έβρισκαν τρόπους να διαφεύγουν την φορολόγηση τους και θαρρούν πως θα συνεχίσουν το ίδιο βιολί.

Όλα τα ωραία πράγματα, όμως, έχουν κάποτε ένα τέλος.

Συνελήφθημεν κλέπτοντες οπώρας.

Δεν εννοώ το ‘’μαζί τα φάγαμε’’ του κακοηθέστατου.

Εννοώ ότι στην κατρακύλα όλοι βάλαμε το χεράκι μας και σπρώξαμε, ο καθείς με το τρόπο του, το κάρο, που μας κουβαλούσε, στον κατήφορο.

Άλλος συνειδητά, άλλος ασυνείδητα, άλλος αδιαφορώντας, άλλος απέχοντας.

Όλοι, όμως, απωλέσαμε την ιδιότητα του πολίτη και ενδυθήκαμε τον μανδύα του ψηφοφόρου.

Από συμφέρον, από άγνοια, από εμπάθεια, από εκδίκηση, από μικρόνοια, από χίλιους διαφορετικούς λόγους, απεμπολήσαμε τα δικαιώματα μας, μα και τις υποχρεώσεις μας , ως πολίτες, και τα εκχωρήσαμε σε δημαγωγούς,  σοφιστές και στρεψοδίκες να τα διαχειριστούν  κατά πως τους βόλευε.

Κι εμείς το ρίξαμε στο καλαματιανό, στο τσάμικο, στη ρεγγε, ξεχνώντας τη λαϊκή προτροπή ‘’χόρευε κυρά και σειου κι έχε κι έννοια του σπιτιού’’

Εμείς το σπίτι μας το είχαμε εγκαταλειμμένο στα χέρια τους .

Τώρα που μας ήρθε ο λογαριασμός θυμηθήκαμε ο καθ’ ένας να σηκώσει τη σημαία της επανάστασης και να υποδυθούμε τη Δαμανάκη, τον Ανδρουλάκη, τον Χατζησωκρατη και τις άλλες εμετικές φιγούρες που εξαργύρωσαν, με τα τριάκοντα αργύρια της βουλευτικής έδρας,  τα νεανικά τους  πιστεύω.

Όμως δεν παίζεται έτσι το παιχνίδι σύντροφοι.

Η εξουσία, σε κάθε της μορφή, έχει αυταρχικό χαρακτήρα και όσοι  το αποσιωπούν αυτό βλάπτουν σοβαρά την αντικειμενικότητα.

Όταν ο Ριζοσπάστης απολύει προσωπικό τηρείται σιγή ιχθύος.

Το ίδιο ισχύει και για τα δυόμιση εκατομμύρια ανέργους που τους πέταξαν σαν την τρίχα από το ζυμάρι.

Όταν απολύονται υπάλληλοι κρατικής επιχείρησης  γιατί πρέπει να γίνει επανάσταση, να πέσει η κυβέρνηση, να βγουν κουμπούρια, να έρθει, εν τέλει, ο Αλέξης στην εξουσία;

Το κράτος δεν είναι εργοδότης ;

Δεν έχει δικαίωμα να κρίνει αν του χρειάζεται η όχι ο εργαζόμενος και η επιχείρηση που λειτουργεί ;

Και αν λειτουργεί με λάθος τρόπο δεν πρέπει να τον διορθώσει ;

Ας μου απαντήσουν παρακαλώ οι θρηνωδοί  της μεγάλης απώλειας των ματιών της Έλλης και των άλλων 699 δημοσιογράφων, που έσπευσαν να προστατεύσουν τα υπόλοιπα μέλη της μεγάλης φαμίλιας των ‘’ευγενών’’ επαγγελματιών της ενημέρωσης.

Η ‘’Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει’’ φαμίλια που εφαρμόζει χουντικές μεθόδους ‘’αποφασίζουμε και διατάζουμε’’ στις απεργιακές της κινητοποιήσεις και που κλείνει ότι ώρα θέλει τα μικρόφωνα, τις κάμερες και τα πιεστήρια, βγήκε να υπερασπιστεί τα ιερά και τα όσια των γλεντζέδων της κρατικής τηλοψίας με τα λεφτά των άνεργων και των νηστικών.

Κοντά σ’ αυτούς και η Χουκλη με τα 1500 ευρώ μεροκάματο στην ΕΡΤ των χρυσών εποχών του παρ’ τα όλα.

Ας μου απαντήσουν ακόμα όλοι οι ευαίσθητοι ‘’προοδευτικοί’’,  όταν κατέβασαν οι συνδικαλιστές της ΕΡΤ τον διακόπτη του EURONEWS  και μας απέκοψαν την ενημέρωση από το πανευρωπαϊκό δίκτυο που εκπέμπει και στη γλώσσα μας αυτό δεν ήταν φασισμός ;

Ή φασισμό και χούντα βαφτίζουμε μόνο ότι μας βολεύει ή μας πείθουν ότι είναι τέτοιο  οι επιτήδειοι της ‘’ενημέρωσης’’;

Ας συνειδητοποιήσουν όλοι αυτοί, που μετέτρεψαν το δημόσιο σε τσιφλίκι τους και επιμένουν να το κρατήσουν έτσι, ότι η κοινωνία πάει μπροστά και αυτοί μένουν πίσω.

Και επειδή το άδικον ουκ ευλογείται η ώρα της κρίσης δεν θα αργήσει να έρθει και τότε ο καθείς θα λάβει ανάλογα με τα πεπραγμένα του.