"Θηλυκές φαλλοκράτι
Θηλυκές φαλλοκράτισσες: Οι γυναίκες και η ανερχόμενη
κουλτούρα του ξέκωλου
Ariel Levy
Καταπίεση και Απελευθέρωση
Ο τίτλος «Θηλυκές φαλλοκράτισσες» είναι παράφραση του «Αρσενικός Φαλλοκράτης» (Male chauvinist pig), χαρακτηρισμό που χρησιμοποιούσαν κάποιες φεμινίστριες πριν τουλάχιστον 30 χρόνια για τους άντρες. (Κάποιες τον χρησιμοποιούν ακόμα). Είχαν την άποψη ότι για την καταπίεση των γυναικών φταίνε οι άντρες και χρειάζεται να συγκρουστούμε μαζί τους. Κομμάτι αυτής της άποψης ήταν ότι οι άντρες δεν πρέπει να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις των γυναικών ούτε και στις συζητήσεις που οργανώνουν.
Οι «Θηλυκές Φαλλοκράτισσες» δεν είναι κανένα κίνημα που γεννήθηκε απ' αυτές τις γυναίκες για να δείξουν τη δύναμη τους. Είναι περισσότερο ένας χαρακτηρισμός που χρησιμοποιεί η Αριέλ Λεβύ για να περιγράψει την προσπάθεια από την οικονομική και πολιτική ελίτ της Αμερικής να περάσει το μήνυμα ότι οι γυναίκες μπορούν να γίνουν δυνατές σαν τους άντρες, εάν αποδεχτούν ότι πρέπει να συμπεριφέρονται, να σκέφτονται και να λειτουργούν σαν σεξουαλικά αντικείμενα. Είναι μια αντίληψη που ενορχηστρωμένα η αγορά κάνει προσπάθεια να περάσει και να επηρεάσει εκατομμύρια γυναίκες και άντρες. Τα ΜΜΕ, τα περιοδικά λαϊκής κουλτούρας, οι πολυεθνικές, η βιομηχανία του σεξ και μαζί οι κυβερνήσεις όλης της τελευταίας 30ετίας, το προσπαθούν συστηματικά, καλιεργώντας τον μύθο «των απελευθερωτικών δυνάμεων της αγοράς». Το μοτίβο τους είναι «δεν χρειαζόμαστε πια τη συλλογική δράση του '60 για να απελευθερωθούμε, αρκεί να κάνουμε αυξητική χειρουργική στο στήθος μας, να κάνουμε πλαστική στο αιδοίο μας, και να μάθουμε να λικνιζόμαστε γύρω από μια μπάρα με ύφος πουτανέ».
«Το νόημα της κουλτούρας του ξέκωλου» όπως γράφει η Λεβύ στο πρώτο κεφάλαιο, «δεν είναι να ανοίξουμε το μυαλό μας στις δυνατότητες και τα μυστήρια της σεξουαλικότητας. Είναι το να επαναλαμβάνουμε συνέχεια μια συγκεκριμένη και ιδιαίτερα εμπορική συντόμευση του τι είναι σέξι».
Το βιβλίο ξεκινάει δίνοντας μια εικόνα για τις διαστάσεις που έχουν πάρει αυτά τα φαινόμενα ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Η συγγραφέας περιγράφει πως «Μεταξύ του 1992 και 2004, οι επεμβάσεις προσθετικής στηθών στις Ηνωμένες Πολιτείες αυξήθηκαν από 32.607 σε 264.041 το χρόνο, δηλ. αύξηση 700%».
Η Αριέλ Λεβύ στο βιβλίο της παρακολουθεί πώς το σύστημα τεμαχίζει το σώμα των γυναικών, τα όνειρά τους και την προσπάθεια τους για μια καλύτερη ζωή. Και είναι καυστική για τις δήθεν απελευθερωτικές καρικατούρες: «Την καρικατούρα του άντρα που τρέχουν τα σάλια του μπροστά στις στριπτιζέζ, που μιλάει στο στιλ «κοίτα έναν κώλο», ή την καρικατούρα της γυναίκας που έχει μεγάλα βυζιά όπως στα κόμικς, και εκφράζει τη σεξουαλικότητα της στριφογυρίζοντας γύρω από μια μπάρα» (σελ. 124).
Για να πουλήσουν αυτή την καρικατούρα οι διαφημίσεις, οι τηλεοράσεις, τα βίντεο, τα πορνοπεριοδικά, κλπ., προσπαθούν να εμφανίσουν ότι όχι μόνο έχει μαζική απήχηση, ότι είναι πρότυπο κοινής αποδοχής, αλλά και ότι εξασφαλίζει και δύναμη.
Το να αποδεχτείς ότι είσαι καταπιεσμένη, αλλά συμπεριφέρεσαι σαν απελευθερωμένη είναι η επιδίωξη του καπιταλισμού. Το να αποδεχτείς ότι σεξουαλική απελευθέρωση σημαίνει προσπάθεια να καλύπτεις τις προδιαγραφές ενός πετυχημένου εμπορεύματος.
«Το να μετατρέπεις το σέξι σε κάτι απλό και μετρήσιμο, καθιστά ευκολότερη την εξήγηση και την αγοραπωλησία του.
Αν αφαιρέσεις τον ανθρώπινο παράγοντα από το σεξ και το κάνεις πράγμα, μεγάλα τεχνητά βυζιά, βαμμένα ξανθά μαλλιά, μακριά νύχια, μπάρες, στριγκ, τότε μπορείς να πουλήσεις. Ξαφνικά το σεξ απαιτεί αγορές, χρειάζεται πλαστική εγχείρηση, περιντρόλ (μαζί με το οξυζενέ για ξανθά μαλλιά), μανικιούρ, ένα εμπορικό κέντρο. Αυτό που είναι έξω από τον έλεγχο του εμπορίου είναι ότι δεν μπορείτε, παρόλα αυτά, να κλείσετε τον έρωτα-έλξη σε ένα μπουκάλι» (σελ. 203, Το σεξ της αγοράς)
Από την εισαγωγή της η Λεβύ θέλει να τονίσει ότι η μάχη συνεχίζεται απέναντι σε ένα σύστημα που ταυτίζει την απελευθέρωση με την αγορά. «Αξίζει τον κόπο να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας αν όλος αυτός ο χυδαίος κόσμος από βυζιά και γλουτούς που αναβιώσαμε αντανακλά την πορεία που έχουμε διανύσει ή αν δείχνει πόσο δρόμο έχουμε ακόμα να διανύσουμε» (σελ. 20).
Ariel Levy
Ο τίτλος «Θηλυκές φαλλοκράτισσες» είναι παράφραση του «Αρσενικός Φαλλοκράτης» (Male chauvinist pig), χαρακτηρισμό που χρησιμοποιούσαν κάποιες φεμινίστριες πριν τουλάχιστον 30 χρόνια για τους άντρες. (Κάποιες τον χρησιμοποιούν ακόμα). Είχαν την άποψη ότι για την καταπίεση των γυναικών φταίνε οι άντρες και χρειάζεται να συγκρουστούμε μαζί τους. Κομμάτι αυτής της άποψης ήταν ότι οι άντρες δεν πρέπει να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις των γυναικών ούτε και στις συζητήσεις που οργανώνουν.
Οι «Θηλυκές Φαλλοκράτισσες» δεν είναι κανένα κίνημα που γεννήθηκε απ' αυτές τις γυναίκες για να δείξουν τη δύναμη τους. Είναι περισσότερο ένας χαρακτηρισμός που χρησιμοποιεί η Αριέλ Λεβύ για να περιγράψει την προσπάθεια από την οικονομική και πολιτική ελίτ της Αμερικής να περάσει το μήνυμα ότι οι γυναίκες μπορούν να γίνουν δυνατές σαν τους άντρες, εάν αποδεχτούν ότι πρέπει να συμπεριφέρονται, να σκέφτονται και να λειτουργούν σαν σεξουαλικά αντικείμενα. Είναι μια αντίληψη που ενορχηστρωμένα η αγορά κάνει προσπάθεια να περάσει και να επηρεάσει εκατομμύρια γυναίκες και άντρες. Τα ΜΜΕ, τα περιοδικά λαϊκής κουλτούρας, οι πολυεθνικές, η βιομηχανία του σεξ και μαζί οι κυβερνήσεις όλης της τελευταίας 30ετίας, το προσπαθούν συστηματικά, καλιεργώντας τον μύθο «των απελευθερωτικών δυνάμεων της αγοράς». Το μοτίβο τους είναι «δεν χρειαζόμαστε πια τη συλλογική δράση του '60 για να απελευθερωθούμε, αρκεί να κάνουμε αυξητική χειρουργική στο στήθος μας, να κάνουμε πλαστική στο αιδοίο μας, και να μάθουμε να λικνιζόμαστε γύρω από μια μπάρα με ύφος πουτανέ».
«Το νόημα της κουλτούρας του ξέκωλου» όπως γράφει η Λεβύ στο πρώτο κεφάλαιο, «δεν είναι να ανοίξουμε το μυαλό μας στις δυνατότητες και τα μυστήρια της σεξουαλικότητας. Είναι το να επαναλαμβάνουμε συνέχεια μια συγκεκριμένη και ιδιαίτερα εμπορική συντόμευση του τι είναι σέξι».
Το βιβλίο ξεκινάει δίνοντας μια εικόνα για τις διαστάσεις που έχουν πάρει αυτά τα φαινόμενα ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Η συγγραφέας περιγράφει πως «Μεταξύ του 1992 και 2004, οι επεμβάσεις προσθετικής στηθών στις Ηνωμένες Πολιτείες αυξήθηκαν από 32.607 σε 264.041 το χρόνο, δηλ. αύξηση 700%».
Η Αριέλ Λεβύ στο βιβλίο της παρακολουθεί πώς το σύστημα τεμαχίζει το σώμα των γυναικών, τα όνειρά τους και την προσπάθεια τους για μια καλύτερη ζωή. Και είναι καυστική για τις δήθεν απελευθερωτικές καρικατούρες: «Την καρικατούρα του άντρα που τρέχουν τα σάλια του μπροστά στις στριπτιζέζ, που μιλάει στο στιλ «κοίτα έναν κώλο», ή την καρικατούρα της γυναίκας που έχει μεγάλα βυζιά όπως στα κόμικς, και εκφράζει τη σεξουαλικότητα της στριφογυρίζοντας γύρω από μια μπάρα» (σελ. 124).
Για να πουλήσουν αυτή την καρικατούρα οι διαφημίσεις, οι τηλεοράσεις, τα βίντεο, τα πορνοπεριοδικά, κλπ., προσπαθούν να εμφανίσουν ότι όχι μόνο έχει μαζική απήχηση, ότι είναι πρότυπο κοινής αποδοχής, αλλά και ότι εξασφαλίζει και δύναμη.
Το να αποδεχτείς ότι είσαι καταπιεσμένη, αλλά συμπεριφέρεσαι σαν απελευθερωμένη είναι η επιδίωξη του καπιταλισμού. Το να αποδεχτείς ότι σεξουαλική απελευθέρωση σημαίνει προσπάθεια να καλύπτεις τις προδιαγραφές ενός πετυχημένου εμπορεύματος.
«Το να μετατρέπεις το σέξι σε κάτι απλό και μετρήσιμο, καθιστά ευκολότερη την εξήγηση και την αγοραπωλησία του.
Αν αφαιρέσεις τον ανθρώπινο παράγοντα από το σεξ και το κάνεις πράγμα, μεγάλα τεχνητά βυζιά, βαμμένα ξανθά μαλλιά, μακριά νύχια, μπάρες, στριγκ, τότε μπορείς να πουλήσεις. Ξαφνικά το σεξ απαιτεί αγορές, χρειάζεται πλαστική εγχείρηση, περιντρόλ (μαζί με το οξυζενέ για ξανθά μαλλιά), μανικιούρ, ένα εμπορικό κέντρο. Αυτό που είναι έξω από τον έλεγχο του εμπορίου είναι ότι δεν μπορείτε, παρόλα αυτά, να κλείσετε τον έρωτα-έλξη σε ένα μπουκάλι» (σελ. 203, Το σεξ της αγοράς)
Από την εισαγωγή της η Λεβύ θέλει να τονίσει ότι η μάχη συνεχίζεται απέναντι σε ένα σύστημα που ταυτίζει την απελευθέρωση με την αγορά. «Αξίζει τον κόπο να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας αν όλος αυτός ο χυδαίος κόσμος από βυζιά και γλουτούς που αναβιώσαμε αντανακλά την πορεία που έχουμε διανύσει ή αν δείχνει πόσο δρόμο έχουμε ακόμα να διανύσουμε» (σελ. 20).
Ενα βιβλιο που πρεπει να διαβαστει απο ολους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια αποκαλυψη της Αριελ Λεβυ για την προσπαθεια της οικονομικης και κοινωνικης αμερικανικης ελιτ να πεισει τις γυναικες οτι μπορουν γινουν δυνατες σαν τους αντρες εφ' οσον αποδεχθουν οτι πρεπει να συμπεριφερονται και να σκεφτονται σαν σεξουαλικα αντικειμενα.
Μια καταγγελια της Αμερκανιδας συγγραφεως για τον ρολο των ΜΜΕ στη διαστρεβλωση των κοινωνικων αγωνων και αιτηματων του '60 μεσα απο την εμπορευματοποιηση του σεξ και του γυναικειου σωματος.
Με τον τροπο αυτον διαβρωνονται τα ατομα οι κοινωνιες και γινονται ευαλωτοι στις προσταγες των εμπορων των εθνων.