Βενιζέλος γεννιέται κάποιος ή γίνεται ;

Δευτέρα, 26 Μαρτίου 2012

ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ:ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ-ΧΟΝΤΡΟ ΠΑΙΔI,ΛΑΔΙΕΣ ΓΕΜΑΤΟ

Γράφει: Ο Προβοκάτορας ο Είρων

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ-ΧΟΝΤΡΟ ΠΑΙΔI,ΛΑΔΙΕΣ ΓΕΜΑΤΟ

Χοντρό παιδί, λαδιές γεμάτο. Στόμα μονίμως μπουκωμένο. Αυτό το παιδί από μικρό ή θα έτρωγε ή θα μίλαγε. Προτιμώ να τρώει. Αν αρχίσει να μιλάει χάνεται. Καμία επαφή η γλώσσα με το νου. Είναι σα να απαγγέλει ασυνάρτητα τις 4.000 καινούργιες λέξεις που έμαθε. Βέβαια χρησιμοποιώντας όρους επιστημονικούς με μια απλή καθαρεύουσα κάνει τον ακροατή του να εκστασιάζεται. Πω! Πω! τι μόρφωση. Κι όταν ο συνομιλητής του ψάχνει ασπιρίνη για τη ζαλάδα νομίζει ότι τον κατατρόπωσε. Ο τσάρος της οικονομίας, ανοικονόμητος ο ίδιος, αποφάσισε να θυσιάσει, μας είπε, τις προσωπικές του φιλοδοξίες και ανέλαβε υπουργός Οικονομικών απλώς για να πράξει το χρέος του προς την πατρίδα, δηλαδή να τη σώσει. Άλλος ένας αυτόκλητος σωτήρας. Η αλήθεια είναι ότι ήθελε να αναλάβει ένα σημαντικό υπουργείο για να φαίνεται καθημερινά.(Είναι γνωστό ότι του αρέσει η προβολή). Επίσης έτσι παζάρεψε και το δακτυλίδι του κόμματος. Παρά τις αντίθετες φωνές ότι θα του πέφτει στενό στο δάκτυλο αυτός το ήθελε. Τους είπε ότι θα το κρεμάσει στην αλυσίδα που φοράει στο λαιμό. Ταυτόχρονα, κατά την ταπεινή του άποψη, όλο αυτό το αλισβερίσι με τους ευρωπαίους πολιτικούς σε επίπεδο ηγεσίας θα του προσέθετε πόντους.  Αλλά λογάριαζε χωρίς τους ξενοδόχους. Οι θρίαμβοι που θα έδραττε μετατράπηκαν σε ταπεινώσεις. Κάθε ευρωπαϊκή συνάντηση κι ένα χαστούκι, κάθε γιούρογκρουπ και μια ξευτίλα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στις δυτικές γειτονιές της Θεσσαλονίκης. Ξέρει, δήλωσε, τι θα πει μεροκάματο. Ο ίδιος δεν ξέρω αν έβγαλε ποτέ το μεροκάματο, όμως μονίμως στο σχολείο ζαχάρωνε την τυρόπιτα του διπλανού του, έπαιρνε το κουλούρι του άλλου από το χέρι. Κι έτσι όταν οι γονείς του γίνονταν αποδέκτες παραπόνων άλλων γονέων με την φράση: «Κι εμείς φτωχοί άνθρωποι είμαστε, μ’ ένα μεροκάματο τα φέρνουμε βόλτα» έμαθε ότι το μεροκάματο δεν βγαίνει για ζαχαρωτά και σουβλάκια. Το πολύ μια ξαναζεσταμένη μπουγάτσα από την κυρούλα του κυλικείου στο σχολείο. Ο ίδιος ορκίστηκε στον εαυτό του μεγάλους ρόλους μακριά από μεροκάματα κι αηδίες λαϊκές. Σπούδασε, ειδικεύτηκε στο συνταγματικό δίκαιο αλλά μονίμως είχε το δεύτερο λόγο. Έκανε ένα πλούσιο γάμο κι έτσι έφυγε ανεπιστρεπτί απ’ το φόβο του μεροκάματου. Πολιτεύτηκε αξιοποιώντας το άλλο ελάττωμά του, αυτό του «λαλείν πολλά». Αλλά κι εδώ παρόλο τις καινούργιες γνωριμίες που τούφερε ο πολύφερνος γάμος του έδινε δεύτερους ρόλους. Υπουργός τύπου, εκπρόσωπος της κυβέρνησης. Και δώστου να μιλάει ακατάπαυστα. Ξεκινούσε ν’ απαντήσει για τις βίαιες συγκρούσεις των διαδηλωτών και κατέληγε στον προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς. Οι οπαδοί του αυτό το ονόμασαν ευφυΐα. Οι θιασώτες των μεσημεριανών εκπομπών εκστασιάζονταν με την ρητορική του. Στα πάνελ που τον καλούσαν επισκίαζε και με το εκτόπισμά του όλους τους άλλους και μαζί με κάποιους που είχαν βαλθεί να τον προβάλλουν όλο και κέρδιζε πόντους. (Προσωπικά δεν θυμάμαι μια φορά να έχει απαντήσει σε μια ερώτηση δημοσιογράφου). Το 1999 αναβαθμίστηκε από τον Σημίτη σε υπουργό Ανάπτυξης. Είναι τότε που τον κατηγόρησαν για την έκδοση ενός νόμου που εξαντλούσε όλη του την ισχύ στα συμφέροντα του πεθερού του.(Μόνο ονοματεπώνυμο δεν έγραφε ο νόμος). Ο ίδιος αρνήθηκε σθεναρά ότι ήταν έτσι και σιγά – σιγά κόπασε η καταιγίδα. Εμπνευστής και εισηγητής του νέου συντάγματος στη μεταρρύθμισή του έκανε κι εμάς τους μη ειδικούς να αναρωτιόμαστε τι σχέση έχουν αυτά που εισηγείτο με το σύνταγμα και την επιστήμη του. Εμπνευστής του νόμου περί ατιμωρησίας των πολιτικών είδε πλείστους όσους να κάνουν χρήση και να μη διώκεται κανείς. (Σκεφτείτε ότι η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό δικαστήριο για την ατιμωρησία των πολιτικών). Κι αντί να ανταμειφθεί γι’ αυτό ξαναβρέθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού. 

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έχοντας νοιώσει την αχαριστία στο πετσί του, ο ίδιος δεν είναι αχάριστος. Τουλάχιστον επί δώδεκα χρόνια βολεύει σταθερά δικούς του ανθρώπους σε οργανισμούς να τρώνε κι αυτοί ένα κομμάτι ψωμί. Το 2007 μετά την ήττα του Πασόκ στις εκλογές, το βράδυ των εκλογών, με προτροπή του συγκροτήματος βρέθηκε στο Ζάππειο να αμφισβητήσει τον GAP νομίζοντας ότι έτσι θα ανέβει στις συνειδήσεις του κοσμάκη. Εκεί έφαγε το πρώτο γκολ. Μέχρι και οι μέντορές του αναγκάστηκαν να τον «κράξουν». Ο ίδιος όμως είχε βάλει φουλ τις μηχανές για μεγαλύτερα πράγματα. Διεκδίκησε την αρχηγία του Πασόκ κι εκεί έφαγε το δεύτερο γκολ. Η επιρροή του δεν ήταν αυτή που πίστευε. Το 2009 με τη νέα κυβέρνηση του Πασόκ αναλαμβάνει το Υπουργείο Άμυνας, και κατά συνέπεια μένει στο περιθώριο. Αναγκάζεται να παραλάβει τα μπαταρισμένα υποβρύχια (δεν ευθύνεται αυτός), να ακολουθεί τον GAP στις καντρίλιες του μνημονίου (που και που πέταγε καμία μπηχτή) έως ότου τον Ιούνιο του 2011 τον κάνει υπουργό Οικονομίας. Επί τέλους! Η αναρρίχηση αρχίζει. Και όχι μόνο στέφεται και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. (Εδώ να δεις μεγαλεία). 800.000 Euro έγραψαν οι εφημερίδες ότι στοίχισε ο εξοπλισμός του νέου γραφείου. Νομιμότατα. Το μνημόνιο δεν γράφει πουθενά για τα γραφεία των αντιπροέδρων. Την ίδια ώρα έχει τσακίσει τους γέρους και τις γριές. Ηλικιακά βρίσκονται   οι γονείς των συμμαθητών του. (αυτών ντε που διαμαρτυρόντουσαν ότι παίρνει την τυρόπιτα του παιδιού τους). Έτσι λοιπόν βγάζει όλη αυτή την οργή που συσσώρευσε τόσα χρόνια μέσα του. Οι νόμοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Παίρνει το κουλούρι της γριάς, τρώει το γιαούρτι του γέρου. Κι όσο για το φοβερό μεροκάματο σε λίγο η λέξη θα διαγραφεί από τα λεξικά. Τα παιδιά πλέον στο σχολείο πέφτουν λιπόθυμα από την ασιτία. (Έτσι θα μάθουν να μη μαρτυράνε τον βουλιμικό συμμαθητή τους που τους άρπαζε την τυρόπιτα). Αλλά φευ! Ο νοήμων δεν αντελήφθη ότι ο GAP σκόραρε πάλι. Τον αφήνει να έχει το πρώτο βιολί και να μαζεύει όλη την αντιπάθεια του κόσμου. Τον βλέπεις στην τηλεόραση και αμέσως κρύβεις το πορτοφόλι σου. Μετράς και ξαναμετράς τα σεντς μη και σου λείπει κανένα. Αυτός όμως δεν πιάνεται. Τώρα τον δεξιώνονται στις Βρυξέλλες. Δίνει και συνεντεύξεις στην αγγλική. Δεν θέλω κακίες. Όταν μιλάει αγγλικά δεν τρώει. Απλώς έχει γεμάτο το στόμα για να κρατάει την προφορά. Αλλά η μωροφιλοδοξία του, για να δείξει και τσαμπουκάς, τον κάνει να αποπέμψει την τρόικα. Νέο αυτογκόλ. Αποδεικνύεται τσάμπα μάγκας. Όταν η Ελλάδα όλη είναι στα κεραμίδια αν κρατούσε τη θέση του θα γινόταν ήρωας.  Όμως στις τρείς μέρες τους ικέτευε γονατιστά να ξαναγυρίσουν. Εκεί έγινε ο σούργελος των Βρυξελλών. 

Στις αίθουσες συνεδριάσεων πια δεν βγάζουν ούτε ένα κρακεράκι, έστω ένα σοκολατάκι. Καμιά πρόσκληση σε δείπνο εργασίας. Αναγκάζεται να φέρνει τα κεφτεδάκια του σε ταπεράκι. Υφίσταται τις ατιμωτικές συμπεριφορές και μαζί του αναγκαζόμαστε να τις υποστούμε κι εμείς αφού δυστυχώς ακόμη εκπροσωπεί το Ελληνικό κράτος. Τρεις λογιστές τον απαξίωναν κάθε τόσο κι αυτός τα δέχεται. Γιατί; Μα για την καρέκλα ρε γαμώτο! Φτάνει να γίνει πρόεδρος του Πασόκ. Γι’ αυτό λέγεται ότι ζήτησε να είναι κι ο μοναδικός υποψήφιος.(Έτσι δεν θα ξανάρθει δεύτερος). Πρόεδρος να γίνει κι ας είναι ένα το μέλος, δηλαδή αυτός. Βλέπω τους άλλους που κατά καιρούς εκδήλωσαν την επιθυμία να ηγηθούν του Πασόκ να την κάνουν μ’ ελαφρά πηδηματάκια. Ξέρουν τι κάνουν. Απλά δεν θέλουν να είναι αυτοί που θα κηδέψουν το πτώμα. Κι όχι τίποτα άλλο. Δεν θα υπάρχουν και συγγενείς για να έρθουν στην παρηγοριά. Δεν γνωρίζω αν είναι τόσο ευφυής όσο του αποδίδουν. Γνωρίζω όμως ότι έχει κουρελιάσει το σύνταγμα της χώρας. Γνωρίζω όμως ότι λόγω της άκρατης φιλοδοξίας του, ο λαός δηλαδή όλοι εμείς έχουμε μπλέξει σε περιπέτειες. Ας ξέρει ότι όταν θα είναι ο τελευταίος εναπομείνας στο Πασόκ, πριν βγει να κλείσει τα φώτα. Αυτός τα υπολογίζει αλλιώς. Όμως η ιστορία ποτέ δεν δικαίωσε τους μωροφιλόδοξους.

ΥΓ 1. Διαβάστε τη συνέντευξη Πεπελάση. 
"ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΔΙΟΙΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥΣ"
http://vaspik.blogspot.com/2012/02/blog-post_5647.html

ΥΓ 2. Πριν δύο εβδομάδες στην αίθουσα των δημοσιογράφων στη Βουλή, έφαγε όλα τα αλμυρά, όλα τα γλυκά κι όταν έπιασε στα χέρια ένα κουτί, ακούστηκε έντρομη η φωνή του δημοσιογράφου. Αφήστε το κάτω, δεν τρώγεται έχει φιλτράκια μέσα.