Ταμπού και τοτέμ στην χρεοκοπημένη Ελλάδα.

 

 

Απευθύνομαι σε όσους γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση και δεν έχουν ιστορικό ψυχασθένειας. 

Θέτω απευθείας το ερώτημα.

Έστω ότι στο μαγαζί σας μειώνονται οι δουλειές ,πέφτουν οι εισπράξεις  και δυσκολεύεστε να τα βγάλετε πέρα.

Εσείς, ως αφεντικά, θα σπεύσετε να πάρετε δάνεια από την τράπεζα και να ρισκάρετε την αποπληρωμή τους, συνεχίζοντας να λειτουργείτε με τις ίδιες και παραπάνω δαπάνες ;

Ή θα φροντίσετε να μειώσετε όσο μπορείτε τις δαπάνες σας, ξεκινώντας από την μείωση του προσωπικού, την αύξηση των ωρών εργασίας, την μείωση των αμοιβών, τον περιορισμό των δαπανών για διαφημίσεις, βιτρίνες, κεράσματα, δώρα  και άλλα τέτοια, όπως και την ανεύρεση φθηνότερων προμηθευτών ή συμφωνία εκπτώσεων και  τρενάρισμα εξόφλησης υποχρεώσεων ;

Πέστε μου, λοιπόν τώρα, τι από όλα αυτά έπραξαν οι εθνοσωτήριες κυβερνήσεις μας ;

Δεν είμαι από αυτούς που ζητούν την κεφαλή επί πίνακι των ΔΥ.

Ακόμη και οι ρουσφετοεισελθέντες μια δουλίτσα κι ένα μισθό ζητούν να εξασφαλίσουν.

Στην φουρτούνα όμως ο καπετάνιος καλείται να αδειάσει το έρμα για να σώσει το καράβι.

Και δυστυχώς στην περίπτωση μας, καλώς ή κακώς, με ευθύνη όλων των εμπλεκομένων, ένα μεγάλο μέρος της κρατικής διοίκησης αποτελεί το έρμα, την σαβούρα, του καραβιού.

Για να υπάρχει δικαιοσύνη όμως εκ μέρους της πολιτείας απέναντι στην κοινωνία πρέπει να υπάρχει εξατομίκευση.

Με τα οριζόντια και εύκολα μέτρα γλιτώνει μεν το κράτος αλλά διαταράσσεται η κοινωνική ισορροπία.

Η μέχρι τώρα λειτουργία των εθνοσωτήρων κατέστρεψε την αγορά. Έβαλε λουκέτο σε εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις. Εκτίναξε την ανεργία, στον ιδιωτικό τομέα, στα ύψη.  Αποστέρησε την αγορά από, κοντά, επτά δις κεφάλαια που της οφείλει και τα παρακρατεί με την στάση πληρωμών που επέβαλε σε όσους αφελείς την εμπιστεύτηκαν.

Σήμερα υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που κάθονται ως άνεργοι. Όπως και κάποιες δεκάδες χιλιάδες που σπουδάζουν χωρίς να απασχολούνται.

Αν όλο αυτό το δυναμικό το εκμεταλλευτούμε εθελοντικά, σε πρώτη φάση, θα μπορέσουμε πολύ εύκολα να εντοπίσουμε όσους φοροδιαφεύγουν, όσους λαμβάνουν παράνομα συντάξεις και επιδόματα, όσους περισσεύουν στις υπηρεσίες και λείπουν σε άλλα πόστα,  όσους παράνομα παίρνουν φακελάκια και δώρα και τέλος πάντων να βάλουμε μια τάξη στην αναρχία, την κακοδιαχείριση και την αιμορραγία των πόρων σε άνομες και γεμάτες ήδη τσέπες.

Το όφελος που θα προκύψει είναι τόσο μεγάλο που θα μπορούν στο μέλλον οι άνθρωποι αυτοί να πάρουν και κάτι για τον κόπο τους.

Πέρα από το νοικοκύρεμα που θα δώσει ώθηση στην ξεχαρβαλωμένη κρατική μηχανή να δουλέψει με πιο αποδοτικούς ρυθμούς.

Ακόμη και στις επιβεβλημένες, κατά την ταπεινή μου άποψη, απολύσεις θα προσφέρει μια τέτοια προσπάθεια έλεγχου, καθώς θα αποκαλύψει ποιοι και πόσοι θα μπορούσαν να απομακρυνθούν χωρίς να διαταραχθεί  η οικογενειακή τους ισορροπία.

Εργαζόμενοι που έχουν άλλα εισοδήματα μπορούν κάλλιστα να αποχωρήσουν απαλλάσσοντας τον κρατικό προϋπολογισμό από μια άδικα μεγάλη δαπάνη.

Τέλος θέλω να έρθω στην επιμήκυνση των ωρών εργασίας.

Την ώρα που το καράβι μας βουλιάζει, εισηγήθηκαν την αύξηση του ωραρίου, για εξοικονόμηση δαπανών, και οι συνδικαλιστές έσπευσαν να εκμανούν.

Αναρωτιέμαι πόσο βλάξ πρέπει να είσαι για να βλέπεις την καταπόντιση του Τιτανικού, που επιβαίνεις, και να μιλάς ακόμη για κεκτημένα και δικαιώματα και κόκκινες γραμμές και άλλες τέτοιες παρλαπίπες που ακούμε σαράντα χρόνια από τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας.

Δεν ξέρω πως ηχεί η λέξη πατρίδα στ’ αυτιά ορισμένων.

Αν συνειρμικά σκέφτονται το χωράφι του πάππου τους ή την αγελάδα του πατέρα τους.

Η πατρίδα δεν είναι σαν τον γονιό που αφειδώς προσφέρει στα παιδιά του, όπως προσπαθούν να μας πείσουν διάφοροι.

Η πατρίδα είναι σαν το αφεντικό, που πρέπει να δουλέψεις,  πρώτα , για να σε πληρώσει.

«Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω». Μας  μάθαιναν οι δάσκαλοι τα χρόνια της  «φαυλοκρατίας».

Με την έλευση του «σοσιαλισμού» την είδαμε την πατρίδα σαν τον πατερούλη.

«Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία»… και πέσαμε στα βράχια και ψάχνουμε για σωσίβιο.

 Μάταια σας βεβαιώνω.