Η Χίος τ' όμορφο νησί μαύρη απομένει ξέρα...

Συν Αθηνά και χείρα κίνει.

Έλεγαν οι σοφοί προγονοί μας θέλοντας να τονίσουν την αυτενέργεια του κάθε ατόμου ως σημαντικό στοιχείο της επιτυχίας του.

Μαζί με τους υπόλοιπους θεούς, φαντάζομαι, και η Αθηνά θα συνέβαλε στην επιλογή της Χίου να της χαρίσει τον σκίνο της μαστίχας, όπως χάρισε στην Αθήνα την ελιά την τιμημένη.

Ανίκανοι σήμερα, ως απόγονοι των αρχαίων που θέλουμε να καμαρώνουμε, να διατηρήσουμε όσα μας κληροδότησαν, αφήσαμε το απαράμιλλο αυτό δώρο στο έλεος των ανέμων και της φωτιάς.

Έχετε ποτέ αναλογιστεί αν ήσαν άλλοι λαοί στη δική μας προνομιούχο κατάσταση,  να κατέχουν την αποκλειστικότητα ενός τέτοιου ανεκτίμητου προϊόντος, τι θέση θα είχε σήμερα στην παγκόσμια αγορά αξιών ;

Φαντάζεστε την Αμερική, την Αγγλία, την Γαλλία, την Ιταλία, την Ιαπωνία, την Γερμανία να έχουν τέτοια αποκλειστικότητα τι πανηγύρι θα έκαναν στις αγορές ;

Όμως εμείς, που απλόχερα ευνοηθήκαμε από την φύση, το παραδώσαμε στα χέρια ανικάνων πολιτικών και κρατικών λειτουργών να το καταστρέψουν, ως μη γνωρίζοντες, οι άφρονες, την αξία του.

Έχετε ακούσει, κάποτε, που γύριζαν στα χωριά διάφορα σαΐνια και έδιναν στις γυναίκες κάτι πλαστικούρες της συμφοράς και τους έπαιρναν όλες τις αντίκες ;

Κάπως έτσι φέρθηκαν και οι δικοί μας φωστήρες με την περίπτωση της Χίου.

Σου λέει, τσίχλες βγάζει ο κόσμος όλος, σιγά τώρα.

Αναρωτιέμαι, απ’ όλα τα δισεκατομμύρια που τσέπωσαν τριάντα τόσα χρόνια, δεν περίσσεψε ένα ψίχουλο να ρίξουν για να προστατεύσουν ένα τέτοιο μοναδικό, στο κόσμο όλο, προϊόν ;

Ποσά καντάρια μπούφοι μπορεί να είναι για  να αφήνουν εκτιθέμενο τέτοιο θησαυρό ;

Πέρα όμως από τη Χίο. Απορώ πως είναι δυνατόν κάθε νομός να μην έχει τις δικές του αυτοδιοικούμενες, ανεξάρτητες υπηρεσίες, μόνο να βρίσκονται συγκεντρωμένες όλες στο Σύνταγμα και να περιμένουμε από τον όποιον -οπουλο να σβήσει τη φωτιά σε ένα νησί με την ιδιαιτερότητα της Χίου ;

Έσβησε λοιπόν ο -οπουλος τα πεύκα και τις ελιές, που ξέρει απ’ το χωριό του, και άφησε τα σκίνα να καούν. Σου λέει σκίνα είναι, άχρηστα πράματα, και τα έκαψε.

Φανταστείτε μια καλλιέργεια τέτοια στην Καλιφόρνια και αν δεν ήταν από πάνω όλο το FBI, όλη η CIA, και όλο το Πεντάγωνο, να μην με λένε Γιάννη.

Τώρα, θα μου πείτε, και στον Παρθενώνα, που είναι μοναδικός στον κόσμο, μπορεί να μπει ο κάθε Λολοστεφανής και να κρεμάσει την μπουγάδα του.

Οπότε  τι ψάχνω να βρω στο Ελλαδιστάν των κομμάτων και των απανταχού των υπηρεσιών –οπουλων ;