Ο εκσυγχρονισμός δεν έχει πια κρατική στάση.

Δεν ξέρω πως τα καταφέρνουμε στον τόπο μας και αναμασούμε διαρκώς τα ίδια πράγματα χωρίς να παίρνουμε μια απόφαση.

Ειδικά στις κρίσιμες ημέρες που ζούμε, που η χώρα μας βρίσκεται σε έκτακτη ανάγκη.

Ήλπιζα πως υστέρα από τις ροπαλιες των μνημονίων, που μας ήρθαν κατακέφαλα, ο κόσμος θα καταλάβαινε κάποια πράγματα, πλην φευ.

Υπάρχει, λοιπόν, ακόμα πλήθος συμπολιτών μας που πιστεύει στο κράτος-πατερούλη.

Ότι τα πάντα πρέπει να βρίσκονται κάτω από την στοργική φτερούγα του.

Αυτός θα ανασηκώνει κάθε τόσο την φτερούγα θα μας βάζει στο στόμα δυο μπουκιές και θα μας σκεπάζει πάλι απαλά να αποκοιμηθούμε.

Τέτοια κοινωνία και τέτοια ζωή ονειρεύονται πλείστοι όσοι πολιτικοί και ακόμη υπέρ- πολλαπλάσιοι πολίτες.

Και οι μεν πρώτοι την δουλειά τους κάνουν αφού και με κρύο και με ζέστη είναι εξασφαλισμένοι από παντού.

Οι πολίτες, όμως, και ειδικά όσοι βρίσκονται στους πέντε ανέμους, δεν έπρεπε να είναι πιο υποψιασμένοι ;

Δεν έχουν πλέον διαπιστώσει, ιδίοις όμμασι, ότι το κράτος ως επιχειρηματίας έχει αποτύχει παντού παταγωδώς ;

Δεν πληροφορήθηκαν  το πανηγύρι που είχε στηθεί τόσα χρόνια σε όλες τις κρατικές επιχειρήσεις ;

Δεν αγανακτούν και δεν πτοούνται από τις κοινωνικές αδικίες εις βάρος τους ;

Πως είναι δυνατόν ο οδηγός του τρόλεϊ να αμείβεται δυο φορές πάνω από τον πιλότο του μαχητικού που παίζει την ζωή του κορώνα γράμματα ;

Πως ανέχονται να  χαρακτηρίζεται τεχνικός της ΔΕΗ κάποιος που δεν έχει πιάσει ποτέ κατσαβίδι στο χέρι του και να εισπράττει σύνταξη 2300, με σκάρτα είκοσι χρόνια συντάξιμα, από τα 48 του ;

Ο ρόλος του κράτους είναι να εποπτεύει.

Αυτό γίνεται σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο.

Οι ιδιώτες έχουν τις επιχειρήσεις, διότι ξέρουν και μπορούν να τις λειτουργούν  με χαμηλότερο  κόστος, και το κράτος με τα αρμόδια, άτεγκτα, αδέκαστα και έντιμα όργανα του ελέγχει αυτή την λειτουργία να είναι σύμφωνη με τους νόμους, τις διατάξεις και τις επιταγές του.

Με αυτό τον τρόπο οι ξένοι ευημερούν, προοδεύουν και αναπτύσσονται κι εμείς βράζουμε στο ζουμί μας και ζητιανεύουμε για την δόση μας σαν τον τελευταίο εξαρτημένο αλήτη.

Τώρα θα σπεύσουν κάποιοι να πουν για  την κατάντια της παγκόσμιας οικονομίας.

Ναι είναι γεγονός. Όμως το πρόβλημα το δημιούργησε το ανεξέλεγκτο χρηματοπιστωτικό σύστημα που κύριος οίδε ποιοι κρύβονται πίσω από αυτό και τι επιδιώκουν.

Δεν ευθύνονται ούτε οι ιδιωτικές ηλεκτρικές εταιρείες, ούτε οι ιδιωτικές τηλεφωνίες, ούτε οι ιδιωτικές συγκοινωνίες  και πάει λέγοντας.

Πέστε μου αλήθεια, καλοί μου φίλοι, πόσο δραματικά άλλαξε η ζωή σας από τότε που απωλέσατε, με δάκρυα στα μάτια, τον εθνικό μας αερομεταφορέα ;

Πόσες νύχτες δεν κλείσατε μάτι και πόσες μέρες μείνατε νηστικοί από τον καημό σας γιατί έσπασε το μονοπώλιο του ΟΤΕ ;

Τι θρήνους και οικτιρμούς για την ΑΤΕ και το ΤΤ ; 

Έτσι και τώρα όλοι αυτοί που τρώνε με δέκα μασέλες από τα κρατικά μονοπώλια, μας τρομοκρατούν ότι θα έρθει η συντέλεια του κόσμου για την ΔΕΗ τον ΟΣΕ  την ΕΘΕΛ τον ΟΛΠ και όλες γενικά τις εστίες που αναπαύονταν ξαπλωμένοι όλοι οι καλομαθημένοι, πρώτης κατηγορίας, «εργαζόμενοι» αυτής της χώρας.

Θέλετε δε να μάθετε ποιοι έχουν αυτές τις θέσεις και γιατί κόπτονται ;

Όλα τα κομματικά στελέχη, πάντων των κομμάτων, που εύρισκαν στους κόλπους των κρατικών αυτών επιχειρήσεων την ηδονή και την απόλαυση του παχουλού μισθού,  της τεμπελιάς,  της λούφας, του μπεγλεριού και της μονιμότητας.

Και για να γίνω και πιο συγκεκριμένος με την εξής σειρά ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και όλη η ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

Γι αυτό κόπτονται οι μεν και γι αυτό αδυνατούν οι δε.

Οι μεν γιατί θα χάσουν την μάσα, ξάπλα, τούφα και οι δε τα κουκιά, που θα διαρρεύσουν προς άγνωστη μπασιά κι αυτό τους τρομάζει.

Με κατηγόρησε χθες κάποιος αναγνώστης ότι στην κριτική μου δεν συμπεριέλαβα τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες που απομυζούν την ικμάδα του δημόσιου πλούτου.

Σε μια χώρα με άπειρες παθογένειες ποια να πεις και ποια να γράψεις κάποια θα σου ξεφύγει.

 Ότι πέραν των συμφερόντων των απασχολουμένων υπάρχουν και τα συμφέροντα των

«κρατικών προμηθευτών» , αυτό κι αν είναι προφανές και σίγουρο.

Όμως επειδή οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες δεν είναι μόνο ελληνικό φρούτο αλλά παγκόσμιο γι αυτό και δεν το συμπεριέλαβα στην κριτική του ελληνικού, βαριά νοσούντος, δημοσίου που μας ταλανίζει όλους εδώ και πολλές πολλές δεκαετίες.

Επειδή δε είμαι ένας απλός μοναχικός γραφιάς γι αυτό και δεν υπάρχει καμιά πονηρή πρόθεση που θέλει να μου προσάψει ο καλός αναγνώστης.

Απλώς παράλειψη.