Τα σατανικά κόλπα του Αν Γιο Πα .

Τον Ιούλιο του 1974, μετά την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος των συνταγματαρχών, άρχισαν να επανακάμπτουν ένας - ένας οι ‘’και καλά’’ πολιτικοί εξόριστοι αρχηγοί.

Καραμανλής, Παπανδρέου, Φλωράκης,  Μερκούρη, Θεοδωράκης, καθώς και πλήθος ανωνύμων, τότε, αλλά πασίγνωστων σήμερα, που είχαν κατασκηνώσει στην Εσπερία- κατά Παρίσι μεριά οι πλείστοι- μέχρι να καθαρίσει ο κόσμος για πάρτη τους.

Επικράτησε η άποψη να συσταθεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, στην οποία συμμετείχαν συντηρητικά και κεντρώα κόμματα ενώ απείχαν το νεοπαγές σοσιαλιστικό και η παραδοσιακή αριστερά που έπαψε να θεωρείται αυτόχρημα εκτός νόμου.

Δεν πρόλαβαν να κάνουν δυο πράγματα οι χριστιανοί και άρχισε η μουρμούρα αρχικά και οι κραυγές εντός ολίγου.

Εργολαβικά ανέλαβαν την προώθηση των καινοφανών σοσιαλιστικών ιδεών και συνθημάτων τα γνωστά εκδοτικά συμφέροντα που δεκαετίες μονοπωλούσαν την χειραγώγηση του αδαούς πλήθους, με το αζημίωτο πάντα.

Εκείνη η έρημη η λέξη ‘’αλλαγή’’ έδινε κι έπαιρνε.

Έπρεπε να περάσουν τρεις - τέσσερεις δεκαετίες για να έρθουν, τα ίδια εκδοτικά σχήματα, να μας αποκαλύψουν ότι η λέξη ελέγετο, τότε, κολοβή.

Γνωρίζουμε πλέον όλοι, φαντάζομαι, ότι λέγοντας τότε αλλαγή απλά εννοούσαν συναλλαγή που δεν υπερέβαινε, όμως, το έρκος των οδόντων.

Πλήθη  αδαών και αφρόνων έσπευδαν, τότε, να εγγραφούν και να στελεχώσουν τις τοπικές οργανώσεις που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια.

Από κοντά, βέβαια, και οι επιτήδειοι που γνώριζαν ή μάντευαν το πανηγύρι που θα επακολουθήσει.

Κι έτσι δεν αργήσαμε, από τον πολύ πρώιμο Μαυράκη, της ΔΕΗ, να φτάσουμε στους 

Κουτσόγιωργες , Αθανασόπουλους, Πέτσους, Τσοβόλες ,Πάχτες, Σμπώκους, Τσουκάτους, Μαντέληδες, Τσοχατζόπουλους, Παπαντωνίου και πλείστους όσους , ων ουκ έστι αριθμός.

Ένα απίστευτο φαγοπότι που όμοιο του δεν έχει ματαγίνει.

Όλα αυτά, όμως, ήταν η κορυφή, που λένε, του παγόβουνου.

Το σημαντικότερο, που διέλυσε τα θεμέλια του ελληνικού κράτους, ήταν το πλήρες  οικονομικό και κοινωνικό ξεχαρβάλωμα, που μεθοδικά επεξεργάστηκε ο πιο πανούργος πολιτικός που πέρασε ποτέ από τα πολιτικά πράγματα του τόπου.

Με πρόσχημα τις σοσιαλιστικές αρχές και ιδέες, που εμφορείτο ο αρχηγός και οι μπιστικοί που τον ακολουθούσαν, διέλυσαν την παραγωγική βάση της χώρας πάνω στην οποία λειτουργούσε δεκαετίες ολόκληρες εντελώς αποδοτικά.

Για το περιώνυμο δίκιο του εργάτη εφάρμοσε την ΑΤΑ που ξετίναξε τις επιχειρήσεις.

Για την τιμημένη αγροτιά συνέστησε συνεταιρισμούς που ξεκοκάλισαν ότι κινητό και ακίνητο υπήρχε.

Έμπασε, στην ελληνική αγορά, πλήθος πολυεθνικών, χωρίς καμία προδιαγραφή, καταστρέφοντας την πυραμίδα ιεράρχησης που υπήρχε, με αποτέλεσμα να κλείσουν χιλιάδες αποθήκες που έπαιζαν το ρόλο του μεσάζοντα ανάμεσα στην παράγωγη και την κατανάλωση. Με αυτό το τρόπο εξαφανίστηκε μια μεγάλη οικονομική τάξη επαγγελματιών, που εισέφεραν στο ΑΕΠ, χωρίς από την άλλη να ωφεληθεί ο καταναλωτής αλλά το ποσοστό του μικρού κέρδους της αποθήκης να πάει στη τσέπη των ξένων εταιρειών που το εξήγαγαν στις μητρικές τους έδρες.

Με παντιέρα την εξέγερση του Πολυτεχνείου, που είχε την λογική της αντίδρασης ενάντια σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, γαλουχηθήκαν γενιές και γενιές ελληνοπαίδων να ξεσηκώνονται, για ψύλλου πήδημα, και να κάνουν καταλήψεις, αποχές, πορείες, διαμαρτυρίες και άλλα τέτοια καλλιτεχνικά, που απώτερο αποτέλεσμα είχαν τον ευτελισμό του εκπαιδευτικού έργου και του θεσμού του σχολειού άμα και των ιδίων των λειτουργών του.

Ανάλογη νοοτροπία ακολουθήθηκε και σε άπαντες τους επαγγελματικούς χώρους.

Χάθηκε κάθε σεβασμός σε όποια αρχή.

Στο μυαλό των αδαών και των αφρόνων η δημοκρατία απέκτησε την έννοια της οχλοκρατίας, όπως και η δημοτική γλώσσα την έννοια της ασυναρτησίας, της ανορθογραφίας και της ασυνταξίας.

Στην κυριολεξία, εν κατακλείδι, δεν έμεινε τίποτα όρθιο αφού δεν υπήρξε τομέας που να μην επέμβει ο οδοστρωτήρας του σοσιαλισμού με την μορφή του σατανικού Αν Γιο Πα.

Να μην αναφερθώ σ’ εκείνο το έρημο ΕΣΥ , στο ασφαλιστικό, στις προβληματικές, στους εξοπλισμούς, στα δημόσια έργα, στο κτηματολόγιο.

Δισεκατομμύρια εισέρευσαν, δωρεάν με τη μορφή πακέτων στήριξης, από την ΕΕ τα όποια, εν ριπή οφθαλμού, εξαφανίστηκαν, ως δια μαγείας, σε βαθιές μαύρες τσέπες και κάνεις δεν τα ματάδε.

Σε όλη αυτή την αντάρα, από κοντά, ακολουθούσε και επαύξανε και  σύσσωμη η αριστερά με τα πολλά προσωπεία και τα γελοία πρόσωπα.

Αριβίστες της συμφοράς που δεν έχαναν ευκαιρία, στην πρώτη ανακατωσούρα, να μεταπηδήσουν από το ένα στρατόπεδο στο άλλο σαν επαγγελματίες  καλαθοσφαιριστές.

Γαλανοί, Δαμανάκηδες, Ανδρουλάκηδες, Κουναλάκηδες, και άλλα πολλά μπουμπούκια.

Η σήψη είχε εξαπλωθεί παντού και όλος ο τόπος έζεχνε από την οσμή των σκανδαλών, των κομπίνων, της διαφθοράς και της ανηθικότητας.

Στην ιστορική αυτή στιγμή ο κόσμος, αηδιασμένος, ηγέρθη και στράφηκε στην συντηρητική παράταξη, μετανοιωμένος ,για να βρει σωτηρία.

Η παράταξη, επιστρέφοντας μετά από δεκαετίες αποχής στην εξουσία, αντί να κοιτάξει να ξεριζώσει το κακό, που σωστά κατήγγειλε τόσα χρόνια, διολίσθησε σε μια ανάλογη πρακτική βολέματος, παροχών, ρουσφετιών, χαϊδέματος αυτιών και κυρίως μιας απίστευτης πολιτικής στατικότητος.

Στο τέλος της αποτυχημένης πορείας της, αντί να βγει και να καταγγείλει το χάος που παρέλαβε και την λυσσώδη αντίδραση που υπέστη σε όποια αλλαγή εισηγήθηκε και να αφηγηθεί με παρρησία τα σκληρά μέτρα που έπρεπε να ληφθουν για να σωθεί η πατρίδα από την καταστροφή, αρκέστηκε να ψελλίσει κάτι εύπεπτο και ανώδυνο που κι αυτό ακόμα ερρίφθει άρδην στο πυρ το εξώτερον από τους επερχόμενους νέους επιβήτορες με την πράσινη ανάπτυξη στις αποσκευές τους.

Δυστυχώς ακόμη και σήμερα, που έχουμε πλήρως καταρρεύσει και συντηρούμεθα από τους εταίρους μας στην ΜΕΘ, τα σατανικά κόλπα του Αν Γιό Πα εξακολουθούν να αποτελούν την συνήθη και μόνιμη πρακτική των πολιτικών ηγετών.

Νεότατοι πολιτικοί αρχηγοί, νήπια επί των ημερών του ‘’αειμνήστου’’, εξακολουθούν να ψαρεύουν στα ίδια θολά νερά με γνώμονα την αναρρίχηση στην εξουσία, πάνω στο πτώμα μιας πττωχευμένης χώρας και μιας εξαθλιωμένης κοινωνίας, για να εφαρμόσουν τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές που μας οδήγησαν στην απώλεια και στον όλεθρο.

Στο χέρι των σημερινών αδαών και αφρόνων είναι να εγερθούν και να εννοήσουν το καθήκον τους. Να  κλείσουν τα αυτιά τους στο τραγούδι των σειρήνων και να σκύψουν το κεφάλι στην εργασία, στην άοκνη προσπάθεια επιβίωσης που μας κράτησε τόσα χρόνια, δύσκολα, όρθιους σαν λαό.

Όλα τα άλλα είναι σατανικά κόλπα παλαιών και νέων τσαρλατάνων που ορέγονται τις καρέκλες της εξουσίας για να ικανοποιήσουν τις ψυχοπαθολογικές τους ονειρώξεις.