Ο τραγικός Σούπερμαν, Κρίστοφερ Ριβ
,
,
Κι έτσι ο γνωστότερος στα σίγουρα Σούπερμαν του κόσμου έμελλε στην εξωκινηματογραφική του ζωή να τραυματιστεί σοβαρά στη σπονδυλική στήλη, έπειτα από πτώση από άλογο ιππασίας το 1995, περνώντας το υπόλοιπο του βίου του παράλυτος και ανήμπορος.
Όχι βέβαια ότι κατέθεσε ποτέ τα όπλα, κι έτσι σύντομα από μεγάλο όνομα του Χόλιγουντ θα μετατρεπόταν σε ακτιβιστή φοβερό και «κήρυκα» των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι παραπληγικοί συνάνθρωποί μας, ιδρύοντας το ομώνυμο ίδρυμά του (Christopher Reeve Paralysis Foundation) το 1998.
Μέχρι να φύγει από τη ζωή το 2004, χτυπημένος από καρδιακή ανακοπή, ο ηθοποιός θεάτρου και σινεμά αλλά και σκηνοθέτης, απόφοιτος τόσο του Πανεπιστήμιου Cornell όσο και της φημισμένης δραματικής σχολής Juilliard School, πρόλαβε να γίνει το παγκόσμιο πρόσωπο του Σούπερμαν (1978, 1980, 1983, 1987) και να πρωταγωνιστήσει σε μερικές ακόμα ταινίες, πριν από το τραγικό ατύχημα που θα του άλλαζε τη ζωή, καθηλώνοντάς τον στο αναπηρικό καροτσάκι.
Κι αν δεν ήταν ο ρόλος του Ανθρώπου από Ατσάλι που τον απογείωσε στη φήμη, θα ήταν σαφώς γνωστός για το ανθρωπιστικό του έργο και τον αγώνα του για την υποστήριξη παραπληγικών συνανθρώπων και παιδιών με ειδικές ανάγκες.
Κι έτσι ο Σούπερμαν αφιέρωσε τελικά τη ζωή του στο να σώζει συνεχώς την ανθρωπότητα και να παλεύει για τα ασθενέστερα μέλη της, αν και από μια ελαφρώς διαφορετική θέση…
Πρώτα χρόνια
Ο Κρίστοφερ Ριβ γεννιέται στις 25 Σεπτεμβρίου 1952 στη Νέα Υόρκη ως ο πρώτος από τους δύο γιους του καθηγητή πανεπιστημίου και συγγραφέα πατέρα και της δημοσιογράφου μητέρας. Το ζευγάρι χώρισε βέβαια όταν ο Κρίστοφερ ήταν 4 ετών και τα παιδιά έμειναν με τη μητέρα τους στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ.
Η μητέρα του σύντομα θα ξαναπαντρευόταν έναν ευκατάστατο χρηματιστή, γεγονός που θα εξασφάλιζε στα παιδιά τις ανέσεις της μεγαλοαστικής τάξης. Φοίτησε σε ιδιωτικά σχολεία και έμαθε από νωρίς πιάνο, περνώντας τις μέρες του κολυμπώντας και κάνοντας ιστιοπλοΐα.
Ταυτοχρόνως, ήρθε σε επαφή με την ηθοποιία ήδη από μικρός, όταν πρωταγωνίστησε σε σχολική θεατρική παράσταση σε ηλικία 10 ετών, με τον έρωτα να είναι κεραυνοβόλος και διαχρονικός! Έκτοτε θα πρωταγωνιστούσε σε κάθε παράσταση του ακριβού ιδιωτικού σχολείου που φοιτούσε, περνώντας τα καλοκαίρια του ως μαθητευόμενος ηθοποιός σε θεατρικές εταιρίες της Νέας Υόρκης. Κι έτσι, σε ηλικία 16 ετών, ήταν ήδη κανονικό μέλος του συνδικάτου των ηθοποιών και διέθετε όχι μόνο κάρτα μέλους, αλλά και δικό του ατζέντη!
Αποφοιτώντας από το σχολείο το 1970, ο Ριβ φοίτησε στο περίφημο Cornell University, απ’ όπου έλαβε το πτυχίο του στη φιλολογία και τη θεωρία της μουσικής το 1974. Τα φοιτητικά του καλοκαίρια τα περνούσε στην Ευρώπη, μαθητεύοντας σε φημισμένους θιάσους, όπως τον λονδρέζικο Old Vic και την Comedie Francaise του Παρισιού. Κι έτσι, ταυτόχρονα με τις τελευταίες του χρονιές στο πανεπιστήμιο, φοίτησε στην εξίσου περίφημη δραματική σχολή της Νέας Υόρκης Juilliard School, βάζοντας στόχο να μορφωθεί υποκριτικά…
Πρώτοι ρόλοι
Ο πρώτος του μεγάλος ρόλος, με το που αποφοίτησε από το Cornell, ήταν στην τηλεοπτική σαπουνόπερα «Love of Life». Στις δύο σεζόν που θα εμφανιστεί στη σειρά, θα δουλέψει ταυτοχρόνως και στο νεοϋορκέζικο θέατρο, πριν τα μαζέψει οριστικά το 1975 και μετακομίσει στην Καλιφόρνια, κυνηγώντας το κινηματογραφικό όνειρο.
Ο πρώτος του κανονικός κινηματογραφικός ρόλος θα έρθει το 1978, στην ταινία πυρηνικής καταστροφής «Gray Lady Down»…
Καθώς όμως δεν είχε τίποτα άλλο στα σκαριά, πηγαινοερχόταν στη Νέα Υόρκη για να ανεβαίνει στο σανίδι του Μπρόντγουεϊ…
Σούπερμαν
Αισθανόμενος ξεχασμένος και αποκομμένος από το Χόλιγουντ, ο Ριβ ένιωσε μεγάλη έκπληξη όταν του τηλεφώνησαν από το ηλιόλουστο Λος Άντζελες για το κάστινγκ μιας ταινίας με σούπερ ήρωες. Ο θεατρικός ηθοποιός θεώρησε αρχικά την ταινία αφελή σεναριακά και τελείως φτωχή σε όρους υποκριτικών προκλήσεων, αναθεώρησε όμως όταν διάβασε την πλοκή. Κι έτσι πήγε στο Χόλιγουντ σχεδόν απρόθυμα για να δοκιμαστεί για τον ρόλο του Σούπερμαν, της ταινίας που θα του άλλαζε τη ζωή!
Όταν ο «Superman» έκανε την πρεμιέρα του τον Δεκέμβριο του 1978, έγινε κακός χαμός και η ταινία γνώρισε ένδοξη εισπρακτικά πορεία στα ταμεία της οικουμένης! Ο πρωταγωνιστής της ήταν άξαφνα αστέρας διεθνούς βεληνεκούς, με παπαράτσι να τον ακολουθούν έκτοτε κατά πόδας και την ιδιωτικότητα της ζωής του να πηγαίνει έτσι βόλτα.
Πράγματα σαφώς πρωτόγνωρα για τον ίδιο, αν και αυτό που τον απασχολούσε κυρίως ήταν η τυποποίηση του ρόλου και η μοίρα των προγενέστερων Σούπερμαν, που δεν εξασφάλισαν ποτέ άλλο ρόλο! Ο ίδιος μάλιστα δεν ήθελε να γυρίσει το sequel του Ανθρώπου από Ατσάλι, τον δέσμευε όμως το συμβόλαιο που είχε υπογράψει.
Κι έτσι, για άλλα μια φορά απρόθυμα, ο Ριβ πρωταγωνίστησε και στον «Superman II» (1981), άλλη μια ασύλληπτη εμπορικά επιτυχία!
Αυτή η ταινία άρεσε και στους κριτικούς του κινηματογράφου, κάνοντας πολλούς να μιλούν για ακόμη καλύτερη προσπάθεια από την πρώτη. Ο Ριβ, ξεπερνώντας τη φοβία του για το επικείμενο γκρέμισμα της καριέρας του λόγω του Σούπερμαν, έμελλε να μετρήσει μια ιδιαιτέρως πολυάσχολη κινηματογραφικά και θεατρικά καριέρα καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, μέχρι και τα μέσα σχεδόν της επόμενης.
Αφού επανέλαβε τον ρόλο του Ανθρώπου από Ατσάλι στον «Superman III» (1983) και τον «Superman IV» (1987), συνεργαζόμενος ακόμα και στο σενάριό του, εμφανίστηκε σε καμιά δεκαριά ταινίες ακόμα, οι γνωστότερες εκ των οποίων είναι οι «Deathtrap» (1982), «Noises Off» (1992), «The Remains of the Day» (1993) και «Village of the Damned» (1995)…
Η τραγωδία χτυπά τον Άνθρωπο από Ατσάλι
Ο Κρίστοφερ Ριβ ήταν αλλεργικός στα άλογα και δεν τα πλησίαζε καν, μέχρι το 1985 τουλάχιστον, όταν αναγκάστηκε να μάθει ιππασία για τις ανάγκες του ρόλου του στην ταινία «Άννα Καρένινα». Σύντομα η ιππασία τον κέρδισε και ο ηθοποιός την περιέλαβε στην καθημερινότητά του, κι έτσι μέσα σε 2 χρόνια όχι μόνο ξεπέρασε την αλλεργία του, αλλά συμμετείχε πια και σε αγώνες ιππασίας!
Το 1994 αγόρασε το δικό του άλογο, τον «Μπακ», όπως τον έλεγε χαϊδευτικά, και έναν χρόνο αργότερα, στις 27 Μαΐου 1995, ο Ριβ δήλωσε συμμετοχή σε αγώνα ιππασίας στη Βιρτζίνια. Εκεί έμελλε να αλλάξει άρδην η ζωή του μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, όταν έπεσε από το άλογό του και θρυμματίστηκε η σπονδυλική του στήλη. Ο ηθοποιός ήταν πια παράλυτος από τον λαιμό και κάτω και μπορούσε να αναπνεύσει μόνο με μηχανική υποστήριξη.
Βγαίνοντας έπειτα από αρκετές εβδομάδες από το νοσοκομείο, αποφάσισε με τη χαρακτηριστική του γενναιότητα και αποφασιστικότητα να ξαναβάλει τη ζωή του σε τάξη: έμαθε και πάλι να μιλά μέσα στα νέα δεδομένα, τη συνεχή παρουσία του αναπνευστήρα δηλαδή, να χρησιμοποιεί το ειδικά τροποποιημένο αναπηρικό του καρότσι και επιδιδόταν καθημερινά σε αναρίθμητες ασκήσεις και προκλήσεις για να σημειώσει έστω και την παραμικρή βελτίωση.
Κι έτσι τον Οκτώβριο του 1995 άφησε φίλους και γνωστούς άφωνους όταν έκανε την πρώτη μετά το τραγικό ατύχημα δημόσια εμφάνισή του, λιγότερο από 6 μήνες μετά το συμβάν. Η περίσταση ήταν μια φιλανθρωπική τελετή του σωματείου Creative Coalition, ενός οργανισμού που ο ίδιος είχε συμβάλει τα μέγιστα για να ιδρυθεί.
Ο Ριβ αστειεύτηκε αμέσως με την κατάστασή του, ξαλαφρώνοντας έτσι την ένταση στο ακροατήριο, πριν ανεβάσει στη σκηνή τον καλό του φίλο Ρόμπιν Ουίλιαμς και δεν αφήσουν τίποτα όρθιο.
Ο Ρόμπιν Ουίλιαμς είχε εξάλλου επισκεφτεί τον Ριβ αμέσως μετά το ατύχημά του, μόλις συνήλθε από το κώμα δηλαδή, για να τον κάνει να γελάσει: ένας γιατρός άνοιξε την πόρτα του δωματίου του μιλώντας καταιγιστικά με έντονη ρωσική προφορά. Φορούσε κίτρινη ρόμπα, πλαστικά γάντια και χοντρά γυαλιά και τον ενημέρωσε ότι είχε έρθει για να εξετάσει τον προστάτη του! Έκπληκτος ο Ριβ, γύρισε τον κεφάλι να τον κοιτάξει και αναγνώρισε αμέσως τον φίλο του Ρόμπιν Ουίλιαμς: «Ήταν η πρώτη φορά που γέλασα μετά το ατύχημα. Ο παλιός μου φίλος με έκανε να νιώσω ότι όλα θα πήγαιναν καλά»…
Κατοπινές προκλήσεις και τελευταία χρόνια
Το φιλανθρωπικό δείπνο ήταν μόλις η αρχή για τον αεικίνητο και πάντα ενεργητικό ηθοποιό, ο οποίος σύντομα θα μετατρεπόταν στο απόλυτο πρόσωπο της παράλυσης, κήρυκας των δικαιωμάτων των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες και ακτιβιστής φοβερός!
Ήδη ασχολούταν ενεργά με παιδικά προβλήματα, ανθρώπινα δικαιώματα και περιβαλλοντικά ζητήματα, με το τραγικό ατύχημα να του δίνει λες έξτρα κίνητρα για να παλέψει για τη ζωή κι άλλων συνανθρώπων. Σύντομα ίδρυσε το σωματείο Christopher Reeve Paralysis Foundation, στην προσπάθειά του να ευαισθητοποιήσει το κοινό και να συγκεντρώσει κονδύλια για βιοϊατρικές έρευνες, λειτουργώντας ταυτοχρόνως ως πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης Παραλύτων.
«Δεν πρέπει να επιτρέψεις στην κατάστασή σου να καθορίζει τη ζωή σου», συνήθιζε να λέει για την τετραπληγία του, με τις κοπιώδεις καθημερινές προσπάθειές του να δυναμώσει και να απαλλαγεί από τη μηχανική αναπνευστική υποστήριξη να αποδίδουν πράγματι (περιορισμένους) καρπούς!
Ταυτοχρόνως, δεν ξέχασε ποτέ την ηθοποιία, το μεγάλο πάθος του, κι έτσι εμφανίστηκε το 1998 σε τηλεοπτική σειρά («Rear Window»), αλλά και σκηνοθέτησε δύο τηλενουβέλες για θέματα υγείας. Το 1998 κυκλοφόρησε και την αυτοβιογραφία του «Still Me», ένα μάθημα ζωής για όλους…
Στην προσωπική του ζωή ήταν παντρεμένος με την Dana Morisini από το 1992, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Μέχρι την τελευταία του στιγμή περιόδευε στον κόσμο δανείζοντας το πρόσωπό του σε εκστρατείες ενημέρωσης και λειτουργώντας πάντα ως έμπνευση για τον θρίαμβο της θέλησης.
Ο Κρίστοφερ Ριβ πέθανε από ανακοπή καρδιάς στις 10 Οκτωβρίου 2004, σε ηλικία 52 ετών. Η σύζυγός του έμελλε να τον ακολουθήσει στον άλλο κόσμο σύντομα, καθώς διαγνώστηκε με καρκίνο το 2005 και πέθανε τον Μάρτιο της επόμενης χρονιάς, σε ηλικία 44 ετών…
Κι έτσι ο κινηματογραφικός Σούπερμαν αποδείχθηκε δυνατότερος στη ζωή απ’ όλες τις υπεράνθρωπες περιπέτειές του στο μεγάλο πανί…
,Ο Άνθρωπος από Ατσάλι που αποδείχθηκε δυνατότερος στη ζωή παρά στο σινεμά!
Σε ένα είδος κατάρας που φαίνεται να κυνηγά μανιωδώς τους ηθοποιούς που ενσάρκωσαν στο μεγάλο πανί και το γυαλί τον σούπερ ήρωα, ούτε ο Κρίστοφερ Ριβ κατάφερε να ξεφύγει.Κι έτσι ο γνωστότερος στα σίγουρα Σούπερμαν του κόσμου έμελλε στην εξωκινηματογραφική του ζωή να τραυματιστεί σοβαρά στη σπονδυλική στήλη, έπειτα από πτώση από άλογο ιππασίας το 1995, περνώντας το υπόλοιπο του βίου του παράλυτος και ανήμπορος.
Όχι βέβαια ότι κατέθεσε ποτέ τα όπλα, κι έτσι σύντομα από μεγάλο όνομα του Χόλιγουντ θα μετατρεπόταν σε ακτιβιστή φοβερό και «κήρυκα» των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι παραπληγικοί συνάνθρωποί μας, ιδρύοντας το ομώνυμο ίδρυμά του (Christopher Reeve Paralysis Foundation) το 1998.
Μέχρι να φύγει από τη ζωή το 2004, χτυπημένος από καρδιακή ανακοπή, ο ηθοποιός θεάτρου και σινεμά αλλά και σκηνοθέτης, απόφοιτος τόσο του Πανεπιστήμιου Cornell όσο και της φημισμένης δραματικής σχολής Juilliard School, πρόλαβε να γίνει το παγκόσμιο πρόσωπο του Σούπερμαν (1978, 1980, 1983, 1987) και να πρωταγωνιστήσει σε μερικές ακόμα ταινίες, πριν από το τραγικό ατύχημα που θα του άλλαζε τη ζωή, καθηλώνοντάς τον στο αναπηρικό καροτσάκι.
Κι αν δεν ήταν ο ρόλος του Ανθρώπου από Ατσάλι που τον απογείωσε στη φήμη, θα ήταν σαφώς γνωστός για το ανθρωπιστικό του έργο και τον αγώνα του για την υποστήριξη παραπληγικών συνανθρώπων και παιδιών με ειδικές ανάγκες.
Κι έτσι ο Σούπερμαν αφιέρωσε τελικά τη ζωή του στο να σώζει συνεχώς την ανθρωπότητα και να παλεύει για τα ασθενέστερα μέλη της, αν και από μια ελαφρώς διαφορετική θέση…
Πρώτα χρόνια
Ο Κρίστοφερ Ριβ γεννιέται στις 25 Σεπτεμβρίου 1952 στη Νέα Υόρκη ως ο πρώτος από τους δύο γιους του καθηγητή πανεπιστημίου και συγγραφέα πατέρα και της δημοσιογράφου μητέρας. Το ζευγάρι χώρισε βέβαια όταν ο Κρίστοφερ ήταν 4 ετών και τα παιδιά έμειναν με τη μητέρα τους στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ.
Η μητέρα του σύντομα θα ξαναπαντρευόταν έναν ευκατάστατο χρηματιστή, γεγονός που θα εξασφάλιζε στα παιδιά τις ανέσεις της μεγαλοαστικής τάξης. Φοίτησε σε ιδιωτικά σχολεία και έμαθε από νωρίς πιάνο, περνώντας τις μέρες του κολυμπώντας και κάνοντας ιστιοπλοΐα.
Ταυτοχρόνως, ήρθε σε επαφή με την ηθοποιία ήδη από μικρός, όταν πρωταγωνίστησε σε σχολική θεατρική παράσταση σε ηλικία 10 ετών, με τον έρωτα να είναι κεραυνοβόλος και διαχρονικός! Έκτοτε θα πρωταγωνιστούσε σε κάθε παράσταση του ακριβού ιδιωτικού σχολείου που φοιτούσε, περνώντας τα καλοκαίρια του ως μαθητευόμενος ηθοποιός σε θεατρικές εταιρίες της Νέας Υόρκης. Κι έτσι, σε ηλικία 16 ετών, ήταν ήδη κανονικό μέλος του συνδικάτου των ηθοποιών και διέθετε όχι μόνο κάρτα μέλους, αλλά και δικό του ατζέντη!
Αποφοιτώντας από το σχολείο το 1970, ο Ριβ φοίτησε στο περίφημο Cornell University, απ’ όπου έλαβε το πτυχίο του στη φιλολογία και τη θεωρία της μουσικής το 1974. Τα φοιτητικά του καλοκαίρια τα περνούσε στην Ευρώπη, μαθητεύοντας σε φημισμένους θιάσους, όπως τον λονδρέζικο Old Vic και την Comedie Francaise του Παρισιού. Κι έτσι, ταυτόχρονα με τις τελευταίες του χρονιές στο πανεπιστήμιο, φοίτησε στην εξίσου περίφημη δραματική σχολή της Νέας Υόρκης Juilliard School, βάζοντας στόχο να μορφωθεί υποκριτικά…
Πρώτοι ρόλοι
Ο πρώτος του μεγάλος ρόλος, με το που αποφοίτησε από το Cornell, ήταν στην τηλεοπτική σαπουνόπερα «Love of Life». Στις δύο σεζόν που θα εμφανιστεί στη σειρά, θα δουλέψει ταυτοχρόνως και στο νεοϋορκέζικο θέατρο, πριν τα μαζέψει οριστικά το 1975 και μετακομίσει στην Καλιφόρνια, κυνηγώντας το κινηματογραφικό όνειρο.
Ο πρώτος του κανονικός κινηματογραφικός ρόλος θα έρθει το 1978, στην ταινία πυρηνικής καταστροφής «Gray Lady Down»…
Καθώς όμως δεν είχε τίποτα άλλο στα σκαριά, πηγαινοερχόταν στη Νέα Υόρκη για να ανεβαίνει στο σανίδι του Μπρόντγουεϊ…
Σούπερμαν
Αισθανόμενος ξεχασμένος και αποκομμένος από το Χόλιγουντ, ο Ριβ ένιωσε μεγάλη έκπληξη όταν του τηλεφώνησαν από το ηλιόλουστο Λος Άντζελες για το κάστινγκ μιας ταινίας με σούπερ ήρωες. Ο θεατρικός ηθοποιός θεώρησε αρχικά την ταινία αφελή σεναριακά και τελείως φτωχή σε όρους υποκριτικών προκλήσεων, αναθεώρησε όμως όταν διάβασε την πλοκή. Κι έτσι πήγε στο Χόλιγουντ σχεδόν απρόθυμα για να δοκιμαστεί για τον ρόλο του Σούπερμαν, της ταινίας που θα του άλλαζε τη ζωή!
Όταν ο «Superman» έκανε την πρεμιέρα του τον Δεκέμβριο του 1978, έγινε κακός χαμός και η ταινία γνώρισε ένδοξη εισπρακτικά πορεία στα ταμεία της οικουμένης! Ο πρωταγωνιστής της ήταν άξαφνα αστέρας διεθνούς βεληνεκούς, με παπαράτσι να τον ακολουθούν έκτοτε κατά πόδας και την ιδιωτικότητα της ζωής του να πηγαίνει έτσι βόλτα.
Πράγματα σαφώς πρωτόγνωρα για τον ίδιο, αν και αυτό που τον απασχολούσε κυρίως ήταν η τυποποίηση του ρόλου και η μοίρα των προγενέστερων Σούπερμαν, που δεν εξασφάλισαν ποτέ άλλο ρόλο! Ο ίδιος μάλιστα δεν ήθελε να γυρίσει το sequel του Ανθρώπου από Ατσάλι, τον δέσμευε όμως το συμβόλαιο που είχε υπογράψει.
Κι έτσι, για άλλα μια φορά απρόθυμα, ο Ριβ πρωταγωνίστησε και στον «Superman II» (1981), άλλη μια ασύλληπτη εμπορικά επιτυχία!
Αυτή η ταινία άρεσε και στους κριτικούς του κινηματογράφου, κάνοντας πολλούς να μιλούν για ακόμη καλύτερη προσπάθεια από την πρώτη. Ο Ριβ, ξεπερνώντας τη φοβία του για το επικείμενο γκρέμισμα της καριέρας του λόγω του Σούπερμαν, έμελλε να μετρήσει μια ιδιαιτέρως πολυάσχολη κινηματογραφικά και θεατρικά καριέρα καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, μέχρι και τα μέσα σχεδόν της επόμενης.
Αφού επανέλαβε τον ρόλο του Ανθρώπου από Ατσάλι στον «Superman III» (1983) και τον «Superman IV» (1987), συνεργαζόμενος ακόμα και στο σενάριό του, εμφανίστηκε σε καμιά δεκαριά ταινίες ακόμα, οι γνωστότερες εκ των οποίων είναι οι «Deathtrap» (1982), «Noises Off» (1992), «The Remains of the Day» (1993) και «Village of the Damned» (1995)…
Η τραγωδία χτυπά τον Άνθρωπο από Ατσάλι
Ο Κρίστοφερ Ριβ ήταν αλλεργικός στα άλογα και δεν τα πλησίαζε καν, μέχρι το 1985 τουλάχιστον, όταν αναγκάστηκε να μάθει ιππασία για τις ανάγκες του ρόλου του στην ταινία «Άννα Καρένινα». Σύντομα η ιππασία τον κέρδισε και ο ηθοποιός την περιέλαβε στην καθημερινότητά του, κι έτσι μέσα σε 2 χρόνια όχι μόνο ξεπέρασε την αλλεργία του, αλλά συμμετείχε πια και σε αγώνες ιππασίας!
Το 1994 αγόρασε το δικό του άλογο, τον «Μπακ», όπως τον έλεγε χαϊδευτικά, και έναν χρόνο αργότερα, στις 27 Μαΐου 1995, ο Ριβ δήλωσε συμμετοχή σε αγώνα ιππασίας στη Βιρτζίνια. Εκεί έμελλε να αλλάξει άρδην η ζωή του μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, όταν έπεσε από το άλογό του και θρυμματίστηκε η σπονδυλική του στήλη. Ο ηθοποιός ήταν πια παράλυτος από τον λαιμό και κάτω και μπορούσε να αναπνεύσει μόνο με μηχανική υποστήριξη.
Βγαίνοντας έπειτα από αρκετές εβδομάδες από το νοσοκομείο, αποφάσισε με τη χαρακτηριστική του γενναιότητα και αποφασιστικότητα να ξαναβάλει τη ζωή του σε τάξη: έμαθε και πάλι να μιλά μέσα στα νέα δεδομένα, τη συνεχή παρουσία του αναπνευστήρα δηλαδή, να χρησιμοποιεί το ειδικά τροποποιημένο αναπηρικό του καρότσι και επιδιδόταν καθημερινά σε αναρίθμητες ασκήσεις και προκλήσεις για να σημειώσει έστω και την παραμικρή βελτίωση.
Κι έτσι τον Οκτώβριο του 1995 άφησε φίλους και γνωστούς άφωνους όταν έκανε την πρώτη μετά το τραγικό ατύχημα δημόσια εμφάνισή του, λιγότερο από 6 μήνες μετά το συμβάν. Η περίσταση ήταν μια φιλανθρωπική τελετή του σωματείου Creative Coalition, ενός οργανισμού που ο ίδιος είχε συμβάλει τα μέγιστα για να ιδρυθεί.
Ο Ριβ αστειεύτηκε αμέσως με την κατάστασή του, ξαλαφρώνοντας έτσι την ένταση στο ακροατήριο, πριν ανεβάσει στη σκηνή τον καλό του φίλο Ρόμπιν Ουίλιαμς και δεν αφήσουν τίποτα όρθιο.
Ο Ρόμπιν Ουίλιαμς είχε εξάλλου επισκεφτεί τον Ριβ αμέσως μετά το ατύχημά του, μόλις συνήλθε από το κώμα δηλαδή, για να τον κάνει να γελάσει: ένας γιατρός άνοιξε την πόρτα του δωματίου του μιλώντας καταιγιστικά με έντονη ρωσική προφορά. Φορούσε κίτρινη ρόμπα, πλαστικά γάντια και χοντρά γυαλιά και τον ενημέρωσε ότι είχε έρθει για να εξετάσει τον προστάτη του! Έκπληκτος ο Ριβ, γύρισε τον κεφάλι να τον κοιτάξει και αναγνώρισε αμέσως τον φίλο του Ρόμπιν Ουίλιαμς: «Ήταν η πρώτη φορά που γέλασα μετά το ατύχημα. Ο παλιός μου φίλος με έκανε να νιώσω ότι όλα θα πήγαιναν καλά»…
Κατοπινές προκλήσεις και τελευταία χρόνια
Το φιλανθρωπικό δείπνο ήταν μόλις η αρχή για τον αεικίνητο και πάντα ενεργητικό ηθοποιό, ο οποίος σύντομα θα μετατρεπόταν στο απόλυτο πρόσωπο της παράλυσης, κήρυκας των δικαιωμάτων των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες και ακτιβιστής φοβερός!
Ήδη ασχολούταν ενεργά με παιδικά προβλήματα, ανθρώπινα δικαιώματα και περιβαλλοντικά ζητήματα, με το τραγικό ατύχημα να του δίνει λες έξτρα κίνητρα για να παλέψει για τη ζωή κι άλλων συνανθρώπων. Σύντομα ίδρυσε το σωματείο Christopher Reeve Paralysis Foundation, στην προσπάθειά του να ευαισθητοποιήσει το κοινό και να συγκεντρώσει κονδύλια για βιοϊατρικές έρευνες, λειτουργώντας ταυτοχρόνως ως πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης Παραλύτων.
«Δεν πρέπει να επιτρέψεις στην κατάστασή σου να καθορίζει τη ζωή σου», συνήθιζε να λέει για την τετραπληγία του, με τις κοπιώδεις καθημερινές προσπάθειές του να δυναμώσει και να απαλλαγεί από τη μηχανική αναπνευστική υποστήριξη να αποδίδουν πράγματι (περιορισμένους) καρπούς!
Ταυτοχρόνως, δεν ξέχασε ποτέ την ηθοποιία, το μεγάλο πάθος του, κι έτσι εμφανίστηκε το 1998 σε τηλεοπτική σειρά («Rear Window»), αλλά και σκηνοθέτησε δύο τηλενουβέλες για θέματα υγείας. Το 1998 κυκλοφόρησε και την αυτοβιογραφία του «Still Me», ένα μάθημα ζωής για όλους…
Στην προσωπική του ζωή ήταν παντρεμένος με την Dana Morisini από το 1992, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Μέχρι την τελευταία του στιγμή περιόδευε στον κόσμο δανείζοντας το πρόσωπό του σε εκστρατείες ενημέρωσης και λειτουργώντας πάντα ως έμπνευση για τον θρίαμβο της θέλησης.
Ο Κρίστοφερ Ριβ πέθανε από ανακοπή καρδιάς στις 10 Οκτωβρίου 2004, σε ηλικία 52 ετών. Η σύζυγός του έμελλε να τον ακολουθήσει στον άλλο κόσμο σύντομα, καθώς διαγνώστηκε με καρκίνο το 2005 και πέθανε τον Μάρτιο της επόμενης χρονιάς, σε ηλικία 44 ετών…
Κι έτσι ο κινηματογραφικός Σούπερμαν αποδείχθηκε δυνατότερος στη ζωή απ’ όλες τις υπεράνθρωπες περιπέτειές του στο μεγάλο πανί…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου